თავი მეცამეტე. შესავალი მეტაპროგრამირების წრედში
თავი მეცამეტე. შესავალი მეტაპროგრამირების წრედში
ადამიანის სიტუაცია თავიდანვე ტრაგიკულია. ვერც მემარჯვენე და ვერც მემარცხენე რევოლუციონერები ვერ ცვლიან ამ ძირითად დილემას. მემარცხენე ფრთის ყველაზე რადიკალურ დაჯგუფებებსაც კი არ აქვთ უკვდავების მიღწევის პროგრამა. მთელი მარჯვენ-მარცხენა ითებლიშმენტი მთლიანობაში სიკვდილისკენაა მიმართული (P.M. Esfandiary, Upwingers)
ერთხელ მე ვნახე მულტფილმი, რომელიც ნეიროლოგიური რელატივიზმის კვინტესენციად მომეჩვენა. კატა ძაღლს უახლოვდება და ეუბნება: „მიაუ“. ძაღლი დაბნეული ჩანს. კატა ეუბნება: „მიაუ!“ ძაღლი ისევ გაკვირვებული უყურებს. კატა ამჯერად უკვე უფრო გამომხატველად ეუბნება: „მიაააუ!“ როგორც იქნა ძაღლი ბედავს და პასუხობს: „გაფ-გაფ?“ კატა გაკვირვებული გვერდზე გადის და ფიქრობს: „რა შტერი ძაღლია!“
რა თქმა უნდა, ადამიანების ურთიერთობა და ჩვენი დიადი ფილოსოფიური კამათები ვერ წარიმართება ასეთ პრიმიტიულ დონეზე. რა თქმა უნდა! და მაინც...
1917 წლის მაისიდან ოქტომბრამდე პერიოდში ესპანეთის ქალაქ ფატიმაში მოხდა თანამედროვე ისტორიაში დოკუმენტურად ყველაზე კარგად დადასტურებული „სასწაულების“ სერია. როგორც ალბათ ყველამ იცით, იგი დაიწყო იმით, რომ სამმა გაუნათლებელმა გლეხმა გოგონამ ღვთისმშობელი მარიამი დაინახა. რაციონალისტი ან საერთოდ, არაკათოლიკე დიდი ალბათობით ამ შემთხვევას განიხილავდა, როგორც „უბრალო“ ჰალუცინაციას. როცა შემდგომ წვრილმანებს მოგიყვებით, მიხვდებით, რამდენად რთულია ამ მიდგომის შენარჩუნება.
ღვთისმშობელი მარიამის მეორე გამოცხადებას, რომელიც ივნისში შედგა, უკვე ორმოცდაათი მოწმე ჰყავდა. ისინი ყველანი ამტკიცებდნენ, რომ აფეთქების ხმა გაიგეს და კვამლის ღრუბელი დაინახეს (ამ და შემდეგ შემთხვევებში მხოლოდ ჩვენს მიერ ნახსენებმა სამმა გოგონამ დაინახა თავად ღვთისმშობელი). უნდა ვიფიქროთ თუ არა ამის შემდეგ, რომ იმ სამ გოგონასთან ერთად, რომელიც ჰალუცინაციებით იტანჯებოდნენ, იქვე იყო ოსტატი მასხარა კვამლის შაშხანით.
ივლისში, ღვთიუსმშობელი მარიამის მესამე ვიზიტის დროს 4500 მოწმე შეიკრიბა. მათ ყველას კვლავაც აფეთქების ხმა მოესმათ, რომელიც თან ახლდა ღვთისმშობლის გაქრობა, მათი უმეტესობა კი ასევე ამბობდა, რომ ასევე გუგუნი და ზუზუნი ესმოდათ იმ დროს, როცა ბავშვები ღვთისმშობელს ელაპარაკებოდნენ (გუგუნი და ზუზუნი ხშირად გვხვდება ამო-სთან შეხვედრის უფრო გვიანდელ მოწმობებშიც...).
