ალქიმია

ავტორი: ინკოგნიტო

დღეს განვიხილავ ალქიმიას, მის იუნგისეულ ხედვას, მცირედ შევეხები ასევე მას როგორც ხელოვნებას და ვისაუბრებ ისეთ საკითხზე როგორებიცაა დეპრესიაა, უიმედობა, შფოთვა, სასოწარკვეთილება და მათ იუნგიანურ-ალქიმიურ ინტერპრეტაციას შემოგთავაზებთ და ღრმა ანალიზს ფსიქოლოგიური კუთხით ფსიქიკის და მის ნაწილ «თვითობის» ტრანსფორმაციას ალქიმიური ეტაპების გავლით. რა პოტენციური სამკურნალო თვისების მატარებელი შეიძლება იყოს ნეგატიური შინაგანი გამოცდილებები, აგიღწერთ ამ ნეგატიურ მდოგმარეობებს და დაგანახებთ ქვემოთ ხსენებული სტატიით სხვადასხვა ეტაპს და საჭიროებას ამ ყოველივესი იმისათვის რომ მოხდეს ტრანსფორმაცია, ზემოთხსენებული მდგომარეობებიდან გამოსვლა და ძალის და იმედის პოვნა მათ ვისაც ეს სჭირდება, სტატია ინფორმაციულადაც საინტერესოა იქნება იმედი მაქვს, და იმედი მაქვს ასევე რომ ეს გაგიკვალავთ გზას რთულ მდგომარეობებში სიმბოლური ენის დახმარებით.

სტატიას ვუძღვნი «ფენიქსს»

რა არის ალქიმია?

ალქიმია გახლავთ დღევანდელი ქიმიის მეცნიერული დარგის მოწინავე ხელოვნება, რომლის მთავარი მოცემულობა ძველ პერიოდში იყო არასრულყოფილი, ან ჩვეულებრივი მეტალის ოქროდ გარდაქმნა და ფილოსოფიური ქვის შექმნა რაც როგორც კონცეფცია ძალიან რთულია რადგან დღემდე კითხვის ნიშნის ქვეშ დგას ამ ქვის არსი, ეს იყო ქვა რომელიც ამ გარდაქმნის პროცესში იღებდა მონაწილეობას თუ გარდაქმნილი, დამუშავებული სრულყოფილი შედეგი მძიმე მეტალების დამუშავებისთვის?

ალქიმიის დასავლური ტრადიცია სათავეს იღებს ძველ ეგვიპტეში, სადაც ის ასოცირდებოდა ღმერთ თოტთან, რომელიც ითვლებოდა ალქიმიის მამად. მოგვიანებით თოტი გაიგივებული იქნა ბერძნულ ღმერთ ჰერმესთან, რამაც გამოიწვია ტერმინი "ჰერმეტული ხელოვნება" ალქიმიისთვის. ალქიმიის ფუძემდებლური ტექსტი, ზურმუხტის ტაბლეტი, რომელიც მიეკუთვნება ჰერმეს/თოტს, ასახავს ძირითად ალქიმიურ პრინციპს: „ის, რაც ზემოთ არის, შეესაბამება იმას, რაც არის ქვემოთ“.

ეს პრინციპი ხაზს უსვამს სულიერს (ზემოთ) და ფიზიკურს (ქვემოთ) კავშირს, ხაზს უსვამს მათ ერთიანობას. ალქიმია გაგებულია, როგორც «მეცნიერება» ცნობიერების (სულის) და მატერიის (სხეულის) ურთიერთობის შესახებ, რომლის დროსაც გონება (სული) მოქმედებს როგორც ხიდი მათ შორის. ალქიმიურ თეორიაში სამი ძირითადი ელემენტი - გოგირდი (სული), ვერცხლისწყალი (სული) და მარილი (სხეული) - წარმოადგენს ცნობიერების, გონებისა და მატერიის სამებას.

მაგრამ იუნგმა გადაწყვიტა რომ ალქიმია არ ეხება რეალურად მეტალების დამუშავებას და მათ ოქროდ გარდაქმნას არამედ ეს პროცესი და ხელოვნება, არის მიმართული ფსიქოლოგიურ ტრანფომაციაზე, ასევე თვლიდა 20 საუკუნის ოკულტისტი და ეზოთერიკოსი, ალისტერ ქროულის თანაშემწე ისრაელ რეგარდი რომელმაც პრაქტიკული ალქიმიური პროცესის პერიოდში ინტენსიურად დაიზიანა ფილტვები და ასე ვთქვათ დაეთანხმა იუნგს ალქიმიის არსის შესახებ.

ალქიმიურად მეტალი გადის 12 ეტაპს, ესენია :

1.   Calcination (კალცინაცია): ხორციელდება ცეცხლით მასალის წვა, რათა მოიხსნას ნებისმიერი გაუწმენდავი ან არასასურველი ელემენტი.

2.   Dissolution (დისოლუცია): წვის შემდეგ დარჩენილი ფერფლის ხსნადი მოლეკულებად დაშლა წყალში.

3.   Separation (სეპარაცია): სხვადასხვა კომპონენტების დაშლა და მოცილება, რომელიც განიხილება როგორც სულიერი განწმენდის სიმბოლო.

4.   Conjunction (კონიუნქცია): განწმენდის შემდეგ დარჩენილი ელემენტების კვლავ შერწყმა, რათა შეიქმნას ახალი ერთიანი სტრუქტურა.

5.   Fermentation (ფერმენტაცია): ახალი ცხოვრების ჩანასახის ჩასახვა, რომელიც სიმბოლოა განახლებულ ძალის ან სულის დაბადების.

6.   Distillation (დისტილაცია): ახალი მასალის დამატებითი გაფილტვრა, რათა გამოიკვეთოს მისი სუფთა, ამაღლებული ფორმა.

7.   Coagulation (კოაგულაცია): პროცესის დასრულება, როცა ახალი მასალა ხდება მყარი და მუდმივი.

8.   Sublimation (სუბლიმაცია): გარდასახვა ფიზიკურიდან სულიერში.

9.   Mortification (მორტიფიკაცია): სიმბოლური სიკვდილი, ძველი ფორმის დანგრევა.

10. Putrefaction (პუტრეფაქცია): დაშლის ან დეგრადაციის პროცესი, რომელიც აუცილებელია ახალი სიცოცხლის დაბადებისთვის.

11. Cibation (ციბაცია): მშრალი მასალის შერევა სითხესთან, რათა განახლდეს სიცოცხლე.

12. Multiplication (მულტიპლიკაცია): საბოლოო ეტაპი, სადაც მიღებული პროდუქტი გამრავლდება და გახდება მრავალი ფორმით გამოხატული.

ამ ეტაპებს არ განვიხილავ სიღმის ფსიქოლოგიის კუთხით არამედ შევკვეცავ 4 მთავარ ალქიმიურ ეტაპში რომლებიცაა : ნიგრედო, ალბედო, ცინტრინიტასი და რუბედო.

ნიგრედო

ნიგრედო, ანუ „გაშავების“ ეტაპი, ერთ-ერთი ფუნდამენტური ცნებაა ალქიმიურ სიმბოლიკაში და კრიტიკულ როლს თამაშობს იუნგის ფსიქოლოგიაში. ის წარმოადგენს ფსიქოლოგიური ტრანსფორმაციის საწყის ფაზას, სადაც ინდივიდი უპირისპირდება მისი არაცნობიერის ქაოტურ და ხშირად დესტრუქციულ ასპექტებს.

ნიგრედო განასახიერებს გახრწნისა და დაშლის მდგომარეობას, სადაც ძველი ფორმები უნდა მოკვდნენ, რათა გზა გაეხსნათ ახალს. ალქიმიაში ეს წარმოდგენილია პრიმა მატერიის (ორიგინალური, არადიფერენცირებული მასალის) გაშავებით, რადგან ის გადის ტრანსფორმაციის პროცესის პირველ ეტაპს. ფსიქოლოგიურად, ეს შეესაბამება ღრმა სასოწარკვეთის, დაბნეულობისა და ეგოს დაშლის პერიოდს. ეს არის მომენტი, როდესაც ინდივიდი განიცდის „სულის ბნელ ღამეს“, სადაც წინანდელი დარწმუნდებით შორდება, რაც მათ ეგზისტენციალურ კრიზისში ტოვებს.

