თავი 10
თავი 10
მომავლის დანახვის იოლი გზა
მთარგმნელი: რუსუდან ზურაბაშვილი
ქეისი 16: როგორ ვნახოთ მომავალი სიზმარში
ქეისი 17: მომავლის ნახვა ჩვეულებრივ სიზმრებში
ქეისი 18: მომავლის ნახვა კრისტალში მზერით/ ჭვრეტით
ქეისი 19: გამაფრთხილებელი ინფორმაცია გარდაცვლილთა სულებისგან
ქეისი 16: როგორ ვნახოთ მომავალი სიზმარში
წინასწარი შენიშვნები:
ჯ.უ. დანი, მის პოპულარულ წიგნში - „ექსპერიმენტი დროსთან“- აღწერს მარტივ და ძალიან იოლ მეთოდს, რომელსაც სიზარში მომავლის სანახავად იყენებდა. მეთოდი ეყრდნობა იმ ფაქტს, რომ უმეტესობა ჩვენთაგანს გვესიზმრება მომავლის მოვლენები, მაგრამ აღარ გვახსოვს ისინი გაღვიძების შემდეგ.
ექსპერიმენტატორს ფურცელი და ფანქარი მიაქვს საწოლთან და საკუთარ თავს აძლევს დავალებას (ჩააგონებს), ჩაიწეროს სიზმრები, როცა გაეღვიძება ღამე და როცა შეძლებს სიზმრების გახსენებას.
(ადამიანთა უმეტესობა სიზმრებს ნახულობს დაძინების წუთიდანვე გაღვიძებამდე, თუმცა იშვიათად ამახსოვრდებათ და ამიტომ ასკვნიან, რომ იშვიათად ნახულობენ სიზმრებს.)
ბატონი დანი ინახავდა ღამე ჩაწერილ სიზმრებს და შეამჩნია, რომ ზოგიერთ შემთხვევაში გარკვეული მოვლენები მისი ცხოვრებიდან 15 წლით ადრე ქონდა სიზმარში ნანახი. ერთ-ერთი ასეთი მოვლენა საკმარისად მნიშვნელოვანი იყო საიმისოდ, რომ მისი კრისტალიზება დიდი ხნით ადრე მომხდარიყო. ეს იყო სიზმარი საძოვრებზე გადაფრენისა საცდელი თვითმფრინავით, ფრენების საწყის ექსპერიმენტულ წლებში. მან ასევე შეაჯამა მისი მეგობრების მიერ მოპოვებული შედეგებიც და დაასკვნა, რომ ნებისმიერ ადამიანს შეეძლო ამ მეთოდის წარმატებით გამოყენება.
მოკლედ, შეიძლება აღინიშნოს, რომ იმ დილემას რომ შეუძლებელია ჯერ არმომხდარი ამბების დანახვა, მანდ დაუპირისპირა იმის დაშვებით, რომ წარსული, აწმყო და მომავალი ყველა აქაა, ჩვენთან, უბრალოდ ჩვენ ვერ ვხედავთ წამიერი აწმყოს იქეთ, სადაც მოვლენები მყისიერად აქტუალიზდება. როგორც უსპენსკი თავის „Tertium Organum“-ში, ბატონი დანიც, „სივრცე-დროის კომპლექსის“ იდეამდე მიდის, აქედან კი მეოთხე განზომილებაში ხტება, და ბოლოს სიტყვების თამაშამდე დადის.
შემთხვევა:
დროის ექსპერიმენტის შესახებ ჰონოლულუში, 1926 წელს, ერთ კვირა საღამოს წავიკითხე. იმ ღამეს ფანქარი და ფურცელი საწოლთან დავიდე იმ განზრახვით, რომ ჩამეწერა ყველა სიზმარი მიმდევრობით, რაც მომავალთან იქნებოდა დაკავშირებული და არა- წარსულთან ან აწმყოსთან. ღამე მოუსვენრად გავატარე, დილას კი ავდექი ქაღალდზე დატანილი რამოდენიმე სიზმრითა და ერთი ნახატით. ჩემი შენიშვნები ასე გამოიყურებოდა (გამოვტოვებ იმ სიზმრებს, რომლებიც არ ახდა).