13 აგვისტოს 18 ათასმა მოწმემ დანიახა ან მოეჩვენა უცნაური მოვლენების მთელი სიმფონია, ყვავილების წვიმის ჩათვლით, რომელიც ციდან ცვიოდნენ, ასევე კიდევ ერთი აფეთქება, სინათლის კაშკაშა გამობრწყინებები ღრუბლებში და მიწაზე (ჟოლოსფერი, ვარდისფერი, ყვითელი და ცისფერი), და მანათობელი სფერო, რომელიც ცაში თანამედროვე ამო-ს მსგავსად მოძრაობდა ცაში.
13 სექტემბერს დაახლოებით 30 ათასი მოწმე შეგროვდა. ყოველმა მათგანმა კვლავ დაინახა მანათობელი “amo” და კიდევ ერთი წვიმა - მაგრამ ამჯერად არა ყვავილების, არამედ მანათობელი სინათლის ბურთულების, რომლებიც ვადრნასთან ერთად პატარავდებოდნენ და მიწასთან შეხებისას „დნებოდნენ“. კარლ საგანი ამაზე გამოწევდა თავის საგულდაგულოდ გაპარსულ სახეს და საზეიმოდ განგიცხადებდათ, რომ ყველა 30 ათას მოწმეს ერთდროულად ჰქონდა ჰალუცინაცია.
ბოლო „სასწაულს“, რომელიც 13 ოქტომბერს მოხდა, 70 ათასი მოწმე აკვირდებოდა და თან ძალიან ახლოდან. კიდევ 30 ათასმა ადამიანმა, რომლებიც ასეულობით მილის მოშორებითიმყოფებოდნენ, განაცხადეს, რომ „ფენომენები“ დაინახეს. ზოგი ამტკიცებდა, რომ მზემ პირდაპირ მიწაზე დაეშვა, სხვები კი ამბობდნენ, რომ გაჩნდა სფერო, „უზარმაზარი და კაშკაშა, როგორც მზე“, და მიწაზე დაეშვა. ამას თან ახლდა წთელი, იისფერი, ცისფერი და ყვითელი ფერის აფეთქებები, ასევე „ღვთაებრივი“ არომატი, რომელიც ჰაერში გავრცელდა.
ამბობენ, რომ ამ მოვლენების შემდეგ „ათასობით“ ადამიანი მოექცა კათოლიციზმზე. ეს ყველაფერი რომ ნახევარი საუკუნით გვიან, 1967 წელს მომხდარიყო, ამ ადამიანთაგან ბევრი უფრო ახალ მისტიურ კულტში - კოსმიურ ძმებში შევიდოდა.
ნიცშემ ერთხელ თქვა: „ჩვენ ყველანი იმაზე დიდი მხატვრები ვართ, ვიდრე წარმოგვიდგენია“. ზემოთ მოყვანილი მაგალითების (და მთლიანობაში ამ წიგნის) ფუნქცია იმაში მდგომარეობს, რომ ეს გაუგებარი ხუმრობა ყოველი მკითხველისთვის სრულიად გასაგები გახდეს.
მაგრამ, მაგრამ, მაგრამ - ყველა ეს 100 ათასი მოწმე, რომელმაც ფატიმაში მომხდარი ერთ-ერთი „სასწაული“ მაინც დაინახა, რა თქმა უნდა ჰალუცინაციების მსხვერპლი იყო. ეს - მსგავს მოვლენებთან მოპყრობის ყველაზე მოსახერხებელი და კონსერვატიული საშუალებაა, და აუცილებელი არაა, დოქტორ საგანის ვიწრო აზროვნება გქონდეს იმისთვის, რომ მსგავს ახსნას მიანიჭო უპირატესობა. და მაინც, თუკი 100 ათას ადამიანს შეუძლია ჰალუცინაციები ჰქონდეს ერთდროულად, და თუ, როგორც ისტორია გვარწმუნებს, მრავალ მილიონ ადამიანს შეუძლია ერთდროულად გაიზიაროს „რელიგიური“ ან პოლიტიკური შეცდომები, მხოლოდ ისეთ დოგმატიკოს ადამიანს, როგორიც საგანია, შეუძლია გაექცეს ამაღელვებელ კითხვებს საკუთარი რწმენებისა და გრძნობების საფუძვლების შესახებ.
