ავტორი: ზურაბ ფერცულიანი
«რამეთუ ანგელოზთა მისთადა უბრძანებიეს შენთვის დაცვად შენდა ყოველთა შინა გზათა შენთა. ხელთა მათთა ზედა აღგიპყრან შენ, ნუსადა წარსცე ქვასა ფერხნი შენი. ასპიტსა და ვასილისკოსსა ზედა ხვიდოდი და დასთრგუნო შენ ლომი და ვეშაპი.» - 90ე ფსალმუნი
დღეს ვისაუბრებ ისეთ ტრადიციაზე როგორიცაა წმინდა მფარველი ანგელოზი, ეს ძალიან ცნობილი და მდიდარი ტერმინია დასავლურ ოკულტიზმსა და მაგიაში, ერთგვარი Magnus Opus გახლავთ თითოეული ჰერმეტული კაბალისტისთვის და წმინდა გრაალის ტოლფასი ცნებაა რომელიც ეფუძნება მეთხუთმეტე საუკუნის გრიმუარს «აბრამელინ მოგვის წმინდა მაგიას» რომელიც აღწერს და ნაბიჯ-ნაბიჯ ინტრუქციას სთავაზობს მკითხელს თუ როგორ შეიცნოს ოპერატორმა და გაესაუბროს მის წმინდა მფარველ ანგელოზს. რათქმაუნდა რაციონალური აზროვნებისთვის ეს ძალიან რთული დასაჯერებელი ოპერაციაა, ადამიანისათვის რომელსაც შეიძლება ანგელოზების არ სწამდეს, ხაზს ვუსმევ რწმენას, ეს აბსურდია. ისტორიის განმალობაში მრავალმა ოკულტისმა სცადა ეს რიტუალი, ისეთმა ცნობილმა სახეებმა როგორიც მაგალითად ალისტერ ქროულია, თელემას სისტემის დამფუძნებელი და ცერემონიალური მაგი, რომელმაც ბოლომდე არ მიიყვანა რიტუალი და ერთგვარი «ჭორებია» იმის შესახებ რომ რამოდენიმე ხნის განმალობაში ჯოჯოხეთი პორტალი ღია იყო და მსაიურად შემოვიდა ქაოსის ძალები ამ სამყაროში მანამ სანამ ქროულიმ ის არ დახურა. ქროულიმ ეს რიტუალი შეასრულად პირველად ჰაშიშის ზემოქმედების ქვეშ და როდესაც ჩათვალა რომ გამოუვიდა დააბრალა ჰალუცინოგენს, და განმეორება სცადა წარუმატებლად, შემდეგ ის ეგვიპტეში წავიდა და ეგვიპტელი ღმერთების შეწევნის საძებნელად, რადგან ამ ურთულესი ოპერაციის ერთერთი მთავარი წესი მდგომარეობს რომ ის უნდა დასრულდეს, სწორად და შესრულებულ იქნას ზე-დისციპლინით, წინაამღდეგ შემხვევაში იმ ძალებით შეპყრობილობა რომელთანაც ოპერატორი მუშაობს გარდაუვალია და ყოველი ნაბიჯი მაგის საწინაამღდეგოდ ხდება, ეს უდრის ერთგვარ წყევლას.
წმინდა მფარველი ანგელოზის კონცეფცია (წმა) არის ცენტრალური თემა დასავლურ ეზოთერულ ტრადიციაში, განსაკუთრებით ჰერმეტიზმის, თელემის და ცერემონიალური მაგიის პრაქტიკაში. წმა ხშირად ესმით, როგორც უმაღლესი სულიერი არსება, ღვთაებრივი ანალოგი ან პრაქტიკოსის ჭეშმარიტი სულიერი მე-ს გამოვლინება. იდეა არის ის, რომ თითოეულ ინდივიდს აქვს წმა და ამ ერთეულთან კონტაქტის დამყარება განიხილება მთავარ სულიერ მიზნად. მფარველი ანგელოზის კონცეფცია სათავეს იღებს ადრეულ რელიგიურ და მისტიკურ ტრადიციებში, მათ შორის ზოროასტრიზმში, ადრეულ ქრისტიანობაში და ებრაულ მისტიციზმში. მფარველი სულების ცნება შეიძლება აღმოჩნდეს ძველ კულტურებში, მათ შორის მესოპოტამიურ და ეგვიპტურ რელიგიებში, სადაც ითვლებოდა, რომ ღვთაებები ან სულები იცავდნენ და ხელმძღვანელობდნენ ინდივიდებს. ზოროასტრიზმში ფრავაშები სულიერ მფარველებად და მეგზურებად ითვლებოდნენ. ანალოგიურად, ძველ საბერძნეთში, სოკრატეს მიერ აღწერილი პიროვნული დეიმონის იდეა შუამავალი იყო ადამიანურ და ღვთაებრივ სფეროებს შორის. თუმცა, მან განსაკუთრებული ადგილი მოიპოვა დასავლურ ეზოთერიზმში ისეთი ტექსტების მეშვეობით, როგორიცაა „აბრამელინის წიგნი“. წმა ემსახურება როგორც სულიერ მეგზურს, სთავაზობს სიბრძნეს, დაცვას და ჭეშმარიტი მიზნის გააზრებას. წმა-სთან ურთიერთობა განიხილება, როგორც პარტნიორობა, სადაც ანგელოზი ხელმძღვანელობს პრაქტიკოსის სულიერ გზას.
ებრაულ მისტიციზმში, განსაკუთრებით კაბალაში, არსებობს პირადი ანგელოზის ან სულიერი მეგზურის იდეა. „მაგიდის“ ცნება (ზეციური მენტორი ან ანგელოზის მასწავლებელი) გვხვდება ებრაულ მისტიკურ ტექსტებში, სადაც ის ღვთაებრივი სიბრძნისა და ხელმძღვანელობის წყაროა. ამ ტრადიციამ, სავარაუდოდ, გავლენა მოახდინა წმა კონცეფციის განვითარებაზე მოგვიანებით ეზოთერულ პრაქტიკაში.
