ავტორი: ერენიელი
ტყუილი წარმოებადია ინდივიდის უნარისგან როგორ მოიტყუოს. ყველა ინდივიდში არსებობს ტყუილის ქსელის ინდივიდუალური კოდი. ყველას ტყუილის მექანიზმი ყველასგან განსხვავებულია. რაც არ უნდა ამუშავო გონება კონკრეტული სწავლებებით სუბიექტი მაინც იყენებს ინდივიდუალურ კოდს თავად სესხებულის მომენტშიც კი უბრალოდ გადათარგმნის მომენტში სხვის კოდის ბაძვა მასში ჩადებული კოდის მიხედვით მიმდინარეობს და საკუთარ გამოვლინებებს ეფუძნება. ხშირი ტყუილი ვერ გაონტროლდება, რადგან კოდი არასდროსაა იდეალური იმ ერთი მარტივი მექანიზმის გამო რომ სხვა კოდთან მუდმივად დაპირისპირებაში იმყოფება. რაც მეტია ტყუილის ობიექტი სუბიექტის მხრიდან მით უფრო მეტი დამცავი კოდი უპირისპირდება სუბიექტს. აქედან დგება შემდეგი შედეგი... ხშირი სიცრუე რომელიც დროის ვრცელ მონაკვეთში უკოონტროლო ხდება აკეთებს მოლეკულების დონეზე ჰორმონების დაბლოკვას რაც აგდებს საკუთარ თავში თავდაჯერებულობას.
თავდაჯერებულობის ნაკლებობა იწვევს ყველა იმ თვისებათა გამრუდებას, რაც პიროვნებას აყალიბებს რეალობასთან მიმართებაში. რაც მეტია ვარდნა მით მეტია ოპოზიაცია რწმენის, რადგან სუბიექტთა უმრავლესობამ არ იცის თუ რა თავდაპირველ კოდს ინახავს მისი თესლი დასაბამში და შესაბამისად ძირითადად მისი კოდირებული ტყუილის მექანიზმი თესლის უკუპროპრციაში მოდის და ეწინააღმდეგება დასაბამისეულ იდეას. აქედან გამომდინარე ტყუილის სწრაფი ზრდა თანდათან ახშობს დასაბამისეულ იდეას და მას ვეღარ ხედავს სუბიექტი, რადგან ის სინამდვილეში ყოველ წამს მზადაა თვითმკვლელობისთვის ან გაქცევისთვის თვითმკვლელობიდან შიშის საფუძველზე რაც ნიშნავს იმას რომ იგი უარყოფს საკუთარ თავს რადგან უჩნდება ზიზღი მის მიმართ. ეს არის სულის გაჩანაგების ყველაზე უტყუარი საშუალება. თუ სუბიექტი იტყუება სხვისი ნებით ანუ დავალებით მაშინ სუბიექტი უნდა იყოს აბსოლიტურად თანაფარდობაში საკუთარი თესლით სხვა სუბიექტთან თორემ მისი ტყუილი ვერ მოახდენს გადაფარვას და მისი რწმენა ტყუილის იქნება არარეალური. აქედან გამომდინარე მისი ვარდნა იქნება გაცილებით უფრო ძლიერი, რადგან გააღვივებს თავისუფლების ანტონიმის მონობის ჩვევას და შემდეგ უკვე ნებას საკუთარ თავში. ერთადერთი ტყუილი, რომელიც არ აღიქმება ვარდნად არის აბსოლიტურად გაცნობიერებული სამართლიანობით არსებული ქმედება, მაგრამ თუ აბსოლიტური ცნობიერება არ არის რეალური და ეჭვმა მოადინა მისი სუბსტანციური მართვა მუდმივობაში მაშინ ეს სამრთლინობისთვის გაღებული ტყუილი ყველაზე მომაკვდინებელ დასასრულს წარმოშობს. სიყვარული ტყუილის პირდაპირპროპორციულია.
სიყვარული არ გამორიცხავს ყველა სხვა თვისებათა განცალკევებას. ფსიქოლოგი არ არის ვალდებული მოატყუოს რომ მას უყვარს ყველაფერი ინდივიდში. პირიით..ხშირი გამანადგურებელი დარტყმები იბდივიდზე ცნობიერი ფსიქოლოგიური ინტრუმენტებით მასში აღვივებს საკუთარი თავისადმი მოწოდებას გაანადგუროს მასში არსებული ტყუილი და იპოვოს სიყვარული. ადამიანში 99% ეს არის ტყული და მხოლოდ ერთი 1 % არის სიყვარული. ადამიანი 100 % ეგოისტია, მაგრამ 1 % აღმოჩენა მას საშუალებას აძლევს დაინახოს ეგოისტი სხვაში და გააცნობიეროს სხვა და ის მიიღოს ისეთი როგორიც არის, რადგან აბსოლიტური ეგოიზმის გარეშე ვერ იქნებოდა პიროვნება მთელი და თავისუფალი. აბსოლიტური ეგოიზმის მაქსიმალური გამოვლინებაა შეიყვაროს სხვისი ეგოიზმი მთლიანად და დასრულდეს მისი ომი საკუთარივე ეგოსთან. ეს არის კოდის გაცნობიერება. მარადიული სვლა ნიშნავს მარადიულ ეჭვიანობას ქმედების გარეშე. მარადიული ეჭვიანობა ქმედების გარეშე კი თავისთავად მოახდენს თავისთავადობით არსებულ უხილავს ხილულის საპირისპიროს და დროის დინების მსვლელობაში ბალანსის პირნციპის გათვალისწინებით უხილავი გახდება ხილული და ხილული უხილავი და შესაბამისად მოხდება ცნობიერების აბსოლიტური გარდასახვა. ეს არ იქნება დასასრული. მომავალი შეინარჩუნებს წარსულს კოდში და მომავალში აღმოჩენილი წარსული ეს ორ კანონს აბსოლიტურ სინონიმურ და ანტონიმურ მათემატიკურ ტოლობაში მოიყვანს და გამოჩნდება ფუნქცია როგორც ასეთი...
