მთარგმნელის წინასიტყვაობა
ჰაინრიხ კორნელიუს აგრიპა (1486 – 1535)
ოკულტური ფილოსოფია
პირველი გრიმუარი: ნატურალური მაგია
მთარგმნელი: დავით ჯანგველაძე
მთარგმნელის წინასიტყვაობა
1509 წლის მეორე ნახევრიდან 1510 წლის პირველი თვეების ჩათვლით, ჰაინრიხ კორნელიუს აგრიპამ, რომელიც იმ დროისათვის გამორჩეულ გერმანელ ალქიმიკოსად, ასტროლოგად და ჰერმეტიზმის ადეპტად იყო ცნობილი, თავი მოუყარა მისტიციზმისა და ოკულტიზმის სრულ ნაკრებს და ახალგაზრდული ენერგიითა და ენთუზიაზმით შეადგინა დამუშავებული მაგიის სისტემა, რომელიც სამ გრიმუარში გააერთიანა. პირველი გრიმუარი - ნატურალური მაგია, სწორედ მოცემული წიგნი გახლავთ. აგრიპამ, ლათინურ ენაზე დაწერილი და თავებად დაყოფილი ოკულტური ფილოსოფიის პირველი გრიმუარი გამოსცა 1531 წელს, ხოლო დანარჩენ ორ გრიმუართან ერთად, სრული ტექსტი 1533 წელს გამოაქვეყნა. პირველი ინგლისურენოვანი თარგმანი (უმცირესი ტირაჟით) ლონდონში, 1651 წელს გამოქვეყნდა.
აგრიპა ხშირად იხსენიებს ნაკლებად ცნობილ სწავლულებს და ასახელებს ისეთ მცენარეებს, ადგილებს და ნაწარმოებებს, რომლებიც ჩვენს "ყოვლისმცოდნე" ინტერნეტშიც კი რთულად იძებნება (ან საერთოდ არ იძებნება); აგრიპას ნარატივებში მოყვანილია ბევრი ისტორიული მოვლენა და მნიშვნელოვანი მოვლენები ოკულტურ ჭრილშია განმარტებული; მიუხედავად მცირე მოცულობისა, ეს არის ინფორმაციულად ერთ-ერთი ყველაზე დატვირთული ოკულტური ტექსტი, რომელიც თეორიულ აღწერილობებთან ერთად, მრავალ პრაქტიკულ გასაღებს შეიცავს. წარმოუდგენელია, რომ აგრიპამ ამ ცოდნას ოცდასამი წლის ასაკში მოუყარა თავი. ტექსტიდან აშკარად ჩანს, რომ იგი შესანიშნავად იცნობს ისტორიას, ანტიკურ ტექსტებს, ალქიმიას, ასტროლგიას, ბიოლოგიას, მედიცინას, ბიბლიას და მთლიანად ოკულტურ სპექტრს. მაქსიმალურად ვეცადე არ გამომრჩენოდა არც ერთი დასახელებული პრეპარატის სახელი და ზოგ ადგილას მისი ლათინური დასახელებები ორიგინალში გამოვიყენე, რათა უშუალოდ დაინტერესებულმა მკითხველებმა შეძლონ და იპოვონ აგრიპას მიერ მოხსენიებული საგნები და მცენარეები. ჩემთვის სასიამოვნოდ მოულოდნელი აღმოჩნდა აგრიპას მიერ მოხსენიებული წმინდად ქართული ელემენტები, როგორებიცაა კავკასიონის კლდეზე მიჯაჭვული პრომეთე, კოლხეთი, მედეა, ქალდეველები... იშვიათად შეხვდებით ისეთ ოკულტურ ტექსტს, რომელშიც ყოველი ახალი თავი წინაზე გამაოგნებელია; თითქოს აგრიპამ ყველა მკითხველის გაკვირვება განიზრახა და განსახილველი თემები ისე განალაგა, რომ ნაწარმოები ერთი ამოსუნთქვით ყოფილიყო წასაკითხი. ამ დაუჯერებელი მოვლენების ფონზე, აგრიპა არ მოითხოვს ვინმეს რწმენას ან თუნდაც ერთ საკითხში თანხმობას, რასაც პირველივე თავში აცხადებს, როდესაც ამბობს: "რაც უკვე ვთქვი და რასაც ამის შემდგომ ვიტყვი, ნუ დაეთანხმება მას ნურავინ, რამეთუ მომავალ თაობებში ისინი დამტკიცდებიან უნივერსალური ეკლესიისა და რწმენა განმტკიცებულთა კრებულის მიერ".
მოხარული ვარ, რომ მომეცა შესაძლებლობა აგრიპას მიერ დატოვებული ფასდაუდებელი საგანძური ქართულ ენაზე პირველად გამეზიარებინა ოკულტიზმით დაინტერესებული ქართველი მკითხველისათვის. დაე, აგრიპამ თავად თქვას თავისი სათქმელი.
ვუძღვნი ვარიკოს.