უცნაური, დიდი, მომსუქნო კაცი მოვიდა ჩემთან და მკითხა, თუ დავეხმარებოდი რაღაც ოპტიკურის გამოგონებაში. ჩემს მაგიდასთან ვიყავი. წინ დამიდო რაღაც მოწყობილობის მომცრო ნაწილი, ზომით დაახლოებით 2 ფუტი და 6 ინჩი 4 ინჩზე, შავი და თეთრი ელექტრო, რომელიც ამ ნაწილის უკანა მხრიდან გამოდიოდა. მოწყობილობა შავ ემალირებულ სარქველს წააგავდა. სარქველის გვერდსა თუ ხუფზე იყო კვადრატული ნახვრეტი, დაახლოებით 4-4-ზე ინჩის. სარქველის თავზე იყო ქვიშის საათის ფორმის ფოლადის დასაყენებელი ხრახნი. (უხეში ნახატი გავაკეთე). ვიყავი ცხაურიან, დაბალ სამზარეულოში. მსუქანი კაციც იქ იყო. კიდევ ვიღაც უცხო ადამიანი, მაღალი, გამხდარი, მსუბუქი, დაახლოებით 40 წლისა. პატარა ტანის ჰავაელი ქალი. მე ავიღე ყუთიდან ფოტო-ქაღალდი და ჩავდე მოწყობილობის მომცრო ჭრილში. გამხდარმა კაცმა ხელი მიაჭირა ღილაკს და შუქმა გაანათა. ავიღე ქაღალდი და გავამჟღავნე ის სამიდან ერთ-ერთ, პატარა, თეთრ ფოტოსურათების ჯამში. გამჟღავნებული სურათი იყო სასწორი და მაჩვენებელი, რომელიც რაღაც დიდი რიცხვს აჩვენებდა. მე შევხედე კაცს. გავიცინეთ ორივემ, და მე ვთქვი: „მუშაობს“.
ეს იყო კვირა ღამეს. შემდეგ ხუთშაბათს საღამოს სიზმრებმა ახდენა დაიწყო. მსუქანი კაცი, რომელიც სიზმრად ვნახე, მოვიდა ჩემს ფოტო-სახელოსნოში. მას სურდა დავხმარებოდი განათების სხივის ისე გაყოფაში, რომ მიეღო სასწორის სურათი ერთდროულად, როგორც მინის ეკრანზე, ისე ფოტო ლენტაზე. სასწორის მექანიზმის თავი ამიღწერა. ის შეესაბამებოდა იმ სარქველს, რაც მე სიზმარში ვნახე. დახმარებაზე თანხმობა განვაცხადე.
ჩემი სიზმრის შემდეგი ნაწილი მცდარი იყო. სარქველი ჩემთან არავის მოუტანია და არც ჩემს მაგიდაზე არ მოხვედრილა. მე ის არ მინახავს მანამ, სანამ არ შეიქმნა ის მოწყობილობა, რომელიც მე შევიმუშავე და რომელიც ადგილობრივ ჩარხების სახელოსნოში დამზადდა. თუმცაღა მე ის ვნახე მოგვიანებით, ჩემი სიზრმის ცხაურებიან სამზარეულოში. მაღალი, მსუბუქი კაცი ჩემი სიზმრიდან, აღმოჩნდა მექანიკოსი, და ეს მისი სამზარეულო იყო. პატარა ჰავაელი ქალიც იქ იყო. ის მექანიკოსის ცოლი იყო. მოწყობილობა გამოიყენებოდა შაქრის სიროპის ასაწონად შაქრის გადამამუშავებელ საწარმოებში.
როცა პრობლემა გადაიჭრა და მექანიკოსმა განახორციელა ცვლილებები ჩემი მითითების შესაბამისად, ბოლო ჯერზე წავედი ცხაურიან სამზარეულოში, რომ მოწყობილობა ფოტო ქაღალდზე გამომეცადა. ისე მოხდა, რომ ზუსტად წინა დღეს შევიძინე განსხავებული, პატარა თეთრი ფოტო ჯამები. ისინი იაპონური წარმოების იყო და ისეთი მასალისგან დამზადებული, რაც მანამდე არ მენახა.
ცდის შედეგები ზუსტად ისეთი იყო, რაც მესიზმრა, გარდა იმ ნაწილისა, როცა ჩვენ ყველამ ერთად წამოვიძახეთ: „მუშაობს!“ რადგან ამ დროს ჩემი სიზმრები უკვე მოყოლილი მქონდა მათთვის და ჩანაწერებიც ნაჩვენები. ასევე მესიზმრა რამოდენიმე მომავლის ამბავი ექსპერიმენტის პერიოდში, მაგრამ არცერთი სიზმართა სერია აღარ ყოფილა ასე დატვირთული ხალხით, მოწყობილობებით და ისეთი უცხო ადგილებით, რომელთა წინასწარ წარმოდგენა სრულიად შეუძლებელი იყო.
კომენტარი:
უნდა აღინიშნოს, რომ მომავლის სიზმრები არ ნიშნავს მაინცდამაინც, რომ ისინი რაიმეს შესახებ გვაფრთხილებენ - უბედური შემთხვევების, სიკდვილისა თუ სხვა პრობლემების. უმეტეს შემთხვევაში სიზმრად ჩვეულებრივ, ცხოვრების ყოველდღიური მოვლენებს ვხედავთ. ამ მიზეზის გამოა, რომ საშუალო ადამიანს დანის მეთოდის გამოყენების დიდი ინტერესი არ აქვს ხოლმე და მალე აღმოაჩენს, რომ ღამის გაუტეხელი ძილი ჯობია მომავლის ნახვას, სროლა-აცდენათა მეთოდით.