მფარველი ანგელოზების იდეა გავრცელებულია ქრისტიანულ თეოლოგიაშიც. ბიბლიაში მოხსენიებულია ანგელოზები, რომლებიც დავალებულნი არიან ადამიანების დასაცავად (მათე 18:10). დროთა განმავლობაში, ეს გადაიზარდა მფარველი ანგელოზის უფრო პირად და ინტიმურ კონცეფციად, რომელიც უყურებს და წარმართავს ადამიანის სულიერ მოგზაურობას. ეს ქრისტიანული გავლენა ჩანს წმა-ს გვიანდელ ინტერპრეტაციებში, სადაც ანგელოზი არის მფარველიც და მეგზურიც ღვთიურისკენ.
აბრამელინის ოპერაცია, რომელიც ასევე ცნობილია როგორც აბრამელინის სამუშაო, არის რთული, მომთხოვნი რიტუალი, რომელიც აღწერილია "აბრამელინის წიგნში", გრიმუარში, რომელიც მიეწერება ებრაელ მისტიკოსს, აბრაამ ვორმსს. წიგნი ასახავს ჯადოსნური რიტუალების და რიტუალების სერიას, რომელიც მიზნად ისახავს პრაქტიკოსს მიაღწიოს ცოდნას და ისაუბროს მათ წმა-სთან.
წმინდა მფარველი ანგელოზი სხვადასხვა ეზოთერულ ტრადიციაში:
ჰერმეტიზმი, ფილოსოფიური და სულიერი სისტემა, რომელიც ფესვგადგმულია ჰერმეს ტრისმეგისტუსის სწავლებებში, ხაზს უსვამს გნოსისის - ღვთაებრივის უშუალო შემეცნებისკენ სწრაფვას. ამ კონტექსტში, წმა ხშირად გაიგივებულია უმაღლეს გენიოსთან ან დაემონურ მეთან.
ჰერმეტულ ფილოსოფიაში უმაღლესი გენიოსი განიხილება, როგორც ღვთაებრივი ნაპერწკალი თითოეულ ინდივიდში, პლატონური კონცეფციის მსგავსი "დაემონი" - შუამავალი სული, რომელიც წარმართავს სულს. ეს უმაღლესი გენიოსი წარმოადგენს ნამდვილ მეს, ყველაზე შინაგან არსს, რომელიც აღემატება ამქვეყნიურ ეგოს. უმაღლეს გენიოსთან დაკავშირება აუცილებელია ჭეშმარიტი სიბრძნის მისაღწევად და ღვთაებრივი ბუნების გაგებისთვის.
ტერმინი „დაემონური“ აქ არ ეხება დემონურ არსებებს, არამედ პირად სულიერ მეგზურს ან შინაგან სულს, რომელიც აკავშირებს ინდივიდს ღვთაებრივ სფეროებთან. დემონური მე არის ინდივიდუალური ჭეშმარიტი ბუნების გამოვლინება, რომელიც შეესაბამება უნივერსალურ გონებას ან არსს. ჰერმეტულ პრაქტიკაში, რიტუალები და მედიტაციები შექმნილია ამ დემონური თვითობის გაღვიძებისა და კომუნიკაციისთვის, რაც იწვევს განათლებას და სულიერ ოსტატობას. უმაღლესი გენიოსი ძველ ბერძნულ ფილოსოფიაში იყო გაგებული, როგორც ღვთაებრივი ან ნახევრად ღვთაებრივი არსება, რომელიც მოქმედებს როგორც შუამავალი ღმერთებსა და ადამიანებს შორის. პლატონმა აღწერა დაემონი, როგორც პირადი სახელმძღვანელო სული, რომელიც ხიდის უფსკრული ადამიანის სულსა და ღვთაებრივ ინტელექტს (Nous) შორის. ჰერმეტიციზმში ეს დემონი ინტერნალიზებულია, როგორც უმაღლესი გენიოსი, რომელიც წარმოადგენს ინდივიდის ღვთაებრივ ბუნებას ან უმაღლეს ცნობიერებას. ითვლება, რომ უმაღლესი გენიოსი ცხოვრობს ნოუსში, გონების ღვთაებრივი ასპექტი, რომელიც პირდაპირ აკავშირებს ყველა ცოდნისა და სიბრძნის წყაროს.
ჰერმეტიზმი უმაღლეს გენიოსთან დაკავშირების პროცესს განიხილავს, როგორც მე-ს ალქიმიურ ტრანსფორმაციას, სადაც ქვედა ბუნება (გამოსახული ამქვეყნიური ეგოს მიერ) გარდაიქმნება მის უმაღლეს კოლეგაში (ღვთაებრივი მე). ამ ტრანსფორმაციის სიმბოლოა ალქიმიური ქორწინება, საპირისპიროს კავშირი, რაც იწვევს "ფილოსოფიური ქვის" შექმნას - სრულყოფილ თვითმყოფადობის მეტაფორას.
ალესტერ კროულის მიერ დაარსებული რელიგიური და ფილოსოფიური სისტემა თელემა ათავსებს წმა-ს მისი სულიერი პრაქტიკის ცენტრში. კროულის წმა-ს ინტერპრეტაცია უნიკალურია, რომელიც აერთიანებს კაბალას, ჰერმეტიზმისა და მის საკუთარ მისტიკურ გამოცდილებას.
თელემაში ჭეშმარიტი ნების კონცეფცია უმთავრესია. ჭეშმარიტი ნება არის უნიკალური მიზანი და გზა, რომელსაც თითოეული ინდივიდი უნდა გაჰყვეს, ბედი, რომელიც შეესაბამება სამყაროს ღვთაებრივ წესრიგს. კროულიმ ასწავლა, რომ წმა არის გასაღები ადამიანის ჭეშმარიტი ნების აღმოსაჩენად და გასაგებად. წმა-სთან კონტაქტის დამყარებით, თელემიტი იძენს ჭვრეტას მათ ჭეშმარიტ ნებაზე, რაც მათ საშუალებას აძლევს გააერთიანონ თავიანთი ქმედებები და ცხოვრების გზა ამ ღრმა მიზანთან.
