ავტორი: ანა თოფურიძე
ეს საოცარი გოგონა ჩემი ერთ–ერთი აღმოჩენაა, მისი ნახატები იმდენად მაშტაბურია ზომითაც და შინაარსითაც რომ შეუძლებელებია სხვა უამარავი ადამიანის სულს არ შეეხოს.
ლისეტე ინტერვიუებზე ხშირად უარს ამბობს, რადგან სიტყვებით უჭირს იმის გადმოცემა რასაც გრძნობს, ბოლომდე თავად ვერ აცნობიერებს როგორ ხატავს.. არიან მხატვრები ვინც წინასწარ განსაზღვრული სკეჩებით, ფიქრით და გეგმით ასრულებენ ნამუშევრებს, ლისეტე კი უბრალოდ იღებს ფუნჯს და რგორც თავად ამბობს, თითქოს სიზმარში გადადის, შემდეგ იღვიძებს და უკვირს "ეს მე დავხატე." ?
"მე ძალიან ახლოს ვგრძნობ ჩემს სხეულს, ვიცი მასში რა ხდება, რა მოხდება, ჩემი სხეულის ყველა კუნთის და სისხლძარღვის სიცოცოხლეს ვგრძნობ. ასევე ერთხელაც ჩემში გაიღვძა დედა მიწამ, მე ჩემში ვგრძნობ ბუნების, ხეების, დედამიწის სრულ სიცოცხლეს და ამას ვხატავ. ამის სიტყვებით გადმოცემა და ახსნა რთულია. ხატვა ჩემი ცხოვრების დანიშნულებაა, არ შემიძლია რომ არ დავხატო უხილავი ენერგია რომელიც მამოქმედებს".
"ჩემთვის ყველა ადამიანი შთაგონებაა, მიყვარს ადამიანები. არ მესმით რატომ სურთ მათ სრულყოფილება, ისედაც ყველა სრულყოფილია. როდესაც საკუთარი თავის სიყვარული გაქვს, სამყაროსაც სხვანაირი თვალებით აღიქვამ და ხედავ რა ლამაზია ყველაფერი"
"ჩემი აზრით დედა მიწა ჩვენი ანარეკლია, ყველაფერი რაც ხდება დედამიწაზე, ყველა კატასტროფა და უბედურება ეს ჩვენგანაა და ჩვენშია. მე ყოველ დღე ვცდილობ მეტად შევიცნოდა შევიყვარო ჩემი თავი, ვიცი რომ ეს დედამიწას სჭირდება. მე ვგრძნობ რა ხდება დედამიწაზე, ზოგჯერ ბევრს ვტირი, რადგან ცუდი ენერგია ტრიალებს და რაღაც უნდა მოხდეს. ზოგჯერ კიდე ადამიანების, კაცობრიობის ძალას ვგრძნობ. ამიტომ ვხატავ ადამიანებს, მათ კუნთებს და ენერგიას, ისინი ძალიან ლამაზები არიან ჩემთვის"
ლისეტეს ნამუშევრები შეგიძლიათ იხილოთ აქ: https://www.lisetealcalde.com/