მართალია, დიდი ინტერესი მქონდა რაღაც პერიოდი, მაგრამ მეც, მსგავსად სხვებისა, მალე დავიღალე ექსპერიმენტით. შემდეგ დავუშვი შეცდომა, ჩემს თავს ვუბრაზდებოდი, როცა მძინარე ვწვალობდი სიზმრების ჩაწერაზე. შუქი, რომელსაც ვრთავდი ჩაწერისთვის, თვალებს მტკენდა, და მალე, ჩემი დაბალი „მე“ მივიდა დასკვნამდე, რომ მთელი ეს ამბავი სასურველი არ იყო. მან ჩამოაყალინა კომპლექსური აზრი ამ საკითხზე, და ამის შემდეგ, მომავლის არანაირ სურათს აღარ მიჩვენებდა.
ჩემი გამოცდილებიდან გამომდინარე, დაჟინებით ვურჩევ დამწყებებს, სუსტი შუქი მოიმზადონ ღამისთვის, რაც თვალებს არ ატკენთ. რაც მთავარია, თქვენს ძილისკენ წასულ თავს უთხარით, თუ რა სასიამოვნოა ღამე გაღვიძება და სიზმრების ჩაწერა. რა თქმა უნდა, თუ ვინმეს აქვს ჩამწერი მოწყობილობა, რომ თითი დააჭიროს, ჩართოს და შემდეგ მოყვეს სიზმარი, ეს იდეალური მოწყობილობა იქნებოდა. ასევე, თუ ჩემს გამოცდილებას კრიტერიუმად ავიღებთ, ექსპერიმენტატორი ერთ თვეში ისწავლის შინაგანი გრძნობით იმის გარჩევას, ეს სიზმარი მომავალს მიეკუთვნება და ღირს მისი ჩაწერა, თუ ჩვეულებრივი, უმნიშვნელო სიზმარია.
ძილის მდგომარეობის სფერო ექსპერიმენტებისთვის დიდი შესაძლებლობებს გვთავაზობს სხვა მხრივაც. დაბალი „მე“-სთვის შთაგონების მიწოდებისთვის ძილზე უკეთესი დრო არ არსებობს. და ასეთი შთაგონების ფორმას არ ჭირდება ჰიპნოტური ძალა, რასაც ჩვენ ჰიპნოზურ შეთავაზებას ვუკავშირებთ. ნათქვამი სიტყვა საკმარისია. ის შეიძლება ითქვას მოწყობილობის მიერ, რომელზეც ყურადღებით მომზადებული ჩანაწერია განთავსებული. ჩანაწერი შეიძლება გაეშვას საათის მიერ, კიდევ და კიდევ გამეორდეს, ან ერთხელ დაუკრას და გაჩერდეს. ასევე შეიძლება იქნას გამოყენებული ბალიშისქვეშ მოსათავსებელი სპიკერი. ყველა ვარიანტში, სიტყვები დაბალ ხმაზე უნდა ისმოდეს, და რამოდენიმე ღამეში ის აღარ გაგაღვიძებთ. დაბალ მეს, რომელიც ინარჩუნებს ხმაზე მგრძნობიარობას ძილის დროს, როგორც ჩანს, ესმის სიტყვიერი შთაგონება და ავტომატურად აგებს ამ სიტყვების აზრო-ფორმებს. ეს აზრო-ფორმები ბინავდებიან დაბალი მეს ჩრდილოვან სხეულში და რჩებიან იქ, სტანდარტული რაციონალიზაციის პროცესის ზეგავლენისგან თავისუფალნი, მაშინ, როცა ღვიძილის დროს მას აუცილებლად გაივლიდნენ.
შუა „მე“-ს მიერ განხორციელებული რაციონალიზაცია წარმოადგენს პროცესს, რომელიც შთაგონების სიტყვებსა და აზრებს საწინააღმდეგო აზრო-ფორმებს უქმნის, ამბობს რა, რომ შთაგონება არ არის შესრულებადი. ამიტომ, ის, ვინც ჩამწერს იყენებს ძილის დროს შთაგონებების მოსასმენად, კარგს იზამს, თუ დაარწმუნებს თავს, რომ ის შთაგონებები, რომლის მოსმენასაც ძილის დროს გეგმავს, არის მისაღები, და რომ დაბალი მე უპასუხებს, და განახორციელებს მათ. შუა „მე“ს ეს დამოკიდებულება - თავდაჯერებული მოლოდინი - დაბალ „მე“-ს აძლევს თავისუფლებას მიიღოს ღამე გაჟღერებული შთაგონებები, და გააკეთოს მათზე რეაგირება უფრო და უფრო სრულად, ღამეული გამეორებების შესაბამისად.