ნიგრედო ჩვეულებრივ ხდება ინდივიდუაციის პროცესის დასაწყისში ან მნიშვნელოვანი ცხოვრებისეული გადასვლების დროს, როდესაც ინდივიდი იძულებულია დაუპირისპირდეს გადაუჭრელ ფსიქოლოგიურ საკითხებს.

ფონ ფრანცი გვაწვდის რამოდენიმე მაგალითს მისი კლინიკური პრაქტიკიდან იმის საილუსტრაციოდ, თუ როგორ ვლინდება ნიგრედო რეალურ სიტუაციებში.

მაგალითად, ის აღწერს პაციენტებს, რომლებიც განიცდიან ღრმა დეპრესიას ან ეგზისტენციალურ კრიზისს, როდესაც ისინი გადაუჭრელ ფსიქოლოგიურ საკითხებს აწყდებიან. ეს გამოცდილება, მიუხედავად იმისა, რომ მტკივნეულია, აუცილებელია მათი ზრდისთვის, რადგან ისინი აიძულებენ ინდივიდს გაუმკლავდეს საკუთარი თავის ასპექტებს, რომლებიც მანამდე უგულებელყო ან ჩაახშო.

მაგალითად, ერთ პაციენტს ებრძოდა აგრესიის და უმწეობის ძლიერი გრძნობები ტირანი ბოსის გამო. ანალიზის საშუალებით, პაციენტს შეეძლო დაპირისპირებოდა ამ გრძნობებს, რამაც მნიშვნელოვანი ტრანსფორმაცია გამოიწვია მის ცხოვრებაში ავტორიტეტებთან ურთიერთობისას. ეს პროცესი ემსგავსებოდა ნიგრედოს ალქიმიურ მუშაობას, სადაც საბაზისო მასალა (პაციენტის დათრგუნული ემოციები) უნდა „მოხარშულიყო“ და გარდაქმინილიყო, განმეორებითი დაპირისპირებებისა და ასახვის გზით.

კარლ იუნგი განიხილავდა "სულის ბნელ ღამეს", როგორც ინდივიდუაციის პროცესის არსებით ნაწილს - მოგზაურობას ფსიქოლოგიური მთლიანობის მიღწევისკენ არაცნობიერის ცნობიერ გონებასთან ინტეგრირებით. იუნგისთვის ეს გამოცდილება არის დაპირისპირება ჩრდილთან, სადაც ინდივიდი აწყდება თავისი ფსიქიკის ყველაზე ბნელ და საშიშ ასპექტებს. სულის ბნელი ღამე არის ღრმა შინაგანი არეულობის პერიოდი, სადაც ეგოს თავდაცვა იშლება, რაც ინდივიდს აქვემდებარებს არაცნობიერის უხეში ძალების წინაშე.

იუნგი ამ პროცესს ფსიქოლოგიურ სიკვდილს ადარებს, სადაც ძველი ეგო უნდა დაიშალოს, რათა მოხდეს ახალი, უფრო ინტეგრირებული მე-ს დაბადება. შამანიზმში ეს აისახება შამანის ინიციაციაში, სადაც ისინი ხშირად განიცდიან მძიმე განსაცდელებს - ავადმყოფობას, სიგიჟეს ან სიკვდილთან ახლოს მყოფ გამოცდილებას - რაც მათ აიძულებს უარი თქვან წინა იდენტობაზე. ეს განსაცდელი აუცილებელია შამანისთვის, რომ შეაღწიოს ფსიქიკის უფრო ღრმა ფენებს და დაუკავშირდეს კოლექტიურ არაცნობიერს, სადაც მათ შეუძლიათ გამოიყენონ არქეტიპული სიბრძნე და ძალა.

ნიგრედოს პერიოდში ხვდება ადამიანი მასზე მოხუც ბრძენი კაცის არქტიპის მატარებელს თუკი ახალგაზდა მამაკაცია ამ მდგომარეობაში, ან სიმბოლურად ნებისმიერი სიმბოლური გმირი, ასაკოვან მამაკაცს რომელიც მცირე მინიშნებას აძლევს და აკვირდება პიროვნების ამ მოგზაურობას, ეს შეიძლება მოხდეს ანალიზის დროს თუკი თერაპევტი გახლავთ იუნგიანელი და გაცნობიერებული ამ ყოველივეში...

იუნგი ხშირად მოიხსენიებდა ალქიმიურ პროცესს, როგორც ფსიქოლოგიური ტრანსფორმაციის მეტაფორას. ნიგრედო, პირველი ეტაპი, გამოირჩევა სასოწარკვეთილებით, დაბნეულობით და სიბნელეში დაკარგვის გრძნობით - პირდაპირ პარალელურად შამანის ბნელი ღამისა. შამანისთვის ეს ფაზა გულისხმობს დაღმართს ქვესკნელში ან სულების სამყაროს ქვედა სფეროებში, სადაც ის უნდა დაუპირისპირდეს თავის არაცნობიერის ქაოტურ და დესტრუქციულ ძალებს. სწორედ ამ დაპირისპირებით იწყებს შამანი განწმენდისა და ტრანსფორმაციის პროცესს.

ნიგრედოს ფაზა ხდება იმიტომ, რომ ეს არის აუცილებელი პროცესი ზრდისა და ტრანსფორმაციისთვის. მარი-ლუიზ ფონ ფრანცის აზრით, ეს ეტაპი ხშირად გამოწვეულია არაცნობიერი შინაარსის დაპირისპირებით, რომელიც არღვევს ცნობიერი ეგოს სტაბილურობას. ეს დაპირისპირება გარდაუვალია, როგორც ინდივიდუაციის პროცესის ნაწილი, სადაც უნდა მოხდეს ჩრდილის ინტეგრირება - პიროვნების რეპრესირებული, ხშირად ბნელი ასპექტები. ნიგრედო აუცილებელია, რადგან ის ანგრევს ეგოს ხისტ სტრუქტურებს, რაც საშუალებას აძლევს არაცნობიერის უფრო ღრმა შესწავლის შესაძლებლობას და ინტეგრაციას.

არსებითად, ნიგრედო ხდება იმიტომ, რომ ფსიქიკამ უნდა გაიაროს განწმენდის პროცესი. ეს მუდმივი რეცხვისა და დისტილაციის ალქიმიურ პროცესს ჰგავს, რომელიც შლის მინარევებს და ამზადებს ნივთიერებას ტრანსფორმაციის შემდეგი ეტაპებისთვის.

ღრმა გაგების წინამორბედი, მიზნისა და მიმართულების განახლებული განცდა.

ნიგრედოდან გასვლა გულისხმობს განწმენდისა და ინტეგრაციის თანდათანობით პროცესს, სადაც არაცნობიერი შიგთავსი, რომელიც გამოჩნდა ზედაპირზე, მუშავდება და ათვისებულია ცნობიერ გონებაში. ფონ ფრანცი იუნგის მოწაფე ხაზს უსვამს მოთმინებისა და შეუპოვრობის მნიშვნელობას ამ ეტაპზე, რადგან სამუშაოს დაჩქარება შეუძლებელია. ტექნიკა, როგორიცაა აქტიური წარმოსახვა, სიზმრის ანალიზი და რეფლექსიული პრაქტიკა, გადამწყვეტია ამ ფაზის ნავიგაციისთვის, რაც ეხმარება ინდივიდებს წარმოქმნილი მასალის დამუშავებაში და ალქიმიური ტრანსფორმაციის შემდეგი ეტაპისკენ, რომელიც ცნობილია როგორც ალბედო ან "გათეთრება".

ფონ ფრანცის ერთ-ერთი მთავარი შეხედულება არის იდეა, რომ ნიგრედო განმეორებადი პროცესია. ისევე, როგორც ალქიმიკოსებს შეიძლება მოუწიონ თავიანთი მასალის რამდენჯერმე "დამზადება" სასურველი ტრანსფორმაციის მისაღწევად, ინდივიდები შეიძლება აღმოჩნდნენ ნიგრედოს ხელახლა მდგომარეობაში, როდესაც ისინი აღმოაჩენენ არაცნობიერის ღრმა ფენებს. ეს გამეორება არ არის წარუმატებლობის ნიშანი, არამედ იმის მანიშნებელია, რომ ფსიქიკა მუშაობს სულ უფრო რთულ საკითხებზე.