კროული ხშირად მოიხსენიებდა წმა-ს, როგორც პირად ღმერთს, უნიკალურ ღვთაებას თითოეული ინდივიდისთვის. ეს ღვთაება არ არის შორეული, აბსტრაქტული ძალა, არამედ პირადი, ინტიმური ყოფა, რომელიც ხელმძღვანელობს და შთააგონებს პრაქტიკოსს. თელემაში წმა წარმოადგენს როგორც მე-ს ღვთაებრივ ასპექტს, ასევე პირდაპირ კავშირს კოსმიურ ღვთაებრივთან. კროულიმ აღწერა წმა, როგორც "ინტელექტუალური და დამოუკიდებელი სუბიექტი", რომელთანაც ჯადოქარს, მაგს შეეძლო ურთიერთობის დამყარება.
კროულიმ შეიმუშავა სპეციფიკური რიტუალები, როგორიცაა Liber Samekh, რომელიც შექმნილია წმა-ს გამოძახებისთვის. ეს რიტუალები ეფუძნება კაბალისტურ სიმბოლიკას, ღვთიური სახელების მოწოდებას და წმინდა ენის გამოყენებას წმა-სთან კონტაქტის დასამყარებლად. პროცესი ღრმად პიროვნული და გარდამტეხია, მიზნად ისახავს მიიყვანოს პრაქტიკოსი ცოდნისა და საუბრის მდგომარეობამდე მათ წმა-სთან - უწყვეტი ხელმძღვანელობისა და ზიარების მდგომარეობამდე.
ოქროს განთიადის ჰერმეტულმა ორდენმა, მე-19 საუკუნის ბოლოს მაგიურმა ორდენმა, მნიშნველოვანი როლი ითამაშა თანამედროვე დასავლურ ეზოთერიზმში წმა-ს კონცეფციის პოპულარიზაციაში, ოქროს გარიჟრაჟმა მოახდინა სხვადასხვა ეზოთერული ტრადიციის სინთეზი, მათ შორისაა კაბალა, ჰერმეტიზმი, ალქიმია და როზეკრუსიანიზმი. ოქროს განთიადი, წმას ხშირად მოიხსენიებს როგორც მზის ანგელოზს მისი ასოციაციის გამო სინათლესთან, განათლებასთან და ღვთაებრივობასთან. მზის ანგელოზი წარმოადგენს უმაღლეს მეს, ინდივიდის ღვთაებრივ ასპექტს, რომელიც აღემატება ქვედა მეს, ეგოს. მზის ანგელოზი განიხილება როგორც შუამავალი ადამიანისა და ღვთაებრივის შორის, რომელიც ხელმძღვანელობს პრაქტიკოსს სულიერი განსხივოსნებისკენ. ოქროს განთიადის სწავლებები წარმოადგენენ წმა-ს როგორც შინაგან სახელმძღვანელოს, რომელიც ეხმარება პრაქტიკოსის სულიერ განვითარებას. ამ შინაგან მეგზურზე წვდომა ხდება შინაგანი განწმენდის პროცესით, რიტუალების მედიტაციების და სიცოცხლის ხის გამოყენებით. სიცოცხლის ხე, კაბალისტური დიაგრამა რომელიც წარმოადგენს სამყაროს და სულის სტრუქტურას, არის ოქროს განთიადის პრაქტიკის ცენტრალური ინსტრუმენტი. სიცოცხლის ხეზე ასვლა სიმბოლოა სულის მოგზაურობისა ღვთაებრივთან კავშირისკენ, რომელსაც ხელმძღვანელობს წმა.
იხილეთ დიაგრამები :
სიცოცხლის ხე:
სიცოცხლის ხე არის ფუნდამენტური სიმბოლო კაბალაში, რომელიც წარმოადგენს როგორც კოსმოსს, ასევე ადამიანის სულს. იგი შედგება ათი სეფიროტისგან (სფეროები ან ემანაციები), რომლებიც დაკავშირებულია 22 ბილიკით, რომლებიც შეესაბამება ებრაული ანბანის ასოებს. სიცოცხლის ხე ემსახურება სულიერი ზრდის რუკას, რომელიც ხელმძღვანელობს პრაქტიკოსს მატერიალური სამყაროდან ღვთაებრივში. ხე დაყოფილია სამ სვეტად: მოწყალების სვეტი (მარჯვნივ), სიმკაცრის სვეტი (მარცხნივ) და ბალანსის სვეტი (შუა). თითოეული სეფირა წარმოადგენს ღვთაებრივი და ადამიანური გამოცდილების განსხვავებულ ასპექტს, დაწყებული ქეთერიდან (გვირგვინი), უმაღლესი და ყველაზე აბსტრაქტული სეფირა, რომელიც წარმოადგენს წმინდა ღვთაებრივ ცნობიერებას, მალკუთამდე (სამეფო), ყველაზე დაბალი სეფირა, რომელიც წარმოადგენს მატერიალურ სამყაროს და ფიზიკურ არსებობას.
სეფიროტები ასევე დაჯგუფებულია სამ ტრიადად, რომელთაგან თითოეული წარმოადგენს სულიერი ევოლუციის სხვადასხვა ეტაპებს:
1) ზებუნებრივი ტრიადა: მოიცავს კეტერს, ჩოკმას (სიბრძნე) და ბინას (გაგება), ეს ტრიადა წარმოადგენს ღვთაებრივი რეალობის უმაღლეს, ყველაზე აბსტრაქტულ დონეებს, მიუწვდომელებს ჩვეულებრივი ადამიანის ცნობიერებისთვის.