უმეტესობა ჩვენგანს ახრჩობს საკუთარი ჩვევები და შეზღუდვები. ჩვენი წარუმატებლობები ბავშვობიდან გვიჩენდნენ კომპლექსურ რწმენებს ჩვენს უუნარობაში. ჩვენ შიშის კომპლექსები გვთრგუნავს. გვეშინია ადამიანების, ღმერთისაც კი. სია გრძელია. დაავადებათა უმეტესობა ფიქსაციების შედეგია. ამიტომ, ჩაწერილი შთაგონებები, რომელიც ძილის დროს უნდა იქნას მოსმენილი, საჭიროა დიდი ყურადღებით შეირჩეს. და რაც შეეხება დაბალი „მე“-ს მიერ მაღალ „მე“-სთან ტელეპატიური ლოცვების მიტანის შესწავლას, ჩანაწერების მოსმენის მეთოდს უდიდესი როლის შესრულება შეუძლია მაღალ მაგიაში.
მართალია, უნდა ვახსენოთ ის ფაქტი, რომ აღწერილია ხშირი შემთხვევები იმისა, რომ ჰიპნოტირებული სუბიექტები აღწერდნენ მოვლენებს მათ მოხდენამდე, მაგრამ ეს წინასწარმეტყველებანი შემთხვევითობის დამსახურებაა. ეს არ ხდება ჰიპნოზის ოპერატორის ბრძანების პასუხად. რაც კვლავ ადასტურებს იმ ფაქტს, რომ ქვეცნობიერს - რომელიც შთაგონებას პასუხობს - არ აქვს უნარი მომავლის დანახვის. მას მომავალს აჩვენებს ზემაღალი მენტალური სიმძლავრის მქონე არსება, როგორც კაჰუნები ამბობენ, აუმაკუა ანუ მაღალი „მე“.
მას კი, ვისაც სურს შეისწავლოს წინათგრძნობის უნარების შესახებ არსებული ჩანაწერები, რომელთაც ჰიპნოტირებული სუბიექტები ავლენდნენ, ჩარლზ რიჩეტის წიგნი- „ფსიქიკური კვლევის 30 წელი“ ყველა ნორმალურ ბიბლიოთეკაში შეუძლია ნახოს.
ქეისი 17: წინასწარცოდნა ჩვეულებრივ სიზმრებში
წინასწარი შენიშვნები:
სიზმრები, რომლებიც მომავალს შეეხება რამოდენიმე სახისაა. ერთ-ერთი ყველაზე გავრცელებულია, რომელშიც სიზმრების მნახველს ესიზმრება სიმბოლო და გაღვიძებისას თარგმნის ამ სიმბოლოს და წინასწარმეტყველებს მოვლენის ზოგად ხასიათს. მაგალითად, ერთი ჩემი ნაცნობ მამაკაცს ხანდახან ესიზმრებოდა წითელი ხარი. ეს მისთვის ნიშნავდა რამე იღბლიანი შემთხვევის მოახლოებას, და ძალიან იშვიათად, რომ მოულოდნელი სიხარული არ მოყოლოდა მალე ასეთ სიზმარს.
შემდეგია სიზმრების სახეობა, რომლებშიც სიმბოლოები და მოვლენები ერთიანდებიან წარსულიდან და მომავლიდან. ხშირად ეს შერევა ამრუდებს/ცვლის სიზმრად ნანახ მოვლენას. ერთხელ მესიზმრა მოხტუნავე მაიმუნებით სავსე მაღაზიის ვიტრინა, რომლებიც აფრიალებდნენ მელნიან კალმებს და ქაღალდის ხვეულებზე ძალიან გრძელ ხაზებს ავლებდნენ. მოგვიანებით, იმავე კვირაში, მე ვიცანი მაღაზიის ვიტრინა ჩემი სიზმრიდან, როცა მოძრავ მაგიდაზე მოცეკვავე სათამაშო მაიმუნი დავინახე. მოპირდაპირე ვიტრინაში პატარა მოწყობილობა იდო, რომელშიც ქაღალდის ცილინდრი ტრიალებდა მელნიანი კალამის წვერზე და მილებან (კილომეტრებიან) ხაზებს ავლებდა მელნის დიდი მოცულობის წარმოსაჩენად.
სიზმარმა, რომელიც მხოლოდ მომავალ მოვლენას ეხება და აჩვენებს მას ზუსტად და შეუცვლელად, შეიძლება გადმოინაცვლოს დროში სხვებზე წინ. ამდაგვარი სიზმარი ყველაზე მეტად იმსახურებს შესწავლას და კულტივირებას. მამაჩემს ჰქონდა ასეთი სიზმრები ჩემი ყმაწვილ-ბიჭობის გარკვეულ ეტაპზე. ის მათ საუზმის დროს იხსენებდა ხოლმე და გვეტყოდა დაგვემახსოვრებინა, რომ მოგვიანებით დავხმარებოდით იმის შემოწმებაში, რამდენად ზუსტად ახდებოდა. ის ცნობდა შინაგანი განცდით, რომ ეს სიზმრები მომავალს ეხებოდა.