ნიგრედოს თითოეულმა ციკლმა შეიძლება გამოიწვიოს უფრო დიდი თვითშეგნება და ფსიქოლოგიური ინტეგრაცია, თანდათანობით მიიყვანს ინდივიდს იმ მთლიანობასთან, რომელსაც იუნგი უწოდებს, როგორც ინდივიდუაციის მიზანს. ფონ ფრანცი ამ განმეორებად პროცესს პიროვნული ზრდის ბუნებრივ ნაწილად თვლიდა, ნიგრედოში ყოველი დაბრუნება ტრანსფორმაციის ახალ შესაძლებლობებს სთავაზობს.

შეიძლება იყოს განმეორებადი ფაზა, რადგან ფსიქიკის გარკვეული ასპექტები შეიძლება მოითხოვონ მრავალჯერადი დაპირისპირებას და ტრანსფორმაციას. მაგალითად, შეიძლება ადამიანმა იგრძნოს, რომ მათ გადაწყვიტეს კონკრეტული საკითხი, მხოლოდ იმისთვის, რომ კვლავ აღმოჩნდნენ სასოწარკვეთილების მსგავს მდგომარეობაში, როდესაც არაცნობიერის ახალი ფენები ჩნდება სინათლეზე.

განვიხილოთ იუნგიანურად შამანის ჩრდილი და შევეცდები ცოტა განვავრცო ჩემი წინა სტატია შამანიზმე.

ფონ ფრანცის ნიგრედოს ინტერპრეტაცია ემთხვევა იმ უნიკალურ ჩრდილს, რომელსაც შამანები უნდა შეხვდნენ. შამანისთვის ჩრდილი არა მხოლოდ პირადი, არამედ კოლექტიურია, რომელიც მოიცავს მთელი საზოგადოების შიშებს, ტრავმებს და მოუგვარებელ კონფლიქტებს. შამანის უნარი, დაუპირისპირდეს ამ ჩრდილს და ინტეგრირდეს, არის ის, რაც მათ აძლევს მათ მკურნალის ძალას. ფონ ფრანცმა ხაზგასმით აღნიშნა, რომ ნიგრედოს წარმატებული ნავიგაცია მოითხოვს ინდივიდს, გაუძლოს ტანჯვას ისე, რომ არ გადაიტვირთოს, პროცესი, რომელიც იწვევს ახალი ცნობიერების გაჩენას - განწმენდას, რომელიც სიმბოლოა ალბედოსა და რუბედოს შემდგომი ალქიმიური ეტაპებით.

ფონ ფრანცი ხედავდა ალქიმიას, როგორც ინდივიდუაციაში ჩართული ფსიქიკური პროცესების სიმბოლურ წარმოდგენას. შამანიზმის კონტექსტში, ალქიმიური ტრანსფორმაცია გულისხმობს არა მხოლოდ ინდივიდუალური ფსიქიკის განწმენდას, არამედ კოლექტიური არაცნობიერის გარდაქმნის უნარს. შამანის მუშაობა ნიგრედოს დროს არის ფსიქიკის ყველაზე ბნელ ასპექტებში ჩასვლა, როგორც პიროვნული, ისე კოლექტიური, და ცნობიერების შუქის დაბრუნება - ეს არის შამანის ხელახალი დაბადება და მათი სამკურნალო ძალის წყარო.

 შეგახსნებთ  რომ იუნგის ფსიქოლოგიაში ჩრდილი წარმოადგენს ფსიქიკის იმ ნაწილებს, რომლებიც რეპრესირებულია ან უარყოფილია ცნობიერი გონების მიერ. ეს ასპექტები ხშირად ნეგატიური ან სოციალურად მიუღებელი თვისებებია, რომლებზეც ეგო უარს ამბობს აღიარებაზე. თუმცა, ჩრდილი არ არის მხოლოდ უარყოფითი თვისებების საცავი; ის ასევე შეიცავს განუვითარებელ ან ჩახშობილ პოტენციალს, კრეატიულობას და სასიცოცხლო ენერგიას.

მიუხედავად იმისა, რომ ჩრდილი ჩვეულებრივ განიხილება ინდივიდის თვალსაზრისით, იუნგი ასევე აღიარებდა კოლექტიური ჩრდილის არსებობას, რომელიც მოიცავს ადამიანთა საზოგადოებისა და კულტურის ბნელ ასპექტებს. შამანი, როგორც ფიგურა, რომელიც მოქმედებს ინდივიდსა და კოლექტივს შორის საზღვრებზე, განსაკუთრებით მორგებულია კოლექტიურ ჩრდილთან. ეს ჩრდილი მოიცავს საზოგადოების რეპრესირებულ შიშებს, ტაბუებს და გადაუჭრელ ტრავმებს. შამანის როლი არის ამ ელემენტების გამოვლენა, მათზე მუშაობა და მათი რეინტეგრაცია ისე, რომ აღადგენს წონასწორობას.

შამანური ფიგურის გამომხატველი ერთერთი მაგალითი ვფიქრობ არის ჰიტლერი, რომელიც არამხოლოდ როგორც პოლიტიკური ლიდერი არამედ რაღაც რელიგიური ფიგურის როლსაც თამაშობდა თავის დროზე ეს ეს ვლინდება მისი ქალების მიმართ დამოკიდებულებაში, ის მათ მუდამ ერიდებოდა განსხავებით მუსოლინისაგან,  ხოლო ქალები მას აღმერთებდნენ, როდესაც იუნგი შეხვდა ჰიტლერს მას ისე შეეშინდა მისი დატოვა ქვეყანა, შემდეგ კი იუნგმა ჩათვალა რომ ჰიტლერი შეპყრობილი იყო ძველი ღვთაების მიერ რომელსაც ვოტანი ქვია, იუნგის ანალიზი ჰიტლერზე ასევე გვეუბნება რომ ჰიტლერმა საკუთარი თვითობა გააიგივა გერმანიის კოლექტიურ ცნობიერებასთან და მოახდინა პირადი თვითობის ეროვნული კოლექტიური ცნობიერების მსხვერპშესაწირვა.

ჩრდილის ინტეგრაცია ინდივიდუაციის პროცესის კრიტიკული ნაწილია. ჩრდილის აღიარებისა და ინტეგრაციის გარეშე, ინდივიდი (ან საზოგადოება) რისკავს, რომ გადალახოს არაცნობიერი ძალების მიერ, რომელსაც ის წარმოადგენს. შამანი, როგორც შუამავლის როლი ცნობიერსა და არაცნობიერს შორის, მუდმივად უნდა ჩაერთოს ჩრდილთან, როგორც პიროვნულ, ისე კოლექტიური. ეს ჩართულობა არ ეხება მხოლოდ ბნელ ან უარყოფით ასპექტებს, არამედ დაკარგული პოტენციალისა და ენერგიის აღდგენას, რომელსაც შეიცავს ჩრდილი.

მარი-ლუიზ ფონ ფრანცმა გააფართოვა იუნგის ჩრდილის კონცეფცია იმის გამოკვლევით, თუ როგორ უკავშირდება ის ინდივიდუაციის პროცესს და მე-ს წარმოქმნას, რომელიც არის ფსიქიკის მთლიანობა, რომელიც მოიცავს როგორც ცნობიერ, ასევე არაცნობიერ ელემენტებს.

ფონ ფრანცი ამტკიცებდა, რომ შამანი, მათი ინიციაციისა და მუდმივი შრომით, ხდება „მე“-ს განსახიერება. შამანის უნარი ნავიგაცია ჩრდილში და მისი შინაარსის ინტეგრირება მათ ცნობიერებაში არის ის, რაც მათ საშუალებას აძლევს გადალახონ თავიანთი პიროვნული იდენტობა და გახდნენ საზოგადოების მკურნალი. ეს პროცესი ასახავს ფსიქოლოგიურ მოგზაურობას „მე“-სკენ, სადაც ინდივიდმა უნდა დაუპირისპირდეს და გააერთიანოს არა მხოლოდ ჩრდილი, არამედ არაცნობიერის ღრმა ფენები, მათ შორის ანიმა/ანიმუსი და კოლექტიური არაცნობიერი.