2) ეთიკური ტრიადა: შედგება ჩესედ (წყალობა), გებურაჰ (სიმკაცრე) და ტიპარეთი (სილამაზე), ეს ტრიადა ასახავს მორალური და სულიერი თვისებების სფეროს. ტიფერეთი, ამ ტრიადის ცენტრალური სეფირა, ასოცირდება წმა-სთან და წარმოადგენს ღვთაებრივი თვისებების დაბალანსებულ და ჰარმონიულ გამოხატულებას.
3) ასტრალური ტრიადა: შედგება ნეტზახისგან (გამარჯვება), ჰოდისგან (ჩინებულება) და იესოდისგან (საძირკველი), ეს ტრიადა მართავს ადამიანის გამოცდილების ფსიქიკურ და ემოციურ ასპექტებს, აშორებს უფსკრული სულიერსა და მატერიალურს შორის.
სულიერი ტყუპის ტერმინი ღრმად კავშირშია წმინდა მფარველ ანგელოზთან და გნოსტიციზმთან მოდით განვიხილოთ სულის კაბალისტური ანატომია.
სულიერი ტყუპის იდეა არის ღრმა არქეტიპი, რომელიც გვხვდება სხვადასხვა მისტიკურ და რელიგიურ ტრადიციებში, მათ შორის გნოსტიციზმში, კაბალაში და ჰერმეტიციზმში. იგი წარმოადგენს ცნებას, რომ ყველა სულს აქვს ანალოგი ან ღვთაებრივი ანარეკლი, რომელიც მოქმედებს როგორც მეგზური ან სარკე და ეხმარება ინდივიდს გააცნობიეროს თავისი ნამდვილი ბუნება და მიზანი. სულიერ ტყუპთან შეხვედრა ღრმა და გარდამტეხი გამოცდილებაა. ეს შეხვედრა ხშირად ხდება მედიტაციის, სიზმრების ან ცნობიერების შეცვლილი მდგომარეობების დროს, სადაც ინდივიდი ხვდება არსებას, რომელიც უცხოა და მჭიდროდ არის დაკავშირებული მის ძირითად მე-სთან. ეს არსება აღიქმება, როგორც უმაღლესი მე-ს ანარეკლი, მეგზური, რომელიც გამოწვევას უწევს და ასწავლის ინდივიდს, მიჰყავს მას სულიერი ზრდისა და განმანათლებლობისკენ. ეს სულიერი ტყუპი ადამიანის სახითაც შეიძლება მოვიდეს რომელმაც ჩვენს ცხოვრებაზე გარდამტეხად იმოქმედა. კაბალაში ის ხშირად განიმარტება, როგორც სულის შინაგანი დინამიკის ანარეკლი. კაბალაში სული განიხილება, როგორც რთული, მრავალშრიანი არსება, რომელიც შედგება სხვადასხვა ასპექტებისგან, რომლებიც შეესაბამება არსებობის სხვადასხვა დონეს.
კაბალაში სული იყოფა ხუთ ნაწილად: ნეფეში (სასიცოცხლო სული), რუახი (სული), ნეშამა (ღვთაებრივი სული), ჩაია (სიცოცხლის ძალა) და იეჩიდა (სინგულარობა). ნეშამა ასოცირდება უმაღლეს მეთან, სულის ასპექტთან, რომელიც აკავშირებს ღვთაებრივს. სულიერი ტყუპის კონცეფცია შეიძლება ჩაითვალოს ნეშამას გამოხატულებად, რომელიც წარმოადგენს უმაღლეს მეს, რომელიც ხელმძღვანელობს ინდივიდს სულიერი გამოღვიძებისა და ინტეგრაციისკენ.
კაბალისტურ ტრადიციაში სულს (נשמה, ნეშამა) აქვს ხუთი დონე, რომელთაგან თითოეული შეესაბამება არსებობისა და ცნობიერების სხვადასხვა ასპექტს. ეს დონეები აღწერილია ებრაული ტერმინების გამოყენებით: ნეფეში, რუახი, ნეშამა, ჩაია და იეჩიდა. თითოეული დონე წარმოადგენს სულის განსხვავებულ განზომილებას, ყველაზე მატერიალურიდან ყველაზე სულიერამდე.
ნეფეში არის სულის ყველაზე დაბალი დონე და პირდაპირ კავშირშია ფიზიკურ სხეულთან და მატერიალურ სამყაროსთან. მას ხშირად მოიხსენიებენ, როგორც სასიცოცხლო სულს ან ცხოველურ სულს, რადგან ის მართავს ცხოვრების ძირითად ფუნქციებს და ინსტინქტებს, რომლებიც აუცილებელია გადარჩენისთვის. ნეფეში პასუხისმგებელია ფიზიკურ შეგრძნებებზე, სურვილებსა და მისწრაფებებზე. ეს არის ინსტინქტური ქცევის წყარო, როგორიცაა საკვების, თავშესაფრის და გამრავლების საჭიროება. მრავალი თვალსაზრისით, ნეფეში შეიძლება ჩაითვალოს სულის ბიოლოგიურ ასპექტად, ცხოველმყოფელ ძალას, რომელიც აძლიერებს სხეულს. ნეფეში მჭიდროდ არის მიბმული სეფირა მალკუთთან (מלכות), რომელიც წარმოადგენს ფიზიკურ სამყაროს და ღვთაებრივი ენერგიის გამოვლინებას მატერიალურ სიბრტყეში. მალკუტი არის სიცოცხლის ხის საფუძველი, რომელიც სიმბოლოა სულიერი ენერგიის დამიწების.
რუახი არის სულის შემდეგი დონე, რომელიც ხშირად ითარგმნება როგორც სული. ის ასოცირდება ემოციებთან, მორალთან და ინტელექტთან. რუახი წარმოადგენს შუამავალ მდგომარეობას ფიზიკურსა და სულიერს შორის, რომელიც მოიცავს ადამიანის გამოცდილების ემოციურ და გონებრივ ასპექტებს. რუახი პასუხისმგებელია ემოციებზე, გრძნობებზე და თანაგრძნობისა და მორალური გამჭრიახობის უნარზე. ეს არის პირადი ნების, ეთიკური არჩევანის და ინტელექტუალური შესაძლებლობების წყარო, რომელიც იძლევა მსჯელობისა და გაგების საშუალებას. რუახში ასევე შედის ეგო და ინდივიდუალური იდენტობის განცდა.