შემთხვევა:
მამაჩემს ესიზმრა ველი, სადაც ცხვრები ვაიომინგის სალბებს შორის გადაადგილდებოდნენ. დრომ გაიარა და იმავე ველზე დაინახა გაყვანილი რკინიგზა. კიდევ ერთ ნახტომი წინ და დაინახა რკინიგზის ერთ მხარეს ამ ველზე - ქალაქი, მეორე მხარეს - ნახშირის საბადო, გახსნილი და ამოქმედებული. ქალაქის უკან ნავთობმომპოვებელი დერიკ-ამწე მოჩანდა. დროში გადანაცვლების ბოლო ეტაპი იგივე ველს აჩვენებდა, მაგრამ ეს ყველაფერი გამქრალი იყო, დარჩენილი იყო მხოლოდ რკინიგზის ლიანდაგი და დანგრეული შენობების საძირკვლები.
ეს ერთი ღამის სიზმარში დაახლოებით ათწლიან პერიოდს მოიცავდა. მამამ მოგვიანებით იცნო ველი და მასზე გამავალი რკინიგზის ლიანდაგი, შემდეგ ქალაქი აშენდა- სპრინგ ველი (Spring Valley, Wyo.), შემდეგ ნახშირის საბადო, შემდეგ ნავთობის ჭა-ბურღული გაბურღეს ქალაქთან ახლოს და მოგვიანებით კი დალუქეს, რადგან მალე აღმოჩნდა, რომ საბადო ძალიან სახიფათო იყო, და Union Pacific -მა, ვისაც ის ეკუთვნოდა, მოაშორა ყველა მოწყობილობა და და ისეთი დატოვა ველი, როგორიც ბოლო სიზმარში ჩანდა. (მე პირადად შევესწარი ველის ამდაგვარ განვითარებას).
კომენტარი:
მაშინ, როცა მამაჩემმა ეს სიზმარი ნახა, ქვანახშირის ძარღვი არ იყო აღმოჩენილი სპრინგ ველისთან. ის მხოლოდ მას მერე აღმოაჩინეს და მაღაროც მერე აამუშავეს, რაც რკინიგზის ხაზი გაიყვანეს. სრული დარწმუნებით შეგვიძლია განვაცხადოთ, რომ ეს სიზმარი ვერ იქნებოდა სხვა ადამიანის გონების წაკითხვა. ეს იყო პირდაპირი, ცხადი, დეტალური ნახვა მოვლენებისა, რომლებიც ვერცერთ ცოცხალი ადამიანს ვერ ეცოდინებოდა იმ დროისთვის.
გვიწევს დავასკვნათ, (1) რომელიღაცა ჭკვიანი არსება ან ცნობიერების ფორმამ შეძლო დაენახა ველის მომავალი, და ამით, დემონსტირირება გაუკეთდა მენტალური სიმძლავრის ისეთ ფორმას, რომელიც გაცილებით ზემდგომია ცნობიერ თუ ქვეცნობიერ მეებზე. (ეს ესადაგება კაჰუნების მაღალ მეს). ან (2) ალტერნატიულად, შეგვიძლია დავასკვნათ, რომ ქვეცნობიერს აქვს უნარი დაინახოს მომავალი. მაგრამ ეს მცდარია, რაც დადასტურებულია იმით, რომ ჰიპნოტური ბრძანებით იგი ვერ ხედავს მომავლს.
ქეისი 18: მომავლის ნახვა კრისტალში მზერით
წინასწარი შენიშვნა:
კრისტალის მზერა წარმოშობს მოდუნების მდგომარეობას, რომელშიც დაბალი „მე“ შედის ძილისმაგვარ მდგომარეობაში, იმ სხვაობით, რომ შუა „მე“ იქვე რჩება და შეუძლია, დააკვირდეს სიზმრის მსგავს სურათებს, რაც კრისტალში მოჩანს.
ქეისი:
(ა) მე უკვე ვახსენე ქალბატონი, რომელიც ლავლოქში, კანადაში ცხოვრობდა, და რომელიც ფლობდა "ჩახედვის" ხელოვნებას, როგორც მას ეძახდნენ ძველ დროში. ის არამხოლოდ ახერხებდა ეპოვა ჩემი შორსმყოფი მეგობრები და ენახა, რას აკეთებდნენ ისინი, მას ასევე შეეძლო მომავლის მოვლენების დასანახი მოთხოვნა გაეჟღერებინა და, ხშირად, ნახულობდა კიდეც მათ კრისტალში.