ფონ ფრანცმა ხაზგასმით აღნიშნა, რომ ჩრდილი, მიუხედავად იმისა, რომ ხშირად ეშინოდათ, ასევე არის უზარმაზარი ძალაუფლების წყარო. შამანისთვის ეს ძალა მოდის არაცნობიერის ენერგიების კონსტრუქციული გზით გადაცემის უნარიდან. ჩრდილთან დაპირისპირებით და ინტეგრირებით, შამანი წვდომას იძენს მათი ფსიქიკის სრულ სპექტრზე, მათ შორის არქეტიპურ ძალებზე, რომლებიც ბინადრობენ კოლექტიურ არაცნობიერში. ეს ინტეგრაცია საშუალებას აძლევს შამანს გამოიყენოს არაცნობიერის ძალა მისი გადატვირთვის გარეშე, რაც მათ განკურნებისა და ტრანსფორმაციის ძლიერ აგენტად აქცევს.

შამანურ პრაქტიკაში ხშირია შეხვედრები არქეტიპურ ფიგურებთან, განსაკუთრებით შამანური მოგზაურობის დროს. ეს ფიგურები შეიძლება გამოჩნდნენ როგორც ღმერთები, სულები ან ცხოველები, რომელთაგან თითოეული განასახიერებს კონკრეტულ თვისებებს ან ენერგიებს. მაგალითად, დიდი დედის არქეტიპი შეიძლება გამოჩნდეს როგორც აღმზრდელი ან შემზარავი ფიგურა, რომელიც სიმბოლოა შექმნისა და განადგურების ძალებს. შამანის ურთიერთქმედება ამ არქეტიპებთან არის აქტიური წარმოსახვის ფორმა კოლექტიურ არაცნობიერთან, რაც მათ საშუალებას აძლევს გამოიყენონ უნივერსალური სიბრძნე და ძალა.

იუნგის კონცეფცია გმირის მოგზაურობის შესახებ, რომელიც მოგვიანებით გააფართოვა ჯოზეფ კემპბელმა, განსაკუთრებით ეხება შამანურ გზას. შამანი, გმირის მსგავსად, იწყებს მოგზაურობას ამოუცნობში, სადაც ისინი ხვდებიან არქეტიპულ ძალებს, რომლებიც გამოწვევას და გარდაქმნის მათ. ეს მოგზაურობა ხშირად მოიცავს ქვესკნელში ჩამოსვლას - მეტაფორას არაცნობიერისთვის - სადაც გმირი უნდა დაუპირისპირდეს ჩრდილს, გააერთიანოს იგი და დაბრუნდეს სამყაროში ახალი ცოდნით ან სამკურნალო ძალით.

ალქიმიური პროცესები:

ფილოსოფიური ქვა, რომელიც წარმოადგენს ალქიმიის საბოლოო მიზანს, შეიძლება ჩაითვალოს როგორც მეტაფორა შამანის უნარის გადალახოს ორმაგობა და გააერთიანოს წინააღმდეგობები საკუთარ თავში. შამანი, რომელმაც გაიარა ეს ალქიმიური პროცესი, ფლობს სიბრძნეს და ძალას განკურნოს, უხელმძღვანელოს სხვებს და აკონტროლოს ცნობიერი და არაცნობიერი, მატერიალური და სულიერი კომპლექსური ურთიერთქმედება.

ალქიმიაში ნიგრედო ხშირად გამოსახულია სიკვდილისა და გახრწნის სიმბოლოებით, როგორიცაა შავი ყვავი, ყორანი ან თავის ქალა. ალქიმიკოსი იწყებს საბაზისო ნივთიერებით, რომელიც უნდა დაიშალოს, დაიშალოს ან „მოიკლას“ მისი არსებითი ელემენტების გასათავისუფლებლად. ეს გაშავების პროცესი არ არის მხოლოდ დესტრუქციული; ეს არის აუცილებელი განწმენდა, რომელიც ასუფთავებს მინარევებს და გზას უქმნის ახალი სიცოცხლის გაჩენას.

ალქიმიკოსებს სჯეროდათ, რომ სანამ რაიმე ოქროდ გარდაიქმნებოდა (სულიერი განმანათლებლობისა და სრულყოფილების საბოლოო სიმბოლო), მან ჯერ უნდა გაიაროს დაშლის პროცესი. ამრიგად, ნიგრედოს სტადია განიხილებოდა როგორც დასასრულიც და დასაწყისიც - სიკვდილი, რომელიც იწვევს ხელახლა დაბადებას.

კარლ იუნგისთვის ნიგრედო არის „სულის ბნელი ღამის“ ანალოგი - ფაზა, როდესაც ინდივიდი განიცდის ღრმა ფსიქოლოგიურ ტანჯვას, ხშირად გრძნობს თავს დაკარგულად, უიმედოდ და გათიშულია ცხოვრების აზრთან. ნიგრედოს დროს ინდივიდის ეგო უპირისპირდება პიროვნების ჩრდილს, ჩახშობილ სურვილებს, შიშებს და პიროვნების ასპექტებს, რომლებიც ცნობიერმა გონებამ უარყო ან განდევნა.

ეს დაპირისპირება მტკივნეულია, რადგან ის აიძულებს ინდივიდს აღიაროს საკუთარი თავის ნაწილები, რომლებსაც დიდი ხანია უგულებელყოფს ან თრგუნავს. ეს შეიძლება შეიცავდეს არაცნობიერ შიშებს, სურვილებს ან ტრავმებს. ამ ჩრდილოვანი ასპექტების აღიარება ხშირად იწვევს დანაშაულის გრძნობას, სირცხვილს ან სასოწარკვეთას, რადგან ინდივიდი აცნობიერებს, რომ ის არ არის ის, ვინც ფიქრობდა, რომ იყო.

ეგოს დაშლა: საკუთარი თავის, ანუ ეგოს გრძნობა ეჭვქვეშ დგება ნიგრედოს დროს. ინდივიდმა შეიძლება იგრძნოს, რომ მისი იდენტობა იშლება. ეს გამოცდილება გადამწყვეტია, რადგან ის საშუალებას აძლევს ადამიანს თავი დააღწიოს ყალბ იდენტობებს და მოემზადოს საკუთარი თავის ახალი, უფრო ავთენტური ასპექტების ინტეგრირებისთვის.

ნიგრედოს სიკვდილის, დაშლისა და აღორძინების თემები ღრმად არის ჩასმული სხვადასხვა მითებსა და რელიგიურ ტრადიციებში. ეს ისტორიები ხშირად განასახიერებს სიბნელეში აუცილებელ ჩამოსვლას ახალი ცხოვრების ან განსხივოსნების გაჩენამდე, ამის მაგალითებია მითები : ინანას მოგზაურობა ქვესკნელში შუმერებთან, ორფეოსი და ევრიდიკე ბერძნებთან, ლიტერატურაში დანტეს «ინფერნო» ან გოეთეს «ფაუსტი».

მოკლედ თანამედროვე ტერმინებით რომ ვისაუბროთ ეს არის ძალიან მძიმე და ღრმა დეპრესიის მდგომარეობა რომელიც წინაპირობაა ტრანსფორმაციისა.

მიუხედავად იმისა, რომ ნიგრედო ხშირად განიხილება, როგორც ღრმა ტანჯვის პერიოდი, ის ასევე მნიშვნელოვანი ფსიქოლოგიური სარგებელის მქონე ეტაპია.

ეგოს ცრუ სტრუქტურების განადგურება მტკივნეულია, მაგრამ აუცილებელია. ეს ნგრევა იძლევა უფრო ავთენტური მე-ს გაჩენის საშუალებას, თავისუფალი იმ ილუზიებისა და თავდაცვაებისგან, რომლებიც დროთა განმავლობაში ააგო ეგომ.

ნიგრედო ხსნის ინდივიდს არაცნობიერთან, რაც საშუალებას აძლევს მას დაუპირისპირდეს და გააერთიანოს საკუთარი თავის ის ნაწილები, რომლებსაც ადრე უგულებელყოფდა. ეს პროცესი იწვევს უფრო მეტ თვითშეგნებას და ფსიქოლოგიურ სიღრმეს.