სიცოცხლის ხეში რუახი ასოცირდება შუა ტრიადის სეფიროტთან: ჩესედი (חסד, წყალობა), გებურა (גבורה, სიმკაცრე) და ტიფერეთი (תפארת, სილამაზე). ეს სეფიროტები წარმოადგენენ ძალების დინამიურ ურთიერთკავშირს, რომლებიც მართავენ მორალურ და ეთიკურ ქცევას, თანაგრძნობას და ძალას. ტიფერეთი, კერძოდ, არის წონასწორობისა და ჰარმონიის ადგილი, რომელიც ასახავს რუახის უმაღლეს ასპექტს, რადგან ის ცდილობს ღვთაებრივთან შესაბამისობას.
ნეშამა არის სულის მესამე დონე და წარმოადგენს უმაღლეს მეს ან ღვთაებრივ სულს. ეს არის სულის ასპექტი, რომელიც უშუალოდ უკავშირდება ღვთაებრივ და წმინდა სულის სფეროს. ნეშამა განასახიერებს ინტელექტუალურ და ჭვრეტის უნარებს, რომლებიც სულიერი გაგებისა და გამჭრიახობის საშუალებას იძლევა.
ნეშამა არის უმაღლესი ცნობიერების, სულიერი ცნობიერების და ღვთიური ცოდნის უნარის წყარო. ის დაკავშირებულია ჭეშმარიტების გარჩევის, ყოფიერების ღრმა საიდუმლოებების გაგებისა და ღვთაებრივი სინათლის აღქმის უნართან. ნეშამა განიხილება უმაღლესი მე-ს ადგილსამყოფლად, სულის ასპექტად, რომელიც აღემატება ეგოს და აკავშირებს ღვთაებრივ ნებას.
სიცოცხლის ხეში ნეშამა დაკავშირებულია ზენაური ტრიადის სეფიროტთან: ქეთერი (כתר, გვირგვინი), ჩოკმა (חכמה, სიბრძნე) და ბინა (בינה, გაგება). ეს სეფიროტები წარმოადგენენ ღვთაებრივი ცნობიერების უმაღლეს ასპექტებს და ღვთაებრივი სინათლის გამოსხივებას. ნეშამა უერთდება ბინას, რომელიც წარმოადგენს ღვთაებრივ ინტელექტს და ღრმა გაგებისა და გამჭრიახობის შესაძლებლობას.
ჩაიაჰი არის სულის მეოთხე დონე, რომელიც წარმოადგენს სიცოცხლის ძალას ან ცოცხალ სულს. ის ასოცირდება სულის ასპექტთან, რომელიც სცილდება ინდივიდუალურ ცნობიერებას, აკავშირებს კოლექტიურ და უნივერსალურ სასიცოცხლო ძალას.
ჩაიაჰი წარმოადგენს სულის კავშირს უნივერსალურ ენერგიასთან, რომელიც მოიცავს მთელ არსებობას. ეს არის ინტუიციური ცოდნის, სულიერი სიცოცხლისუნარიანობისა და უფრო დიდი მთლიანობის ნაწილის წყარო. ჩაია სცილდება პიროვნულ მეს, განასახიერებს ცნობიერების მდგომარეობას, რომელიც აცნობიერებს მთელი ცხოვრების ურთიერთკავშირს.
კაბალისტურ კოსმოლოგიაში ჩაია ასოცირდება ატზილუთის სამყაროსთან (אצילות, ემანაცია), უმაღლეს ოთხ სამყაროსთან. აცილიუთი არის წმინდა ღვთაებრიობის სფერო, სადაც ღვთაებრივი არსი გამოუვლენელი და არადიფერენცირებულია. ჩაია ასახავს ამ ერთიანობის მდგომარეობას და ღვთაებრივის უშუალო გამოცდილებას.
იეჩიდა არის სულის უმაღლესი დონე, რომელიც ხშირად ითარგმნება როგორც ცალკეული სული ან ერთობა. იგი წარმოადგენს სულის იმ ასპექტს, რომელიც მთლიანად გაერთიანებულია ღვთაებრივთან, ყოველგვარი ინდივიდუალობის ან განცალკევების მიღმა.
იეჩიდა არის სულის უმაღლესი დონე, რომელიც ხშირად ითარგმნება როგორც ცალკეული სული ან ერთობა. იგი წარმოადგენს სულის იმ ასპექტს, რომელიც მთლიანად გაერთიანებულია ღვთაებრივთან, ყოველგვარი ინდივიდუალობის ან განცალკევების მიღმა. იეჩიდა ასოცირდება ცნობიერების უმაღლეს მდგომარეობასთან, რომელიც აღემატება მანიფესტაციის ყველა დონეს. ის არის სიცოცხლის ხის და ოთხი სამყაროს მიღმა, რომელიც წარმოადგენს ღვთაებრივის უთქმელ და აღუწერელ ერთობას. იეჩიდა არის ეინ სოფის (אין סוף, უსასრულო), ღმერთის უსაზღვრო და უსასრულო ბუნების რეალიზაცია.
გარდა სულის ხუთი დონისა, კაბალა აღწერს ოთხ სამყაროს ან არსებობის სფეროს, თითოეული წარმოადგენს განსხვავებულ ეტაპს შექმნის პროცესში. ეს სამყაროებია:
• აცილიუთი (ასილუთ, ემანაცია): უმაღლესი სამყარო, რომელიც წარმოადგენს წმინდა ღვთაებრიობის სფეროს და ღვთაებრივი სინათლის გამოსხივებას. იგი შეესაბამება ჩაიას და იეჩიდას, სულის ასპექტებს, რომლებიც ყველაზე ახლოს არიან ღვთაებრივ წყაროსთან.