ორი შეხვედრა დაეთმო ჩემს მომავალში ჩახედვის მცდელობას, რომ გვენახა, რა მომელოდა. იმ პერიოდში მე ქალაქიდან ქალაქში გადავდიოდი სურათების გადასაღებად. სწორედ მაშინ, ვაპირებდი ისეთ ადგილებში წავსულიყავი, სადაც მანამდე არ ვყოფილვარ. უფრო მეტიც, არც მქონდა გადაწყვეტილი, ეს ადგილები რომლები იქნებოდა. ამ შეხვედრების დროს მან დაინახა ორი დეტალური და სრულყოფილი სურათი ჩემი მომავლიდან, თითოეული ასახავდა დაახლოებით ერთი კვირის ამბებს.
კრისტალში ჩახედვით მან დაინახა, როგორ იღებდა სურათი ფორმას ფერსა და მოძრაობაში. ის აღწერდა მოვლენას, იმის მიხედვით, როგორ იცვლებოდა სცენები. ჯერ იყო პატარა ქალაქი, პატარა ლამაზი ქუჩებით რკინიგზის ორივე მხარეს. იქ იყო სადგური და დამინახა, როგორ ჩამოვედი მატარებლიდან ჩანთებითა და ფოტოაპარატებით. კადრი შეიცვალა და ახლა დამინახა, როგორ შევდიოდი თანამედროვე, აგურით ნაგებ სასტუმროში. შემდეგ დამინახა, როგორ ვიდექი კოტეჯის ვერანდაზე და ველაპარაკებოდი წითელთმიან ახალგაზრდა ქალს, რომელიც თეთრებში იყო გამოწყობილი და ხელში წითელთმიანი ჩვილი ეჭირა. შემდეგი სცენა აჩვენებდა სასტუმროსთან შორიახლოს დაბანაკებულ ინდიელებს, რომლებიც რაღაც შეხვედრას ატარებდნენ. მე კი მათი ბანაკის სურათებს ვიღებდი.
წინასწარმეტყველების ყველა დეტალი თვეზე ნაკლებ დროში აცხადდა. მე მატარებლით გავემგზავრე მეისონში, ნევადის შტატში, ჩასვლისთანავე ვიცანი ჩემთვის წინასწარ აღწერილი ქალაქი და სასტუმრო. ჩემი იქ ყოფნის დროს გავიცანი თეთრებში ჩაცმული წითელთმიანი ქალი და მის წითელთმიან ბავშვს სურათები გადავუღე. ჩასვლიდან 2 დღეში ქალაქში ინდიელებმა დაიწყეს ჩამოსვლა, ქარსონ სინქის რეგიონის კლანების ყოველწლიურ თავყრილობაზე.
(ბ) მეორე ქალაქი, რომელსაც მეისონის შემდეგ ვესუტმრე, იყო ერინგტონი, ნევადაში. ის იყო ზუსტად ისეთი, როგორიც კრისტალში იყო დანახული. რკინიგზიდან რამოდენიმე მილის დაშორებით სუტად ისეთი ქალაქი ვნახე, რაც აღმიწერეს, გაშენებული ძველი მთავარი ქუჩის გასწვრივ, სადაც თითქმის არ იყო შიდა ქუჩები. დავიწყე სასტუმრო სახლის ძებნა აბრით „გლობალური სასტუმრო სახლი“, წარწერის ქვეშ კი გლობუსით. მალევე შევნიშნე. ვიცოდი, რომ ეს იყო ადგილი, სადაც უნდა დავრჩენილიყავი, და მისვლის და ზარის დარეკვის შემდეგ, იმედით დაველოდე, გამოჩნდებოდა თუ არა ქალი „მუქი თმითა და ცოტა ელამი თვალებით“. ის გამოჩნდა, და შემდეგ ისე გამოვიდა, რომ ჩემი კარგი მეგობარი გახდა. დახმარდა სამუშაოს შოვნაში და მათხოვა ძალიან მნიშვნელოვანი წიგნები ოკულტიზმის შესახებ.
კომენტარი:
კრისტალში მზერის უპირატესობა ჩვეულებრივ სიზმრებთან შედარებით ცალსახაა. პირველ შემთხვევაში, ადამიანი წყვეტს, რისი ნახვა სურს მომავლიდან, მეორეში კი - ადამიანი უნდა დასჯერდეს იმას, რასაც სიზმრებში შემთხვევით დაიჭერს.
საინტერესო მიდგომის შემჩნევა შეიძლება მომავლის დანახვის ამ მეთოდში. მაშინ როცა ზოგიერთ შეხვედრებზე მოთხოვნის საპასუხოდ არანაირი მომავლის ჩვენება არ ხდებოდა, იყო შემთხვევები, როცა წარჩვენება მოდიოდა მოთხოვნის გარეშე. მოთხოვნა ხმამაღლა კეთდებოდა, იმის ცოდნის გარეშე, თუ ვის მივმართავდით, და საოცარი იყო, რომ გვაპსუხობდნენ საერთოდ.
