ინდივიდს უფრო და უფრო მეტად აკარგვინებენ უფლებას მართოს თავისი ცხოვრება მისივე შეხედულებისამებრ და მიიღოს ის გადაწყვეტილებები, რასაც შინაგანი ზნეობა კარნახობს.  მას აჭმევენ, აცმევენ, ასწავლიან და წვრთნიან როგორც საზოგადოებრივ ერთეულს, ასახლებენ საშუალოსტატისტიკურ საცხოვრებელში და ანიჭებენ მას იმ სიამოვნებას და კმაყოფილებას, რომელსაც ბრბო მისაღებად მიიჩნევს. თავის მხრივ მმართველებიც ისეთივე საზოგადოებრივი ერთეულები არიან, როგორც მათი ქვეშევრდომები და ამ უკანასკნელებისგან მხოლოდ იმით განსხვავდებიან, რომ წარმოადგენენ სახელმწიფო დოქტრინის რუპორებს