ისევე როგორც ალქიმიკოსებს სჯეროდათ, რომ ნიგრედო აუცილებელი იყო საბაზისო მასალის გასაწმენდად, ეს ფსიქოლოგიური პროცესი ასუფთავებს ინდივიდის ფსიქიკას, ამზადებს მათ ტრანსფორმაციის შემდეგი ეტაპებისთვის.

ნიგრედოს ბნელი, ქაოტური პროცესის შემდეგ, ალქიმიური მოგზაურობა გადადის სტადიაზე, რომელიც ცნობილია როგორც ალბედო - გათეთრება. ალბედო, ლათინური სიტყვიდან "albus", რაც ნიშნავს "თეთრს", წარმოადგენს განწმენდის, განათების და სიბნელიდან სინათლის გაჩენის ფაზას, რომელიც ახასიათებს ნიგრედოს. იუნგის ფსიქოლოგიაში ეს ეტაპი სიმბოლურად ასახავს არაცნობიერი მასალის ცნობიერებაში მოტანის პროცესს, რაც იწვევს სიცხადეს, გამჭრიახობას და საკუთარი თავის ინტეგრაციის დასაწყისს.

ალქიმიურ ტრადიციაში, ალბედო არის ეტაპი, სადაც ძირითადი მასალა, რომელიც შემცირდა მის პირველ ფორმამდე ნიგრედოს დაშლისა და განადგურების გზით, იწყებს გაწმენდას და მომზადებას შემდგომი ტრანსფორმაციისთვის. ალქიმიკოსები ხშირად ასახავდნენ ამ ეტაპს სითეთრის სიმბოლოებით, როგორიცაა თეთრი მტრედები, შროშანები ან მთვარე. სითეთრე სიმბოლოა მასალის გაწმენდა მინარევებისაგან და მზადება ტრანსფორმაციის შემდეგი ეტაპებისთვის.

ალბედო წარმოადგენს სინათლის პირველ ხილვას ნიგრედოს სიბნელის შემდეგ. ეს არის ეტაპი, როდესაც ქაოტური და ფრაგმენტული მასალა იწყებს გაერთიანებას უფრო თანმიმდევრულ და განწმენდილში. ეს განწმენდის პროცესი აუცილებელია ფილოსოფიური ქვის საბოლოო შექმნისთვის, ალქიმიის საბოლოო მიზანი, რომელიც სიმბოლოა დაპირისპირებულთა გაერთიანებისა და სულიერი განმანათლებლობის მიღწევაში.

ფსიქოლოგიურად ეს ეტაპი შეიძლება შევადაროთ ე.წ «ევრიკას» ეფექტს, ან მეტაფორულად რომ ვთქვათ «ნათურის ანთებას», მოკლედ გაცნობიერებასა და ილუმინაციას.

ალბედოს დროს ნიგრედოს დროს წარმოქმნილი ჩრდილოვანი ასპექტები ახლა განიხილება, გაგებულია და ინტეგრირებულია ცნობიერ გონებაში. ეს ინტეგრაცია ადვილი არ არის; ის მოითხოვს პატიოსნებას, თვითრეფლექსიას და საკუთარი თავის ნაწილების მიღების სურვილს, რომელიც შეიძლება იყოს არასასიამოვნო ან რთული. თუმცა, ეს პროცესი გადამწყვეტია უფრო სრულყოფილი და გაწონასწორებული მე-ს განვითარებისთვის.

ალბედო ასევე ასოცირდება ანიმასა და ანიმუსის, ფსიქიკის ქალური და მამაკაცური ასპექტების ინტეგრაციასთან. ამ ელემენტების ინტეგრაცია ალბედოს დროს გადამწყვეტი ნაწილია ფსიქოლოგიური წონასწორობისა და მთლიანობის მისაღწევად.

ეს ინტეგრაცია ხშირად სიმბოლოა ალქიმიური ქორწინების ან coniunctio - დაპირისპირებულთა წმინდა კავშირით. ალქიმიური ქორწინება წარმოადგენს ცნობიერისა და არაცნობიერის, მამაკაცურისა და ქალურის შერწყმას, რაც იწვევს ფსიქიკური ჰარმონიის მდგომარეობას. ამ კონტექსტში, ალბედო შეიძლება ჩაითვალოს ეტაპად, სადაც იწყება ამ ორმაგობების შეჯერება, რაც ქმნის საფუძველს უფრო ღრმა ტრანსფორმაციისთვის ალქიმიური პროცესის შემდგომ ეტაპებზე. ამ ნაწილის მაგალითია ისეთი ნაწარმოები როგორიცაა თეთრი გედი.

ეს კრეატიული ეტაპია, დეპრესიიდან გამოსვლის საწყისი ნაბიჯები, რომელიც მოიცავ სულიერ გამოღვიძებასა, ფსიქოლოგიურ ჰარმონიას და ეთიკურ მორალურ წმენდას პიროვნებისა, რომლის დროსაც ინდივიდი უფიქრდება მის ქმედებებს, მოტივაციებს სურვილის და ცდილობს დაუკავშიროს ისინი უმაღლესი მეს, ან უმაღლეს მორალის წყაროს.

მოკლედ ეს ეტაპი ასოცირდება კონუქტიოსთან, ან საკრალურ, ალქიმიურ ქორწილთან.

ხშირად ჩვენ ვხვებით მესამე ეტაპს რომელსაც ციტრინიტას ეწოდება.

ნიგრედოს (გაშავება) და ალბედოს (გათეთრება) ეტაპების შემდეგ, ალქიმიური პროცესი გადადის ფაზაში, რომელიც ცნობილია როგორც ციტრინიტას, ან გაყვითლება. Citrinitas, ლათინური სიტყვიდან "citrinus", რაც ნიშნავს "ყვითელს", მომდინარეობს, წარმოადგენს ახალი ცნობიერების გარიჟრაჟს, განწმენდილი მე-ს მომწიფებას და სიბრძნისა და სულიერი გამჭრიახობის გაჩენას. მიუხედავად იმისა, რომ Citrinitas ზოგჯერ ნაკლებად ხაზგასმულია ტრადიციულ ალქიმიურ ტექსტებში, იუნგი აღიარებდა მას, როგორც გადამწყვეტ ეტაპს ფსიქოლოგიური მთლიანობისკენ მოგზაურობისას, რაც სიმბოლოა ცნობიერების ინტეგრაციისა და სტაბილური, გამძლე თვითშეგნების განვითარებაში.

ალქიმიურ პრაქტიკაში, ციტრინიტასი არის ის ეტაპი, სადაც მასალა, რომელიც გაწმენდილია ალბედოს დროს, იწყებს ყვითელ შეფერილობას, რაც სიმბოლოა ამომავალი მზის ან ახალი დღის გათენებისა. ეს ეტაპი დაკავშირებულია ალქიმიური ნივთიერების მომწიფებასთან, სადაც ის სისუფთავისა და სითეთრის მდგომარეობიდან გადადის უფრო დახვეწილ, ოქროსფერ მდგომარეობამდე.

ციტრინიტა ხშირად ასოცირდება მზესთან, რომელიც წარმოადგენს განათებას, სიცხადეს და ცნობიერების გაჩენას. ალქიმიაში მზე განასახიერებს მამაკაცურ პრინციპს, რაციონალურობას და ფსიქიკის აქტიურ, დინამიურ ასპექტს. ციტრინიტასის დროს, ალქიმიკოსის ნამუშევარი აღწევს უფრო დიდი სირთულისა და სიმწიფის ეტაპს, როდესაც მასალა უახლოვდება მის საბოლოო ტრანსფორმაციას ოქროდ, ფილოსოფიურ ქვად.

ციტრინიტას გაყვითლება წარმოადგენს სიბრძნისა და გამჭრიახობის გაჩენას, სადაც განწმენდილი სუბსტანცია (ან ფსიქიკა) იწყებს სტაბილიზაციას და გამყარებას უფრო შეკრულ და განათლებულ მდგომარეობაში. ეს ეტაპი აუცილებელია ტრანსფორმაციის საბოლოო საფეხურებისთვის, სადაც მასალა (ან ინდივიდუალური) მზადდება საბოლოო გაერთიანებისა და ინტეგრაციისთვის რუბედოში.