ერთხელ კრომველმა ირლანდიელი აჯანყებულებისადმი მიმართვისას თქვა: „ქრისტეს სახელით გთხოვთ, გაითვალისწინოთ ის შესაძლებლობა, რომ არ ხართ მართლები“. ისტორიაში არაა მოხსენიებული ისეთი შემთხვევა, რომ კრომველს თვითონვე მიემართა ასეთი სიტყვებით საკუთარი თავისათვის.
ყოველი ჩვენგანი ჩაკეტილია საკუთარივე ტვინის მიერ შექმნილ რეალობის გვირაბში. ჩვენ ვერ „ვხედავთ“ და ვერ „ვგრძნობთ“ მას როგორც ჩვენი ტვინის მიერ შექმნილ მოდელს. ჩვენ ავტომატურად, არაცნობიერად, მექანიკურად „ვხედავთ“ და „ვგრძნობთ“ მას ჩვენს გარეთ და „ობიექტურად“ ვთვლით მას. როცა ვხვდებით ვინმეს, ვისი რეალობის გვირაბიც აშკარად განსხვავდება ჩვენისგან, ცოტათი ვშინდებით და ორიენტაციას ვკარგავთ. როგორც წესი ვთვლით ხოლმე, რომ ეს ადამიანები ან შეშლილები არიან, ან რამენაირად ჩვენს დაბოლებას ცდილობენ, და ეს ყველაფერი წინასწარ დაგეგმილია.
თუმცაღა ნეიროლოგიური თვალსაზრისით ცხადია, რომ არ არსებობს ადამიანთა არცერთი წყვილი, რომლებსაც ერთნაირად ხისტი გენეტიკური პროგრამები, ერთნაირი იმპრინტები, ერთნაირი განპირობებები და სწავლის ერთნაირი გამოცდილება ექნებოდათ. ჩვენ ყველანი ცალკე რეალობებში ვცხოვრობთ. აი, რატომ ჩნდება ხშირად ჩვენს ურთიერთობებში გაუგებრობები და წყენები. მე ვამბობ „მიაუს“, თქვენ კი ამბობთ „გაფ-გაფ“-ს, და ყოველი ჩვენგანი სხვას თვლის ბრიყვად.
სტატისტიკის თანახმად, აშშ-ს 100 მილიონზე მეტ ადამიანს „სჯერა“ ამო-სი, და მინიმუმ 15 მილიონს უნახავს ისინი. იდეების, ჭორების, მითების, იმედების და ა.შ. სისტემა, რომელიც ამო-ს ფენომენის გარშემო შეიქმნა, შეიძლება იყოს იმ ცვლილებების ყველაზე ძლიერი სოციოლოგიური ფაქტორი, რომლებიც დღეს ჩვენს საზოგადოებაში ხდება, როგორც ამასწინათ შენიშნა დოქტორმა ჟაკ ბალემ თავის მიმართვაში გაეროს კომიტეტისადმი, რომელიც ამო-ს ფენომენს იკვლევს.
თუკი ჩავეძიებით, ყველა კამათი ამო-ს თემაზე ორი ცენტრალური კატეგორიის გარშემო ხდება. ესაა ერთი შეხედვით უმანკო ცნებები: „შინაგანი“ და „გარეგანი“. უხეშად რომ ვთქვათ, „ამო-ს სკეპტიკოსებს“ განეკუთვნებიან ისინი, ვინც აცხადებს, რომ ამო დამკვირვებლის „შიგნით“ იმყოფება („ჰალუცინაცია“, შეცდომა და ა.შ.), ხოლო „მორწმუნეებს“ - ისინი, ვინც აცხადებს, რომ ამო დამკვირვებლის „გარეთ“ იმყოფება (ობიექტური არსებობა).