• ბრია (ბრიაჰა, შექმნა): მეორე სამყარო, რომელიც წარმოადგენს ღვთაებრივი შემოქმედების სფეროს და უმაღლესი სულიერი რეალობის ფორმირებას. იგი შეესაბამება ნეშამას, ღვთაებრივ სულს, რომელსაც შეუძლია ღვთაებრივის გაგება და აღქმა.
• იეცირა (יצירה, ფორმირება): მესამე სამყარო, რომელიც წარმოადგენს ფორმირების სფეროს და სულიერი და ემოციური სამყაროების შექმნას. ის შეესაბამება რუახს, სულს, რომელიც მართავს ემოციებს, ინტელექტს და მორალურ ცნობიერებას.
• ასია (עשיה, მოქმედება): ყველაზე დაბალი სამყარო, რომელიც წარმოადგენს მოქმედების სფეროს და ფიზიკურ სამყაროს. ის შეესაბამება ნეფეშს, სასიცოცხლო სულს, რომელიც აცოცხლებს ფიზიკურ სხეულს და მართავს ძირითად სასიცოცხლო ფუნქციებს.
დამატებით ამაზე შეგიძლიათ იხილოთ ვებ-გვერდზე დაბალ არკანების შესახებ პოსტში.
სიცოცხლის ხე ემსახურება როგორც სულის მოგზაურობის რუკას ამ სამყაროებში და ცნობიერების უმაღლესი მდგომარეობების მისაღწევად. სულიერი ამაღლების პროცესი მოიცავს სეფიროთში მოძრაობას, თითოეული წარმოადგენს შინაგანი განწმენდის, ზრდისა და ტრანსფორმაციის ეტაპს. სული იწყებს მოგზაურობას მალკუთში, ფიზიკური სამყაროს სეფირაში და ადის სეფიროთში, თითოეული წარმოადგენს სულიერი ცნობიერების უფრო მაღალ დონეს. ეს ასვლა გულისხმობს მოწყალებისა და სიმკაცრის სვეტებით წარმოდგენილი პოლარობების დაბალანსებას, თანაგრძნობის, სიძლიერის, სიბრძნისა და გაგების თვისებების ინტეგრირებას. სიცოცხლის ხეზე ასვლა გულისხმობს სულის სხვადასხვა ასპექტის ინტეგრაციას, ნეფეშის, რუახისა და ნეშამას ღვთაებრივ ნათელთან შესაბამისობას. ამ ინტეგრაციას მივყავართ უმაღლესი მე-ს რეალიზებამდე, ჩაიას გაღვიძებამდე და, საბოლოოდ, იეჩიდასთან კავშირამდე. პროცესი არის შინაგანი ალქიმიის პროცესი, რომელიც გარდაქმნის საკუთარი თავის ძირითად ელემენტებს სულიერი განმანათლებლობის სუფთა ოქროდ.
სულიერ ტყუპთან შეხვედრა ხშირად გულისხმობს ჩრდილის, საკუთარი თავის ამოუცნობი ან რეპრესირებული ასპექტების დაპირისპირებას. ეს არის იუნგის ფსიქოლოგიაში აღწერილი ინტეგრაციის პროცესის მსგავსი, სადაც ინდივიდმა უნდა აღიაროს და გააერთიანოს ჩრდილი მთლიანობის მისაღწევად. კაბალისტური თვალსაზრისით, ეს პროცესი ეხება სულის სხვადასხვა ასპექტების დაბალანსებას, ქვედა და უმაღლესი მე-ს ჰარმონიზაციას და შინაგანი ერთიანობის მდგომარეობის მიღწევას. მაგრამ პირდაპირი შეხება წმინდა მფარველ ანგელოზს არ აქვს არც იუნგიანურ თვითობასთან არც უმაღლეს მესთან იქედან გამომდინარე რომ წმინდა მფარველი ანგელოზი არსებაა, და არა არქეტიპი მიუხედავად მისი კოლექტიურ არაცნობიერში ყოფნისა, რადგან ვრცელდება სხვადასხვა რელიგიებში, მაგრამ გამორიცხული არაა იუნგს ეწოდოს მასზე თვითობა.
კაბალისტურ სწავლებებში სულიერი ამაღლების გზა სიმბოლოა სიცოცხლის ხეზე მოგზაურობით. ეს ასვლა მოიცავს სხვადასხვა სეფიროთში მოძრაობას, თითოეული წარმოადგენს ცნობიერების სხვადასხვა დონეს და ღვთაებრივი ასპექტს. წმა მნიშვნელოვან როლს ასრულებს პრაქტიკოსის ამ პროცესის წარმართვაში, სთავაზობს სიბრძნეს, დაცვას და მხარდაჭერას. სიცოცხლის ხეზე შუა სვეტი ხშირად განიხილება, როგორც ასვლის ყველაზე პირდაპირი და დაბალანსებული გზა. ეს სვეტი მოიცავს სეფიროტ მალკუთს (სამეფო), იესოდს (საძირკველი), ტიფერეთს (სილამაზე), დაატს (ცოდნა, ხშირად განიხილება ფარული ან არასეფირა) და ქეთერი (გვირგვინი). იგი წარმოადგენს დაბალანსებულ მიდგომას სულიერი ზრდისადმი, რომელიც აერთიანებს საკუთარი თავის ფიზიკურ, ემოციურ, ინტელექტუალურ და სულიერ ასპექტებს. სულიერი მოგზაურობის საწყისი წერტილი. მალკუტი წარმოადგენს ფიზიკურ სამყაროს და მატერიალურ არსებობას. სწორედ აქ იწყებს სული აღზევებას, ცდილობს გადალახოს მატერიალური სფეროს შეზღუდვები და გააცნობიეროს ღვთაებრივის არსებობა ყოველდღიურ ცხოვრებაში. წმა ეხმარება პრაქტიკოსს ამოიცნოს ღვთაებრივი ნაპერწკალი ფიზიკურ სამყაროში, წაახალისოს ეთიკური ქცევისა და სულიერი გონების ცხოვრება.