ფსიქოლოგიაში ციტრინიტასი შეესაბამება იმ ფაზას, როდესაც ალბედოს დროს მიღებული შეხედულებები იწყებს გამყარებას სტაბილური საკუთარი თავის განცდაში. ამ სტადიას ახასიათებს ცნობიერების მომწიფება, სადაც ინდივიდი მოძრაობს უბრალო განწმენდისა და ინტეგრაციის მიღმა, რათა მიაღწიოს უფრო ღრმა, უფრო გამძლე სიბრძნესა და გაგებას.

 ეს არის ეტაპი, სადაც ნიგრედოსა და ალბედოს დროს შესრულებული სამუშაო იღებს ნაყოფს. ინდივიდი, რომელიც დაუპირისპირდა ჩრდილს და ინტეგრირებულ არაცნობიერ მასალას, ახლა განიცდის ფსიქოლოგიური სტაბილურობისა და სიმწიფის განცდას. ეს არის კონსოლიდაციის პერიოდი, სადაც ადრე მიღწეული შეხედულებები და გარდაქმნები ინტეგრირებულია საკუთარი თავის შეკრულ გრძნობაში.

სიბრძნის განვითარება: ციტრინიტას-ის დროს ინდივიდი იწყებს სიბრძნის განვითარებას - გაგება, რომელიც აღემატება უბრალო ცოდნას ან გამჭრიახობას. ეს სიბრძნე საფუძვლად უდევს არაცნობიერის ღრმა ინტეგრაციას, დაპირისპირებულთა შერიგებას და უფრო გაწონასწორებული და განათლებული ცნობიერების გაჩენას. ინდივიდი უფრო მეტად ერგება საკუთარ შინაგან ჭეშმარიტებას და უკეთ შეუძლია ცხოვრების სირთულეებში სიცხადითა და მიზანდასახულობით ნავიგაცია.

ნიგრედოსგან განსხვავებით, სადაც ეგოს გამოწვევა და დაშლა ხდება, ციტრინიტასი გულისხმობს ეგოს გაძლიერებას და მომწიფებას. ეგო, რომელიც აერთიანებს ჩრდილს და არაცნობიერ მასალას, ახლა უფრო ეფექტური და გაწონასწორებული შუამავალია ცნობიერ და არაცნობიერ სფეროებს შორის. ეს უფრო ძლიერი ეგო არ არის ხისტი ან თავდაცვითი, მაგრამ არის მოქნილი და ღია ტრანსფორმაციის მიმდინარე პროცესისთვის.

„მთვარის ცნობიერების გაყვითლებას“. ალქიმიურ ფილოსოფიაში ციტრინიტასი წარმოადგენდა ადამიანის არსებაში თანდაყოლილი „მზის სინათლის“ გარიჟრაჟს და რომ ამრეკლავი „მთვარის ან სულის შუქი“ საჭირო აღარ იყო. დანარჩენი სამი ალქიმიური ეტაპი იყო ნიგრედო (გაშავება), ალბედო (სითეთრე) და რუბედო (სიწითლე).

ციტრინიტასი ან გაყვითლება არის ალბედოს შემდგომი ეტაპი. ეტაპი, რომელიც მე-15 საუკუნის შემდეგ ბევრმა ავტორი მიისწრაფოდა ჩაეხშო, უფრო სწორად შეეკუმშა ბოლო რუბედოში. მიუხედავად იმისა, რომ ალბედო წარმოადგენდა მთვარეს - ანუ მდედრს, ციტრინიტაები მზეს - ან მამრს აღნიშნავდნენ. მამაკაცისა და ქალის კავშირი (ე.წ. "ალქიმიური ქორწილი") ხშირად იყო სამუშაოს სიმბოლო. მათი კავშირიდან დაიბადა ფილოსოფიური მერკურის ჰერმაფროდიტი. რუბედოს ეს ბოლო ეტაპი იყო დიდი სამუშაოს კულმინაცია. ეს იყო ფილოსოფიური ქვის შექმნა გამჭვირვალე წითელი ქვის სახით. ეს ქვა, რომელსაც ხშირად ფენიქსად ასახავდნენ, უნდა სრულყოს ნებისმიერი ნივთი, დაწყებული ლითონებიდან დაწყებული ადამიანებით დამთავრებული, აძლევდა ხანგრძლივ სიცოცხლეს ან თუნდაც უკვდავებას.

წარმოადგენს ბალანსს რაციონალურ, ცნობიერ გონებასა და ინტუიტურ, არაცნობიერ გონებას შორის. ამ ეტაპის გაყვითლება სიმბოლოა მზის განათებისა, რომელიც მოაქვს სინათლეს ფსიქიკის ბნელ კუთხეებში, რაც საშუალებას იძლევა უფრო ჰარმონიული ურთიერთობა დამყარდეს საკუთარი თავის სხვადასხვა ასპექტებს შორის. ინდივიდს უფრო შეუძლია მიიღოს გადაწყვეტილებები, რომლებიც რაციონალურია და ღრმად არის ინფორმირებული მათი შინაგანი სიბრძნით. ციტრინას სიმბოლური ალეგორიები მითოლოგიაში არის მზის არქეტიპები ისეთი როგორიცაა აპოლონი ბერძნებთან, ჰელიოს რომაელებთან და რა ეგვიპტელებთან.

ეს ფაზა ასევე ასოცირდება ეგრეთ წოდებულ განსხივოსნებასთან, რომელიც თანამედროვე ფილმებიდან ვხდებით მატრიცის მაგალითში, ნეო მის შინაგან ნათელს აღმოაჩენს და ხედავენ მასში ამას, მოხდა ისე ხშირად ციტრინისის ფაზა გამოტოვებულია და შესაძლოა ძალიან ბევრი მსგავსებას შეხდეთ რუბედოსა და ციტრინიტასის შორის და საბოლოო ეტაპზე საუბრისას შესაძლოა განვმეორდე

რუბედო:  

რუბედო, რაც ლათინური სიტყვიდან "rubeus" მოდის და ნიშნავს "წითელს," წარმოადგენს ალქიმიურ ტრანსფორმაციის პროცესის საბოლოო ეტაპს, სადაც ალქიმიკოსი აღწევს უმაღლეს მიზანს: ფილოსოფიური ქვის შექმნას და საპირისპიროების შერწყმას.  ფსიქოლოგიაში, რუბედო ასახავს ინდივიდუაციის პროცესის მიღწევას, სადაც ინდივიდი ახერხებს ცნობიერისა და გაუცნობიერებლის სრულ ინტეგრაციას და იძენს სულის რეალიზაციას. ეს ეტაპი ხასიათდება მთლიანობის, სულიერი განათლების და სიბრძნის განსახიერებით. ალქიმიაში, რუბედო სიმბოლურად ასოცირდება მზესთან, სიცოცხლის ძალასთან და საბოლოო ტრანსფორმაციასთან, რომლის დროსაც ალქიმიური ნივთიერება, მრავალსაფეხურიანი პროცესის გავლის შემდეგ, გარდაიქმნება და სრულყოფილი ხდება. ფსიქოლოგიურ კონტექსტში, ეს არის ინდივიდის ყველაზე ღრმა პოტენციალის რეალიზაცია, როდესაც ადამიანი ჰარმონიაშია თავის შინაგანთან და სამყაროსთან. რუბედო ასევე განასახიერებს სულიერი განათლების უმაღლეს ეტაპს, სადაც ინდივიდი განიცდის ღრმა კავშირს ღვთიურთან ან უნივერსალურ ცნობიერებასთან და მისი ცხოვრება ხდება ამ სულიერი სიბრძნის განსახიერება, რაც მის ყოველდღიურ ქმედებებში აისახება. ამ ეტაპზე, ადამიანი არა მხოლოდ ინტელექტუალურად, არამედ სულიერადაც არის გაჯერებული და მისი ცხოვრება ემთხვევა მის შინაგან სიბრძნესა და სულიერ მიზნებს. რუბედო ასევე ასახავს ალქიმიურ ქორწინებას, ანუ coniunctio oppositorum-ს, რაც საპირისპიროების შერწყმას გულისხმობს. ამ ეტაპზე, ყველა საპირისპირო ელემენტი—მამრობითი და მდედრობითი, მზის და მთვარის სიმბოლოები, ცნობიერი და გაუცნობიერებელი—სრულად ინტეგრირდება, რის შედეგადაც ხდება პიროვნების სრული ტრანსფორმაცია და სულიერი მთლიანობის მიღწევა. ეს არის პროცესის პიკი, როდესაც ინდივიდი განიცდის სულიერი გაერთიანებას და შინაგან სიმშვიდეს, რომელიც მას საშუალებას აძლევს, ჰარმონიულად იცხოვროს როგორც საკუთარ თავთან, ისე გარე სამყაროსთან. რუბედო განასახიერებს იმ ეტაპს, როდესაც ინდივიდის სიცოცხლე, ქმედებები და გადაწყვეტილებები სრულიად შეესაბამება მის შინაგან სიმართლეს და სულიერ სიბრძნეს. ეს არის არა მხოლოდ დასრულების, არამედ ახალი დასაწყისის სიმბოლო, რომელიც მოიცავს ადამიანის ცხოვრების უფრო ღრმა, ცნობიერ და გააზრებულ ფორმებს. ამ ეტაპზე, ინდივიდი მთლიანად ხვდება და იძენს საკუთარ სულიერ ბირთვს, რაც მას აძლევს საშუალებას, თავისუფლად გამოხატოს საკუთარი თავი და გამოიყენოს თავისი უნიკალური ნიჭები და შესაძლებლობები სამყაროში.