მომავლის დანახვა ეწინააღმდეგება თანამედროვე მეცნიერულ რწმენებს, ისევე როგორც ცეცხლზე სიარული და მყისიერი განკურნება. მეცნიერება ვერ გვთავაზობს ახნას და ამ საკითხებთან დაკავშირებით ჩიხში შედის, მაგრამ კაჰუნების უჩვენებენ გზას მათ, ვისაც ღია აქვს გონება, და ვინც მზად არის შეისწავლოს დაგროვილი ფაქტები.
ქეისი 19: გამაფრთხილებელი ინფორმაცია გარდაცვლილთა სულებისგან
წინასწარი შენიშვნები:
კაჰუნების თანახმად, ყველანაირი კავშირი გარდაცვლილთა სულებთან - ისევე როგორც მაღალ მესთან - ხდება დაბალი მეს მიერ. ეს ეხება განსაკუთრებით სულებს უხილავ მდგომარეობაში, რომლებშიც ისინი უნდა დავინახოთ ან ვიგრძნოთ ფსიქიკური უნარებით. რომლებიც სხვა არაფერია თუ არა უნარი, მოდუნდე და აცალო დაბალ მეს დაინახოს და გვაცნობოს დაწყებული ჩვეულებრივი სიზმრებიდან დამთავრებული წარსულის, აწმყოსა და მომავლის დანახვით.
მართებულია, გვჯეროდეს, რომ ჩვენ, როცა გარდავიცვლებით და ვხდებით „სულები“, ჩვენ გვრჩება მხოლოდ მენტალური ძალა, რაც სიცოხლეში გვქონდა. გარდაცვალება არ ნიშნავს, რომ დაბალი მეები გადაკეთდებიან სუპერცნობიერებად, რომლებსაც მომავლის დანახვის უნარი აქვთ. თუმცაღა ჩვენ გვაქვს იგივე უნარი, დავეკონტაქტოთ მაღალ მეს და ვთხოვოთ, გვაჩვენოს მომავალი. და თუ ჩვენ შევძლებთ კავშირზე გავიდეთ ცოცხალი ადამიანის დაბალი მესთან, ჩვენ შევძლებთ ადამიანს მისი დაბალი მეს საშუალებით გადავცეთ ის ინფორმაცია, რასაც „მეორე მხარეს“ დავეუფლეთ.
არის ასევე ალტერნატიული მეთოდი, რომლის დროსაც ადამიანი მოდუნდება და ნებას რთავს გარდაცვლილი ადამიანის სულს, შევიდეს მის სხეულში და ილაპარაკოს მისი პირით. ეს არ არის იშვიათი მეთოდი. მას იყენებენ მედიუმები და აღიარებული მეთოდია სპირიტუალიზმში. ის შეისწავლება ფსიქიკური კვლევების ფარგლებში, და დაგმობილია ეკლესიისა და რეაქციონერი მეცნიერების მიერ.
ტრანსის ასეთ მდგომარეობაში, როცა სულები მედიუმის საშუალებით გველაპარაკებიან, თითქოს შემთხვევით, ხანდახან მომავალს ზუსტად გვეუბნებიან. მათ ეს არ შეუძლიათ ნებისამებრ გააკეთონ, რაც ამტკიცებს, რომ მაღალმა მემ უნდა მისცეს ეს ინფორმაცია როგორც გარდაცვლილთა სულებს, ისე ცოცხალი ადამიანების დაბალ მეებს.
ფსიქიკური კვლევების ჩანაწერები სავსეა ისეთი შემთხვევებით, სადაც სულებმა სწორად იწინასწარმეტყველეს მომავალი, და ისეთი შემთხვევებით, სადაც ეს სცადეს, მაგრამ ძალიან ცუდად შეცდნენ. წარუმატებლობა იმდენად ხშირი იყო, რომ სპირიტუალიზმის მიმართ ეჭვები გააჩინა.
სპირიტუალური სეანსებზე სპირიტუალური სეანსების დაფებისა (Ouija Board) და მსგავსი მექანიზმების გამოყენებით, გარდაცვლილი ადამიანის დაბალ მეს, რომელიც უეცარი გარდაცვალების დროს გამოცალკევდა შუა მესგან, უყვარს ცოცხლებთან კომუნიკაცია. გამომდინარე იქიდან, რომ არ აქვს აზროვნების (ინდუქციური) უნარი, ის ცდილობს უპასუხოს ნებიესმიერ შეკითხვას, რასაც დაუსვამენ და ამას აკეთებს, ძირითადად, გამოცნობის გზით (ან ადამიანის გონების წაკითხვით) იმისგამ, რის გაგონებასაც იქ მსხდომნი მოელიან. ამ გზით უსასრულოდ ბევრ ტყუილებს ამბობენ სულები და სპირიტუალიზმს სახელი გაუფუჭეს. როცა ჩვენ შევძლებთ განსხვავების დანახვას, იზოლირებული დაბალი „მე“-ს ვიზიტორებისა და ჩვეულებრივ, ნორმალურ სულებს შორის, რომელთაც გააჩნიათ როგორც დაბალი, ისე შუა „მე“, მას მერე აღარ მოვტყუვდებით ასე ხშირად.