როგორც არაერთხელ გაგვაფრთხილა სემანტიკოსმა ალფრედ კორჟიბსკიმ, როცა ჩვენ ვერბალურად ვყოფთ იმას, რაც შეუძლებელია ეგზისტენციალურად გაიყოს, ამით შეცდომაში შეგვყავს ჩვენი აზროვნება. კორჟიბსკის საყვარელი მაგალითი იყო საკითხი „სივრცისა“ და „დროის“ შესახებ; საქმეში ჩვენ არასოდეს ვხვდებით მხოლოდ „სივრცეს“ ან მხოლოდ „დროს“. მაგალითად, წელიწადი განსაზღვრავს სივრცეს, რომელსაც დედამიწა კვეთს მზის გარშემო მოძრაობისას. მეორე მხრივ, სივრცე, რომელსაც დედამიწა გადალახავს მზის გარშემო ერთი ბრუნისას, გვაძლევს დროს, რომელსაც „წელიწადს“ ვეძახით. „სივრცისა“ და „დროის“ ვერბალური დაყოფა XIX საუკუნის დასასრულს ფიზიკისთვის უზარმაზარ პრობლემად იქცა, რომელმაც მრავალი პარადოქსი და წინააღმდეგობა გამოიწვია, და რომელიც აინშტაინის გენიამ გადაწყვიტა, რომელიც ამ კატეგორიების საფუძვლებს დაუბრუნდა, მიხვდა, რომ ისინი ჩვენს მიერვე იქნა შექმნილი, და კვლავ გადააწყო ფიზიკა იმ მარტივ ეგზისტენციალურ ფაქტზე, რომ ჩვენ არასოდეს ვხვდებით „სივრცეს“ ან „დროს“ ცალ-ცალკე, არამედ შეხება გვაქვს მხოლოდ განუყოფელ „სივრცე-დროით კონტინუუმთან“.
თუკი აინშტაინის ამ ოპერაციულ ორიენტაციას ამო-ს პრობლემის მიმართ გამოვიყენებთ, შევამჩნევთ, რომ ჩვენ არასოდეს გვხვდება ამო-ს შესახებ ცნობები იმ ადამიანებზე ცნობების გარეშე, ვინც მათ აკვირდებოდა. რადარების მიერ „შემჩნეული“ ამო-ც კი, ხდება ამო (ამოუცნობი მფრინავი ობიექტი) რადარის ოპერატორის ნერვულ სისტემაში შეფასების პროცესში.
ამგვარად, აინშტაინის და ოპერაციული მიდგომა იმაში მდგომარეობს, რომ მივიღოთ „ამო-დამკვირვებლის“ ერთიანობა და შევწყვიტოთ მისი დაყოფა „ამო-დ“ და „დამკვირვებლად“.
„ადამიანი - ამო-ს“ კონტაქტების აღწერისას გვხვდება „უცხოპლანეტელების“ შემდეგი ტიპები:
• შავი ადამიანები, ცისფერი ადამიანები, მწვანე ადამიანები შავი სახეებით;
• თევზის ქერცლით დაფარული ადამიანები, თმიანი ჯუჯები, მელოტი ჯუჯები დიდი თავებით, უხელო ჰუმანოიდები;
• სამთათიანი ჯუჯები, რვათათიანი ჯუჯები, ადამიანები ხელების ნაცვლად მარწუხებით, ცალთვალა ადამიანები;
• ადამიანები სპოლოს ყურებით, გრძელთმიანი უსქესო ქალისმაგვარი ადამიანები, ადამიანი-მაიმუნები, ადამიანი-ფრინველები;
• რობოტები, ცილინდრისმაგვარი არსებები, რომლებიც ხელებით გადაადგილდებიან, ჯუჯები ნაცისტურ მუნდირებში;
• შიშისმომგვრელი „რუხები“, რომლებიც ადამიანებზე სექსუალურ და გენეტიკურ ექსპერიმენტებს ატარებენ.