ფენიქსი, რომელიც მითადქცეულია როგორც ალქიმიური სიმბოლო, წარმოადგენს რუბედოს  ეტაპს და სიმბოლურად ასახავს გარდაცვალებისა და ხელახალი დაბადების პროცესს. ფენიქსი, რომელიც ცეცხლში იწვის და შემდეგ საკუთარ ფერფლიდან აღდგება, გამოხატავს ტრანსფორმაციის არსს, რომელიც აუცილებელია პიროვნული და სულიერი სრულყოფისთვის. ფენიქსის აღდგომა ფერფლიდან სიმბოლურად ასახავს რუბედოს, ანუ საბოლოო ტრანსფორმაციას, რომლის დროსაც ადამიანი გადის ცხოვრების მძიმე გამოცდებს, განიცდის შინაგან გარდაქმნას და შემდეგ ხელახლა იბადება—უფრო ძლიერი, უფრო ბრძენი და სულიერად სრულყოფილი. ეს მითოლოგიური მოტივი არის რუბედოს ეტაპის კლასიკური მაგალითი, რომელიც ხაზს უსვამს, რომ მხოლოდ ძველი პიროვნული მდგომარეობის განადგურების და შინაგანი ცეცხლის გავლით არის შესაძლებელი ახალი, გაცილებით მაღალი ცნობიერებისა და სრულყოფილი თვითგამორკვევის მიღწევა.

ფენიქსი არის ძლიერი სიმბოლო მითოლოგიაში, ალქიმიასა და ფსიქოლოგიაში, რომელიც წარმოადგენს სიკვდილისა და აღორძინების ციკლურ ბუნებას. იგი განასახიერებს ტრანსფორმაციისა და რეგენერაციის კონცეფციას, რაც მას ძლიერ სურათად აქცევს როგორც ძველ, ისე თანამედროვე კონტექსტში, განსაკუთრებით იუნგის ფსიქოლოგიაში. ფენიქსი სათავეს იღებს უძველესი მითოლოგიებიდან, ეგვიპტურ, ბერძნულ, რომაულ და სხვა კულტურებში ვარიაციებით. ამ მითებში, ფენიქსი არის მზესთან დაკავშირებული მშვენიერი ფრინველი, რომელიც ცნობილია სიცოცხლის ბოლოს აალებული და შემდეგ ფერფლიდან ხელახლა დაბადებით. სიკვდილისა და განახლების ამ ციკლმა ფენიქსი უკვდავებისა და სიცოცხლის მარადიული ბუნების სიმბოლოდ აქცია.

ალქიმიაში ფენიქსი ტრანსფორმაციის ცენტრალური სიმბოლოა. ალქიმიკოსებმა ძირითადი ლითონების ოქროდ გადაქცევის პროცესი ადამიანის სულის განმანათლებლობისკენ მოგზაურობის სიმბოლოდ დაინახეს. ფენიქსის ცეცხლით სიკვდილი და შემდგომი ხელახალი დაბადება წარმოადგენს მინარევების განადგურებას და გაწმენდილი, სრულყოფილ მდგომარეობას – ფილოსოფიური ქვის ან სიცოცხლის ელექსირის მიღწევის ალქიმიური მიზნის მსგავსი.

ფენიქსის სიმბოლიზმი ემთხვევა ალქიმიური ტრანსფორმაციის ეტაპებს:

ნიგრედო (გაშავება): ძველი ფორმების სიკვდილი ან დაშლა, ფენიქსის მსგავსი, რომელიც ფერფლად იწვის.

ალბედო (გათეთრება): გაწმენდის პროცესი, სადაც ფერფლი იწყებს რაიმე ახლისა და სუფთას გამომუშავებას.

რუბედო (გაწითლება): ტრანსფორმაციის ბოლო ეტაპი, სადაც ფენიქსი ხელახლა იბადება თავისი სრული დიდებით, რაც წარმოადგენს განმანათლებლობის მიღწევას ან ფსიქოლოგიურ ინტეგრაციას.

კარლ იუნგი და მისი მიმდევრები, მათ შორის მარი-ლუიზა ფონ ფრანცი, ხედავდნენ ფენიქსს, როგორც არქეტიპს - უნივერსალურ, სიმბოლურ სურათს, რომელიც გვხვდება კოლექტიურ არაცნობიერში. იუნგის ფსიქოლოგიაში ფენიქსი წარმოადგენს ინდივიდუაციის პროცესს, სადაც ინდივიდი მეტაფორულად უნდა „მოკვდეს“ თავის ძველ მეს, რათა ხელახლა დაიბადოს, როგორც უფრო ინტეგრირებული და სრული პიროვნება.

იდეა, რომ ეგომ, ან საკუთარი თავის გრძნობამ, უნდა განიცადოს ტრანსფორმაცია. ეს შეიძლება მოიცავდეს მოძველებული რწმენის, დესტრუქციული შაბლონების ან საკუთარი თავის ასპექტების გაშვებას, რომლებიც აღარ ემსახურება ინდივიდის ზრდას.

ხელახალი დაბადება და განახლება: ამ ძველი ასპექტების „სიკვდილის“ შემდეგ, ადამიანი შეიძლება „ხელახლა დაიბადოს“ ცნობიერების ახალ მდგომარეობაში, სადაც „მე“ უფრო ჰარმონიაშია ფსიქიკის როგორც ცნობიერ, ისე არაცნობიერ ასპექტებთან. ფენიქსი ასევე განასახიერებს გამძლეობას, რაც გვიჩვენებს, რომ ღრმა დანაკარგის, სასოწარკვეთის ან პირადი კრიზისის („ფერფლი“) პერიოდების შემდეგ, ყოველთვის არის განახლებისა და ახალი დასაწყისის პოტენციალი.

პრაქტიკული შედეგები და აპლიკაციები

ფენიქსის არქეტიპი შეიძლება იყოს განსაკუთრებით სასარგებლო თერაპიულ გარემოში ან პიროვნულ განვითარებაში, სადაც ინდივიდები წახალისდებიან ცვლილებებისა და ტრანსფორმაციული პროცესისადმი. აი, როგორ შეიძლება ფენიქსის გამოყენება ცხოვრების სხვადასხვა კონტექსტში:

ცხოვრება სავსეა გადასვლებით - იქნება ეს კარიერული ცვლილება, ურთიერთობის დასრულება თუ მნიშვნელოვანი დანაკარგი. ფენიქსი ემსახურება როგორც შეხსენებას, რომ ეს დასასრულები არ არის საბოლოო, არამედ განახლების შესაძლებლობა. პრაქტიკული თვალსაზრისით, ეს შეიძლება ნიშნავდეს გადასვლებს ზრდის აზროვნებით მიდგომას, ეძებს გზებს, რომ გამოჩნდეს უფრო ძლიერი და გამძლე.

