ავტორი: ირინა ნოზაძე
ალბათ დადგება დრო როცა ყველა აზრის გაცნობიერებას შევძლებთ, ყველა წარსული მცდარი აზრისგან გამოწვეული არასასურველი ემოციისაგან გავთავისუფლდებით, რომელიც არ მოდის უმაღლეს გონთან თანხვედრაში. აღმოჩნდება, რომ მთავარი ბაზისი, რაზეც მთელი ჩვენი განვლილი ცხოვრება და გამოცდილება იყო დაშენებული აბსურდი აღმოჩნდა. ერთის მხრივ გვხიბლავს ის ლივლივი რომელიც ბოლოს და ბოლოს მოიპოვა სულმა. ნამდვილად დამსახურებული მუშაობის შემდეგ და მეორეს მხრივ გვიპყრობს შიში რა იქნება ამის შემდეგ.
ანალიტიკურ გონებას საქმე აღარ აქვს და ამასთანავე როგორ შევძლებთ ისევ მატერიალურ სამყაროში რეალიზებას. სად არის გამოსავალი? შიშის ნაცვლად და მუდამ იმის მტკიცებით საკუთარ თავთან თითქოს და მატერიალური სამყარო აღარ გვაინტერესებს. რეალურად მატერიალურ სამყაროსთან მონაწილეობის გარეშე ვერც გამოცდილებას შევძენთ სამყაროს და ვერც მათ დავეხმარებით ვისაც მსგავსი გზა გასავლელი აქვს. ჩვენი მთავარი ამოცანა ამ შემთხვევაში უნდა იყოს ჩართვა გამომრთვის ღილაკის გააქტიურება. თუ ჩვენ ვაღიარებთ სამყაროს დუალობას, ცხადია გვესაჭიროება როგორც მატერიალურ ასევე სულიერ სამყაროში თანაბარზომიერად მონაწილეობა. რომელიც დაგვეხმარება ჰარმონიული და ბალანსირებული ცხოვრების მიღწევაში. როგორც ჩასუნთქვა ამოსუნთქვით შეგვიძლია არსებობა ასევე ამ ორი სამყაროს დაბალანსებული ურთიერთქმედებით შეგვიძლია ცხოვრება. (მხოლოდ ამოსუნთქვით ვიცით რაც გველოდება)
როგორ უნდა შევძლოთ ბალანსის დაცვა ისე რომ მთლიანად მატერიალური სამყაროს მარწუხებში არ მოვექცეთ და არც ისე დავშორდეთ მას რომ ადაპტაცია გაგვიჭირდეს? გამოსავალი მედიტაციაშია. ამით ხომ ვაპრაქტიკებთ მდგომარეობას ერთი ცხოვრებიდან მეორეში ადვილად ადაპტირებისთვის. თუ ჩვენ შევძლებთ და იმაზე დიდ მნიშვნელობას არ მივანიჭებთ გარკვეულ მოვლენებს რომ ჩვენი არსი გადაფაროს, ბალანსიც არ დაირღვევა. მედიტაციას გამოყავს გონება იმ ილუზიებიდან თითქოსდა ესა თუ ის მოვლენა არსობრივად მნიშვნელოვანია, გზას გვიხსნის უმაღლესი გონის შეცნობისაკენ.