იესოდი (יסוד, საფუძველი): იესოდის სეფირა წარმოადგენს ქვეცნობიერ გონებას, წარმოსახვას და სულიერი აღქმის საფუძველს. ის მოქმედებს როგორც ხიდი ფიზიკურ სამყაროსა (მალკუტი) და უმაღლეს სფეროებს შორის. Yesod ასოცირდება მთვარესთან, რომელიც ასახავს სულის შინაგან შუქს. წმა ეხმარება პრაქტიკოსს განავითაროს მათი შინაგანი ხედვა, ინტუიცია და სულიერი ჭეშმარიტების აღქმის უნარი. ეს ეტაპი მოიცავს ქვეცნობიერის განწმენდას, ილუზიების დაძლევას და ემოციური და ფსიქიკური მდგომარეობის ღვთაებრივ ნებას.
ტიფერეთი (תפארת, სილამაზე): ტიფერეთი სიცოცხლის ხის გულია და ასოცირდება მზესთან. ის წარმოადგენს ჰარმონიას, წონასწორობას და ღვთაებრივი სინათლის სილამაზეს. Tiphereth არის სადაც ინდივიდუალური სული ხვდება წმა-ს ყველაზე პირდაპირ. წმა-ს გამოცდილება ტიფერეთში გარდამტეხია, რაც იწვევს ადამიანის ჭეშმარიტი ნების ღრმა გაგებას - უნიკალური ღვთაებრივი მიზნის მიღწევას, რომელსაც თითოეული სულმა უნდა შეასრულოს. წმა ტიფარეტში-ში ემსახურება როგორც შუამავალს, ჰარმონიზებს საკუთარი თავის ქვედა და მაღალ ასპექტებს და ხელმძღვანელობს პრაქტიკოსს შინაგანი წონასწორობისა და ღვთაებრივი სიყვარულის მდგომარეობისკენ. ეს მფარველი ანგელოზის ადგილია, აქ არის ეგრეთ წოდებული ქრისტეს ცნობიერების სეფირა.
აბრამელინის ოპერაცია:
პროცესი იწყება მოსამზადებელი ეტაპით, რომელიც მოიცავს მკაცრ ფიზიკურ, მორალურ და სულიერ განწმენდას. პრაქტიკოსებს მოეთხოვებათ დაიცვან სუფთა ცხოვრების წესი, თავი შეიკავონ ინტოქსიკაციებისგან, დაიცვან მარტივი დიეტა და დაკავდნენ ყოველდღიური ლოცვითა და მედიტაციით. ოპერაცია პროგრესირებს უფრო ინტენსიურ პრაქტიკაში, რომელიც მოიცავს რეგულარულ მოწვევებს და რიტუალებს, რომლებიც მიზნად ისახავს წმა-ს არსებობის გამოძახებას. ეს პრაქტიკები ტარდება დღის კონკრეტულ დროს, როგორც წესი, მზის ამოსვლაზე, შუადღისას, მზის ჩასვლისა და შუაღამისას, ნაკურთხი სივრცეში, რომელიც ცნობილია როგორც ორატორი. ეს სივრცე, რომელიც ემსახურება რიტუალური სამუშაოს ფოკუსს, უნდა იყოს სუფთა და წმინდა, ყოველგვარი ამქვეყნიური ან უარყოფითი გავლენისგან თავისუფალი. როგორც ოპერაცია გაძლიერდება, პრაქტიკოსებს შეუძლიათ შევიდნენ იზოლაციის პერიოდებში, მინიმუმამდე დაიყვანონ კონტაქტი სხვებთან, რათა შეინარჩუნონ ყურადღება და სულიერი სიწმინდე. ეს იზოლაცია აუცილებელია წმა-სთან კავშირის გასაღრმავებლად, რაც საშუალებას მისცემს პრაქტიკოსს დააკავშიროს თავისი ცნობიერება ღვთაებრივ ყოფნასთან. ოპერაციის კულმინაცია აღინიშნება წმა-სთან პირდაპირი კონტაქტით, ღრმა სულიერი გამოცხადების მომენტით, სადაც ანგელოზი ანიჭებს ღვთაებრივ სიბრძნეს, ხელმძღვანელობას და პრაქტიკოსის ჭეშმარიტ ნებას. ამ კონტაქტის შემდეგ, პრაქტიკოსი ხელმძღვანელობს შემდგომი რიტუალების შესრულებას სხვადასხვა სულების ბრძანებისა და შებოჭვის მიზნით, რაც უზრუნველყოფს, რომ ისინი ემსახურებიან პრაქტიკოსის ღვთაებრივ მიზანს. ოპერაცია მთავრდება წმა-ს ხელმძღვანელობით უფლებამოსილი პრაქტიკოსით, რომელსაც შეუძლია გამოიყენოს წიგნში მოცემული მაგიური კვადრატები კონკრეტული მაგიური მიზნებისთვის. ამ მომთხოვნი პროცესის განმავლობაში, აბრამელინის ოპერაცია ხაზს უსვამს ეთიკური ქცევის, თავმდაბლობისა და ღვთიური გზისადმი ურყევი ერთგულების მნიშვნელობას, სიფრთხილეს სიამაყისა და სულიერი ძალის ბოროტად გამოყენების წინააღმდეგ. ეს არის შინაგანი განწმენდის, საკუთარი თავის აღმოჩენისა და სულიერი განმანათლებლობის ღრმა მოგზაურობა, რომელიც მოითხოვს როგორც სულიერ, ისე პრაქტიკულ ვალდებულებას პრაქტიკოსისაგან, რათა მიაღწიოს ჭეშმარიტ ოსტატობას და ღვთაებრივთან გაერთიანებას.