და ეს მხოლოდ მცირე ნაწილია უფოლოგების ვრცელი ჩამონათვალისა.
იმ აპარატებს შორის, რომლებიც ამ უცნაურ ეკიპაჟებს მართავენ, გვხვდება სინათლის დიდი სფეროები, სინათლის პატარა სფეროები, სინათლის ნაკადები, ხომალდები მტკიცე მეტალისგან, დისკები ბრტყელი ძირით, კონუსური დისკები, მონეტისმაგვარი დისკები, გუმბათისმაგვარი დისკები, ოვალები, სფეროები, სფეროიდები, სიგარისმაგვარი მფრინავი აპარატები, კუბები, ტეტრაედრები, ნახევარმთვარეები, „კვერცხები“, წვეთები, ბუმერანგები. ესეც მხოლოდ მცირე სიაა.
„ჩვენთან მოდიან ათეულობით სხვადასხვა გალაქტიკის წარმომადგენლები“, - თქვა ოტო ბინდერმა, ამო-ს არამიწიერი თეორიის მომხრემ, როცა მას ეს სია აჩვენებს.
მთელ ამ გაუგებრობაში მხოლოდ ერთი კანონზომიერება შეიმჩნევა: ყველას, ვინც სხეულებრივად შედიოდა მათთან კონტაქტში, მნიშვნელოვნად ეცვლებოდა პიროვნება. შკალის ერთ ბოლოში იმყოფებიან პარანოიდული და შიზოფრენიული მდგომარეობები, ან მწვავე შფოთვები, რომლებიც ჰოსპიტალიზაციას საჭიროებენ; მეორე ბოლოში - „გასხივოსნებები“, მსგავსად ბუდას, მუჰამედის, იესოს და წმ. პავლეს გასხივოსნებებისა. ამ ორ უკიდურესობას შორის ჩვენ აღმოვაჩენთ ვულგარული რელიგიურობისთვის დამახასიათებელ მძლავრ მესიანურ ფანატიზმს.
სხვა სტატისტიკური ცნობების პოვნა შეგვიძლია ლიტერატურაში. ასე, მაგალითად, ხშირადაა მოხსენიებული მოციმციმე ცეცხლი - გაიხსენეთ წმ. პავლე და ათასობით მოწმე ფატიმაში. გუგუნი და ზუზუნიც არც თუ იშვიათად გვხვდება - შამანიზმის ნებისმიერ სახეში, ფატიმას სასწაულში და ასევე ტვინის შეცვლის ისეთ რთულ სისტემაში, როგორიცაა ტიბეტური ბუდიზმი.
არ ღირს ამ ფენომენის უგულვებელჰყოფა მხოლოდ იმის გამო, რომ ის ირაციონალურია. და როდესაც 900 ფანატიკოსი იღებს ციანიდს პარანოიკის ბრძანებით, ეს რაციონალურია? ნაციზმი და წმინდა ინკვიზიცია - რაციონალურია? როგორც დოქტორმა ჟაკ ბალლემ თქვა გაეროს კომიტეტისადმი მიმართვაში: არსებობს ამო-ს ფენომენის მესამე ასპექტიც, რომელიც სათანადო ყურადღებას მოითხოვს... ამ მესამე ასპექტს წარმოადგენს სოციალური რწმენების სისტემა, რომელიც შექმნილია... კოსმოსიდან დამპყრობლების მოლოდინით. ეს რწმენა ქმნის ახალ რელიგიურ, კულტურულ და პოლიტიკურ კონცეფციებს, რომლებსაც სოციალური მეცნიერება ჯერ ყურადღებას არ აქცევს (კარლ იუნგმა ამოს ფენომენი მთლიანობაში და კონტაქტები კერძოდ, შეადარა „ნიშნებს და სასწაულებს“, რომლებიც თან ახლდა რომაული წარმართობის დაღმასვლას და ქრისტიანობის აღზევებას. საინტერესოა, რომ იმ დროის რაციონალისტები - სტოიკოსები, ეპიკურეელები და ფილოსოფიურ-სკეპტიკური ტრადიციის სხვა წარმომადგენლები - ისეთივე ზიზღით უყურებდნენ ქრისტიანობას, როგორითაც თანამედროვე რაციონალისტები უყურებენ ამო-ს. ისინი უბრალოდ უარს ამბობდნენ რეალური მოვლენების დანახვაზემ სანამ მათ საზოგადოებაში რეალობის ახალი გვირაბისკენ პარადიგმული გადანაცვლება არ მოხდა).
