სამყაროს აღქმა ისეთი უნდა იყოს, თითქოს უკვე ფლობთ იმას, რაც გსურთ, ან სულ მალე მიიღებთ.
მეორე მხრივ, მზად იყავით იმისთვის, რომ გარკვეული დროის განმავლობაში თქვენი სამყაროს ნიშაში არავითარი ცვლილება არ მოხდება. ან პირიქით, თითქოს ჯიბრზე, სხვადასხვა უსიამოვნებები მოგეძალებათ. მერე რა? ეს ყველაფერი დროებითი დისკომფორტია, რაც რეალობასთან დამოკიდებულების ახალ დონეზე „გადასვლასთანაა“ დაკავშირებული. თქვენ ხომ იცით, რომ სარკე დაყოვნებით მუშაობს. საკუთარი ხაზის გაყვანა უნდა გააგრძელოთ, მიუხედავად ყველაფრისა. მშვიდად უნდა შეყოვნდეთ, რომლის დროსაც არაფერი მოხდება. ზუსტად ისე, როგორც ერთ ზღაპარშია: „უკან მოიხედავ - და გაქვავდები!“ დაე, სარკეში ნებისმიერი რამ მოხდეს, მე ხომ ვიცი: ვერსად წამივა - ადრე თუ გვიან იქ ის ფორმა აისახება, რომელსაც ჩემს აზრებში ვქმნი. თუ ცდუნებას გავუძლებ, უკან არ მოვიხედავ და მტკიცედ ვიდგები ჩემს პოზიციაზე, სარკეში ჩემი რეალობა ფორმირდება. ყველაფერი ისე იქნება, როგორც მე მსურს.
უნდა გვესმოდეს, რომ სასიკეთო რეალობა უცებ არ ფორმირდება. მოთმინება და გაცნობიერებულობა დაგჭირდებათ
თქვენი აზრები მიმართული უნდა იყოს იმაზე, რაც მოგწონთ და გსურთ. აი მაშინ სარკეში მხოლოდ სასიამოვნო აღიბეჭდება
მე მხოლოდ მიზანმიმართულად ვაფორმირებ აზრებში სასურველ ფორმას, ხოლო დუალური სარკე უკვე თავად ახორციელებს ვარიანტთა სივრცის შესაბამის სექტორს სინამდვილეში.
ჰოდა ასე, გარეგანი განზრახვის მექანიზმის ასამუშავებლად მეხუთე სარკული პრინციპის შესრულებაა საჭირო: ანარეკლიდან ფორმაზე ყურადღების გადატანაა აუცილებელი. სხვა სიტყვებით, საკუთარი აზრების კონტროლქვეშ მოქცევაა აუცილებელი. უნდა იფიქრო არა იმის შესახებ, რაც არ გინდა და რასაც გაურბიხარ, არამედ იმაზე, რა გსურს და რის მიღწევასაც ცდილობ.
შინაგანი განზრახვით თქვენ ანარეკლზე ზემოქმედებას ცდილობთ, მაგრამ მასზე სულ მცირე გავლენასაც კი ვერ ახდენთ. სარკის ამ მხარეს ძალზე ცოტა შესაძლებლობებია. სამაგიეროდ თქვენ შეგიძლიათ კონტროლქვეშ აიყვანოთ თქვენი დამოკიდებულება რეალობისადმი, და მაშინ სადავეს ხელში აიღებს გარეგანი განზრახვა, მისთვის კი შეუძლებელი არაფერია. სარკის მეორე მხარეს მოვლენათა განვითარების ისეთი ვარიანტები არსებობს, რომელთა შესახებ ადამიანის გონებას წარმოდგენაც კი არ აქვს.
ამ დროს კი ვიღაც ცხოვრებით ტკბება: ზღვა, იახტები, მოგზაურობა, ძვირფასი სასტუმროები, მდიდრული რესტორნები - ყველაფერი, რაც გულს სწადია.
უფრო ზუსტად, ვცხოვრობთ, როგორც ვფიქრობთ ჩვენს ყოფაზე. სარკე ადასტურებს და სულ უფრო ამყარებს აზრების ფორმის შინაარსს.
პირველ რიგში ანარეკლის დევნა უნდა შეწყვიტო და გაჩერდე. ეს ნიშნავს, სარკეს თვალი მოსწყვიტო და უარი თქვა შინაგან განზრახვაზე, სამყაროს შენთვის სასურველი გეზი მისცე. ამ მომენტში შეშლილი ავტომობილი ადგილზე გაიყინება, რეალობაც შეჩერდება. შემდეგ კი დაუჯერებელი მოხდება: სამყარო თავად წამოვა შენკენ.
ნებისმიერ შემთხვევაში რაიმეს თავიდან აცილებისკენ სწრაფვა შეჯახების შესაძლებლობას ძალზე ზრდის.
იმისდა მიხედვით, რა უფრო გაწუხებთ, შეგიძლიათ თქვენთვის რომელიმე განსაკუთრებული ამალგამა აირჩიოთ. აი, მაგალითად, აქედან რომელიმე. „ჩემი სამყარო ჩემთვის ყველაფერ საუკეთესოს არჩევს. თუ ვარიანტთა დინების მიმართულებით ვმოძრაობ, სამყარო ჩემს შესახვედრად მოდის. მე თავად, ჩემი განზრახვით ჩემი სამყაროს ნიშას ვაფორმირებ. ჩემი სამყარო მიცავს მე. ჩემი სამყარო პრობლემებისგან მათავისუფლებს. ჩემი სამყარო ზრუნავს იმაზე, რომ იოლად და კომფორტულად ვცხოვრობდე. მე შეკვეთას ვაძლევ, ჩემი სამყარო კი ასრულებს მას. მე შეიძლება არ ვიცოდე, ჩემმა სამყარომ კი იცის, როგორ იზრუნოს ჩემზე. ჩემი განზრახვა რეალიზდება, ყველაფერი იქით მიდის, რომ ყველაფერი ისეა, როგორც საჭიროა“.