კრიზისის დროს, ინდივიდები ხშირად გრძნობენ თავს, თითქოს ისინი "იწვებიან" თავიანთი გარემოებების გამო. ფენიქსი სიმბოლოა ამ რთული სიტუაციებიდან ამოსვლის პოტენციალისა. პრაქტიკულად, ეს შეიძლება მოიცავდეს კრიზისის, როგორც კატალიზატორის გამოყენებას თვითრეფლექსიისთვის, იმის იდენტიფიცირებაში, თუ რა უნდა დაიწვას და შეგნებულად მუშაობას საკუთარი თავის აღორძინების ან ხელახალი გამოგონებისკენ.

იუნგის მიერ აღწერილი ინდივიდუაციის პროცესი ხშირად მოიცავს ჩრდილის დაპირისპირებას და ინტეგრირებას - საკუთარი თავის იმ ნაწილებს, რომლებსაც ვმალავთ ან უარვყოფთ. ფენიქსის ციკლი შეიძლება იყოს მეტაფორა ამ ნაწარმოებისთვის: ძველი მე უნდა იყოს „მოხმარებული“, რათა უფრო ავთენტური და მთლიანი მე გამოჩნდეს. პრაქტიკაში, ეს შეიძლება მოიცავდეს თერაპიას, ლოცვას, მედიტაციას ან სხვა რეფლექსიურ პრაქტიკებს, რომლებიც მიზნად ისახავს საკუთარი თავის ღრმა გაგებასა და ზრდას.

ცირკულაციის ალქიმიური კონცეფცია, ტრანსფორმაციის სხვადასხვა ეტაპებზე განმეორებით გადაადგილების პროცესი. ეს კონცეფცია ანალოგიურია ფსიქოლოგიური რეალობისა, რომ გარკვეული პრობლემები ან თემები შეიძლება განმეორდეს ადამიანის ცხოვრებაში, რაც ყოველ ჯერზე მოითხოვს ღრმა გაგებას და ინტეგრაციას. ეს ციკლური პროცესი აუცილებელია საკუთარი თავის უწყვეტი განვითარებისთვის. ამ კონცეფციის გაგებამ შეიძლება დაეხმაროს ინდივიდებს, თავიდან აიცილონ იმედგაცრუება განმეორებადი საკითხების ან წარუმატებლობის წინაშე. მაგალითად, თუ ვინმე აღმოაჩენს, რომ გარკვეული ემოციური საკითხი (როგორიცაა შფოთვა ან საკუთარ თავში ეჭვი) კვლავ იჩენს თავს, მათ შეუძლიათ აღიარონ ეს, როგორც საკუთარი თავის აღმოჩენის უწყვეტი მოგზაურობის ნაწილია, ვიდრე წარუმატებლობა. ეს პერსპექტივა იძლევა უფრო თანაგრძნობით თვითრეფლექსიას და მუდმივ გაუმჯობესებას.

წითელი მეფე ალქიმიურ ტრადიციაში ხშირად გამოიყენება, როგორც რუბედოს ფაზის სიმბოლო. ის წარმოადგენს სრულყოფილ ალქიმიურ ნივთიერებას, რომელიც საბოლოოდ განიცდის ტრანსფორმაციას და მზად არის თავისი ტრანსფორმაციული ძალის გამოსავლენად. წითელი ფერი ასოცირდება მზესთან, სიცოცხლის ძალასთან, და საბოლოო ტრანსფორმაციის სიმბოლოსთან. წითელი მეფე ასევე გამოხატავს საპირისპიროების შერწყმას—იგი განასახიერებს მამაკაცური და ქალური ენერგიების, მზისა და მთვარის, ცნობიერისა და გაუცნობიერებელის საბოლოო გაერთიანებას. ეს შერწყმა არის ალქიმიური ქორწინების პიკი, რაც ადამიანს სულიერი და ფსიქოლოგიური სრულყოფის მიღწევის საშუალებას აძლევს.

გრაალის მითი, თავის მხრივ, წარმოადგენს სულიერი ძიებისა და საბოლოო განმანათლებლობის სიმბოლოს. არტურიანულ ლეგენდებში, გრაალის ძიება არის სულიერი განწმენდილი ძიების არქეტიპული ნარატივი, რომელიც გულისხმობს სულიერ გაერთიანებას ღვთიურთან. გრაალი, როგორც წმინდა ჭურჭელი, რომელიც მარადიულ სიცოცხლეს ანიჭებს, გამოხატავს რუბედოს ეტაპს, სადაც ინდივიდი აღწევს სულიერი განათლებისა და სრულყოფის უმაღლეს დონეს. ეს ეტაპი სიმბოლურად მიანიშნებს ინდივიდის სულიერი მისიის შესრულებასა და ღვთიურთან სრულ ინტეგრაციას. გრაალის წარმატებული ძიება ნიშნავს რუბედოს მიღწევას, რაც ასახავს ადამიანის სულიერი თვითმიზნის მიღწევას და მარადიული სულიერი ერთობის დამყარებას ღვთიურთან.

როგორც შამანიზმში, ასევე სიღრმის ფსიქოლოგიაში ასევე ალქიმიაში, საბოლოო მიზანი არის ტრანსფორმაცია - საკუთარი თავის, საზოგადოების და სამყაროს. შამანი, როგორც დაჭრილი მკურნალი, ისევე როგორც ალქიმიკოსი მიუხედავად მსოფლმხედველობითი სხვაობისა, განასახიერებს ამ გარდაქმნის ძალას, იყენებს ტანჯვისა და აღორძინების საკუთარ გამოცდილებას, რათა წარმართოს სხვები ადამიანის ფსიქიკისა და სულიერი სფეროების სირთულეებში. ნიგრედო ანუ სულის ბნელი ღამე შესაძლოა ადამიანმა ერთხელ განიცადოს ან რამოდენიმეჯერაც კი  მისი ჩარევის გარეშე ან ნება-სურვილით თუკი მოემზადება, მაგრამ პიროვნებას მუდამ უნდა ახსოვდეს რომ ეს ბნელი ღამე არ არის მუდმივი, ის შეიძლება იყოს რათქმაუნდა ციკლური, მაგრამ არა უსასრულო, და რომ ეს არის წინსვლის, სულიერი თუ ფსიქოლოგიური განვითარების და ეს პროცესი დაუსრულებელია, და სასიხარულოც კი, ხშირად ისეთი პრობლემები როგორიცაა სასოწარკვეთილება, დეპრესია, არა ქრონიკული, საჭიროა იმისათვის რომ ჩვენი არსებული მდგომარეობა გავაცნობიეროთ, ჩავიდეთ ფსიქიკის ღრმა წყვიადში და იქ ვიპოვოთ სინათლე, რომელსაც ცნობიერში ამოვიტანთ და ეს სინათლე იქნება ის ოქრო რომელსაც შეგვეძლება ვუწოდოთ იმედი და არა მხოლოდ იმედი არამედ სრული დაჯერებულობა. რათქმაუნდა ნიგრედოს მდგომარეობა არ არის სასიამოვნო მაგრამ ამ დროს არ უნდა დაგვეკარგოს რწმენა არამედ პირიქით, შემართებით უნდა განაგრძოს პიროვნებამ წინსლა, ეს აუცილებელია, და როდესაც ამ სიმბოლურ ალქიმიურ მდგომარეობებს გაივლის ადამიანი ის სხვის დახმარებასაც მარტივად შეძლებს რა რთულადაც არ უნდა უჭირდეს სხვას, რათა სხვასაც დაეხმაროს იმ ოქროს პოვნაში რომელიც თავად იპოვა. უნდა გვახსოვდეს ასევე რომ ნიგრედო დასასრული კიარა დასაწყისია, და ის მეტად განვითარებულ ადამიანებისათვის ციკლურიც კი არის, საბოლოო მიზანი კი გახლავთ იმ უმაღლეს მესთან უფრო დაახლოვებას, თვითობის მეტად გამოვლინებას და დეფრაგმენტირებული ფსიქიკის ნელა ნელა შეკრებას, მეფისა და დედოფლის პოვნას საკუთარ თავში და ფენიქსის გაღვიძებას რომელიც თითეული სულის ბნელი ღამეს ანათებს, და არასდროს არ ნებდება სიკვდილს.