რაციონალიზმს - ფილოსოფიას, რომლის მიმართაც დიდ სიმპათიას განვიცდით, როგორც ჩამორჩენილი ნათესავისადმი, - სურს, რომ ამო-ს „მოწმეებს“ საყელოში წვდეს, ენერგიულად შეანჯღრიოს და ყურებში ჩაჰყვიროს: „ეს არასოდეს მომხდარა! - გასაგებია?“ იქნებ არ იყო, ან იქნებ, იყო. ნებისმიერ შემთხვევაში, ამო-ზე დამკვირვებლები იმაზე უკეთესი მხატვრები არიან, ვიდრე თავად აცნობიერებენ.
ცხადია ასევე, რომ რაციონალისტიც იმაზე კარგი მხატვარია, ვიდრე აცნობიერებს. მილიონობით იმ ადამიანს შორის, რომლებსაც მსგავსი გამოცდილება ყოველდღე და პლანეტის ყოველ ქალაქში აქვთ, რაციონალისტმა შექმნა ცალკე რეალობა, რომელშიც მსგავსი მოვლენები არასოდეს ხდება - ყოველ შემთხვევაში მას არ ემართება.
მფრინავი ჭურჭლები და ექსტრასენსორული აღქმა (რომ არაფერი ვთქვათ ფატიმაზე და მის „სასწაულებზე“) გვეჩვენება ძალიან შორს მყოფ საკითხად პატი ჰერსტის „გადაწყვეტილებისგან“ - გამხდარიყო ბანკების მძარცველი. ჩვენ ვცდილობთ ვაჩვენოთ, რომ ცნობიერების ყველა უცნაურობას შორის მჭიდრო კავშირი არსებობს.
სამზარეულოს სკამის და ატომური ენერგიის შექმნის პროცესები ისეთივე შემოქმედებითია (მხატვრულია), როგორც ის პროცესები, რომლების შედეგადაც პატი ჰერსტმა თავისი მამა საყვარელი მშობლისგან იმპერიალისტურ ღორად აქცია.
მთელი თქვენი სამყარო მსგავსადაა შექმნილი. თქვენ იმიტომ „შეეგუეთ“ სიკვდილს, რომ მთელი ცხოვრება გიმტკიცებენ, რომ ყველა კვდება. მხოლოდ ექსტრაპიული უმცირესობა, რომელთა წარმომადგენლებსაც შეგიძლიათ შეხვდეთ ყველგან, სადაც იკრიბებიან მეცნიერები, სამეცნიერო ფანტასტიკის მოყვარულები, ფუტურისტები და კოსმოსის ათვისების ენთუზიასტები, ცხოვრობენ ცალკე რეალობაში, რომლის პრინციპიც ამბობს, რომ ჩვენ აღარ უნდა მივიღოთ სასოწარკვეთილების ეს აქსიომა.