ქროულის მცდელობა აბრამელინის ოპერაციის.
ქროულის ინტერესი აბრამელინის ოპერაციის მიმართ გამოწვეული იქნა მისი ოქროს განთიადის ორდერში ყოფნისას სადაც ის სხვადასხვა საკრალურ და მაგიურ ტექსტებს გაეცნო. ქროული გამოირჩეოდა ამბიციებით და დიდ საფეხურებს უნდოდა მუდამ მიეღწია. აბრამელინის ოპერაცია, წმიდა მფარველ ანგელოზთან პირდაპირი კონტაქტის დაპირებით და სულიერი და მატერიალური ძალების დაუფლებით, კროულისთვის ეს ნამდვილად მისაზიდი გზა იყო მაგრამ მან კრახი განიცადა
1899 წელს კროულიმ იყიდა Boleskine House, იზოლირებული ქონება შოტლანდიაში, ლოხ ნესის სანაპიროზე, სპეციალურად აბრამელინის ოპერაციის ჩასატარებლად. Boleskine House აირჩიეს მისი იზოლაციისთვის, რაც კროულის უზრუნველყოფდა კონფიდენციალურობით, რომელიც საჭირო იყო ლოცვის, მედიტაციისა და იზოლაციის ფართო პერიოდებში, რაც ოპერაციას მოითხოვდა. მან ოპერაცია დაიწყო აუცილებელი სამზადისით, რაც მოიცავდა განწმენდას, წმინდა სივრცის მოწყობას და ყოველდღიური ლოცვებისა და მოწოდებების მკაცრი რეჟიმის დაცვას. მისი მიზანი იყო არა მხოლოდ პირადი სულიერი განმანათლებლობა, არამედ აბრამელინის წიგნში აღწერილი ჯადოსნური ძალების მოპოვება, როგორიცაა სულების ბრძანების უნარი. იმ პერიოდის განმავლობაში, როდესაც კროული აწარმოებდა აბრამელინის ოპერაციას, ის სულ უფრო მეტად იყო ჩართული შიდა კონფლიქტებში ოქროს განთიადის ჰერმეტულ ორდენთან. ორდენს ხელმძღვანელობის დავები ჰქონდა და კროული მიემხრო სამუელ ლიდელ მაკგრეგორ მეტერსს, ოქროს ცისკრის ერთ-ერთ დამფუძნებელს. კროულის მონაწილეობა ამ კონფლიქტებში, მათ შორის ლონდონის ორდენის ტაძრის კონტროლის მცდელობამ, გადაიტანა მისი ყურადღება და ენერგია აბრამელინის ოპერაციიდან. კროულის ცხოვრების წესი და პირადი ინტერესები ხშირად ეწინააღმდეგებოდა აბრამელინის ოპერაციისთვის საჭირო დისციპლინასა და იზოლაციას. იგი ცნობილი იყო თავისი სოციალური ჩართულობით, მოგზაურობით და ინტერესით სხვადასხვა საქმიანობით, მათ შორის ალპინიზმითა და ლიტერატურით. ამ აქტივობებმა, სავარაუდოდ, ხელი შეუშალა მას ფოკუსირებული სულიერი პრაქტიკისგან, რომელიც საჭიროა ოპერაციის წარმატებით დასასრულებლად. მნიშვნელოვანი შემობრუნება მოხდა, როდესაც კროულიმ მიიღო წერილი მეთერსისგან, რომელიც დახმარებას ითხოვდა პარიზში ოქროს განთიადის კონფლიქტების დროს. მიუხედავად იმისა, რომ აბრამელინის ოპერაციაში იყო, კროულიმ გადაწყვიტა დაეტოვებინა ბოლესკინის სახლი და გაემგზავრა პარიზში. ამ გადაწყვეტილებამ ფაქტობრივად შეაჩერა ოპერაცია, რადგან საჭიროებდა უწყვეტ, შეუფერხებელ ერთგულებას. შეფერხებამ დაარღვია წმინდა სივრცე და ინტენსიური სულიერი ფოკუსი, რომელსაც კროული ამუშავებდა. მოკლედ ქროულიმ ვერ დაასრულა რიტუალი რის შედეგადაც მძიმე ფსიქოლოგიური პრობლემები შეექმნა მაგრამ მან შექმნა თელემიტური ვერსია რიტუალისა...
წმიდა მფარველი ანგელოზი არის ღრმა კონცეფცია, რომელიც ემსახურება როგორც ხიდს ადამიანის სულსა და ღვთაებას შორის. კაბალისტურ და დასავლურ ეზოთერულ ტრადიციებში, წმა წარმოადგენს სახელმძღვანელო შუქს, რომელიც მიჰყავს ინდივიდებს სულიერი განმანათლებლობისკენ, თვითრეალიზაციისკენ და ღვთაებრივთან გაერთიანებისკენ. ეს არის უმაღლესი მე-ს გამოვლინება, რომელიც ასახავს ღვთაებრივ არსს თითოეულ ადამიანში.
ის ემსახურება როგორც გზამკვლევი, მფარველი და სიბრძნის წყარო, ატარებს პრაქტიკოსს ტრანსფორმაციისა და გამოღვიძების სხვადასხვა ეტაპებზე. წმა-ს როლი არის დაეხმაროს ინდივიდს გააცნობიეროს თავისი ღვთაებრივი პოტენციალი, შეუერთდეს მათ ჭეშმარიტ ნებას და მიაღწიოს გაერთიანებას ღვთაებრივ შუქთან.
წმა-ს მითითებების დაცვით, პრაქტიკოსს შეუძლია ნავიგაცია სულიერი მოგზაურობის სირთულეებში, გადალახოს დაბრკოლებები და მიაღწიოს ცნობიერების უმაღლეს მდგომარეობას. წმა არის სინათლის შუქურა, რომელიც ანათებს გზას განმანათლებლობისა და ღვთაებრივის რეალიზაციისკენ, განსხივოსნებისკენ.
