დროის სული მიჩურჩულებდა: „ეს უაზრობა, ეს ღვთის ხატება, ეს ცხელისა და ცივის შენადნობი ხარ შენ და მხოლოდ შენ.“ მაგრამ სიღრმის სული მეუბნებოდა: „შენ ხარ უსასრულო სამყაროს ხატება, ქმნადობისა და წარმავლობის ყოველი საიდუმლოა შენში. ეს ყველაფერი შენში რომ არ იყოს, როგორ შეიმეცნებდი ამას?“