ნებისმიერი ათწლეულის რევოლუციონერები შემდეგ ათწლეულში რეაქციონერებად იქცევიან, თუკი ვერ ასწრებენ თავიანთი ნერვული სისტემის შეცვლას, რადგან მსოფლიო მათ გარშემო შეიცვალა. ის, ვინც ერთ ადგილზე დგას მოძრაობის, შეჯიბრების და აჩქარების ეპოქაში, ამ ეპოქასთან მიმართებაში უკან მოძრაობს. ამრიგად, ჩვენს დროში, ოდესღაც რევოლუციურ, ახლა კი რეაქციულ „ცნობიერების მოძრაობაში“ ტარდება ასობოთ „თანატოლოგიური“ სემინარი, რომელთა მიზანიცაა შეაგუოს ადამიანი სიკვდილს. ეს სემინარები თითქმის ისევე რეაქციულია, როგორც ისინი, რომლებიც დაახლოებით 1860 წელს ტარდებოდა, შავკანიანი მოსახლეობის მონობისთვის შესაგუებლად.
„ცნობიერების მოძრაობის“ მხოლოდ ერთი ტოტი, ლეონარდ ორრის თეტა-სემინარები გვამზადებენ მართლა მომავალი უკვდავებისთვის.
სავარჯიშოები
1. იყიდეთ «Christian Science Sentinel»-ის ნომერი და წაიკითხეთ ყველა ინფორმაცია რწმენით განკურნების შესახებ ბოლო თვის განმავლობაში. შეამჩნევთ, რომ „სასწაულებრივი“ განკურნების ყოველი შემთხვევა დაკავშირებულია სწორ სწავლებასთან, რომელიც გადმოცემულია იესო ქრისტესა და მერი ბეიკერ ედის მიერ.
2. შეიძინეთ ანთროპოლოგ ვესტონ ლებარის წიგნი «პეიოტის კულტი», რომელიც ამ ეფექტებს თვითშთაგონებას მიაწერს.
3. წაიკითხეთ ჟურნალ „Brain/Mind Bulletin”-ის არც ისე ძველი ნომერი და დარწმუნდით, რომ იქ მუდმივად მოხსენიებული მსგავსი განკურნების შემთხვევები დაკავშირებულია თავის ტვინზე ენდორფინების ზემოქმედებასთან.
4. მოწმეებმა მისცეს ჩვენება, რომ ჯიმ ჯონსი (ისევე, როგორც ზოგიერთი სხვა პროფესიონალი რწმენით-მკურნალი) ცალკეულ შემთხვევებში იყენებდა „დამხმარეებს“ - ადამიანებს, რომლებიც ჯერ ავადმყოფებად აჩვენებდნენ თავს, შემდეგ კი განკურნებულებად - რათა საჭიროებისამებრ განეწყოთ აუდიტორია. გადაიკითხეთ სასწაულების ყველა აღწერა ახალ აღთქმაში და რიგრიგობით გაატარეთ ისინი შემდეგ ფილტრებში: იესოს სწორი მოძღვრება ჰქონდა; იესო თვითშთაგონებას იყენებდა. ტანჯულების ტვინებში ენდორფინები გამოიყოფოდა, როცა იესო მათ პოზიტიურ განწყობას სთავაზობდა; იესო თაღლიტი იყო და „დამხმარეებს“ იყენებდა. რადგან თქვენ არ იყავით იქ მომხდარი მოვლენების უშუალო მოწმე, რაზე გელაპარაკებათ უფრო მეტად თქვენს მიერ არჩეული თეორია ან მათი კომბინაციები - იესოზე თუ თქვენს საკუთარ საყვარელ რეალობის გვირაბზე?
5. გიცდიათ თუ არა როდესმე ნამდვილად შეგესრულებინათ ჩვენი სავარჯიშო: „ახლა მე შემიძლია აღვემატო ყველა ჩემს წარსულ იმედებს და მისწრაფებებს?“ სცადეთ! ამავდროულად ეცადეთ შეასრულოთ შემდეგი განწყობა: „მე შემიძლია გავხდე ყველაზე უფრო ჯანმრთელი, ვიდრე ოდესმე აქამდე ვყოფილვარ“.