შემთხვევა:
(ა) როცა ახალიგაზრდა ბიჭი ვიყავი, ერთხელ საუზმეზე დედაჩემმა მოგვიყვა, რომ ღამე გაეღვიძა და თავისი და, მეი დაინახა, რომელიც სან ფრანცისკოში ცხოვრობდა (ჩვენ ვაიომინგში ვცხოვრობდით). მეი ნისლივით ჩანდა და თქვა, რომ გარდაიცვალა და რომ მისი სურვილი იყო, მისი ორი შვილი დედაჩემს წამოეყვანა და აღეზარდა. მეორე დღეს დეპეშა მოვიდა, რომელიც მეის მოულოდნელ გარდაცვალებაზე იუწყებოდა. მისი ორი შვილი, როგორც დედის მოჩვენებამ მოითხოვა, ჩვენს ოჯახში წამოვიდნენ და აღიზარდნენ.
(ბ) ცნობილი ავსტრალიელი მედიუმის, მისის ფოსტერ თერნერის საშუალებით მოლაპარაკე სულმა, 1914 წლის თებერვალში, სერ არტურ კონან დოილთან სეანსზე შემდეგი წინასწარმეტყველური ინფორმაცია გადმოსცა (რაც შემდგომში, ზუსტი აღმოჩნდა).
„მართალია ახლა არაფერი ისმის დიდი ევროპული ომის მოსალოდნელობის შესახებ, მე მაინც გაფრთხილებთ, რომ ვიდრე ეს წელი- 1914- მიიწურება, ევროპა სისხლით დაიტბორება. დიდი ბრიტანეთი, ჩვენი საყვარელი ერი, ჩათრეული იქნება ყველაზე საშინელ ომში, რაც კი მსოფლიოში მომხდარა. გერმანია იქნება ძლიერი მოწინააღმდეგე და მას მხარს სხვა ერებიც დაუჭერენ. ავსტრია ნანგრევებად იქცევა. მეფეები და სამეფოები დაეცემიან. მილიონობით ადამიანის სიცოცხლე შეწყდება, მაგრამ ბრიტანეთი საბოლოო იმძლავრებს და გამარჯვებული მოგვევლინება“.
ეს შეხვედრა დარბაზში შედგა, სადაც ეს წინასწარმეტყველება დარბაზში მჯდომმა ათასამდე კაცმა მოისმინა.
კომენტარი:
ვიცით რა, რომ მომავლის დანახვა შესაძლებელია, წარმოსახვის დიდი დაძაბვა არ ჭირდება კაჰუნების მაღალი „მე“-ს იდეაში ჩაწვდომას, რომელსაც ზემაღალი მენტალური ძალები გააჩნია, და რომელიც საშუალებას აძლევს მას დაინახოს, წინ რა გველოდება. მაგრამ იოლი არ არის ამ უნარის მოქმედებაში წარმოდგენა, როცა ის სცდება ზოგად პროგნოზებს, ისეთებს, როგორიცაა ჩვენ მიერ არსებული სიტუაციიდან გამომდინარე მოსალოდნელი შედეგების გამოცნობა/ დასკვნების გაკეთება, და იწყებს დეტალების წინასწარმეტყველებას. მაღალი „მე“ რომ იმავე ტიპის აზროვნებას იყენებდეს, რასაც ჩვენ - შუა „მე“-ები ვიყენებთ, ის მხოლოდ დასკვნებს გააკეთებდა/გამოიცნობდა შედეგებს, მაგრამ რამდენადაც ის იძლევა გასაოცრად წვრილმან დეტალებსაც კი, ცხადი ხდება, რომ აქ ადგილი აქვს ჯადოსნურად ზემაღალი აზროვნების ფორმას ან სხვაგვარად სუპერ-აზროვნებას. ან როგორც კაჰუნებს მიაჩნდათ, მომავალი მოვლენა თუ გარემოება რეალური რაღაცაა, რომელიც წარმოადგენს უხილავ ჩრდილოვანი სხეულის (აკა, იგივე მეა) სუნსტანციას, იმ სუბსტანციის მსგავსს, რასაც აზრო-ფორმები წარმოადგენენ.
თუ მაღალი „მე“-ები, მუშაობენ რა ჩვენთვის გაუგებარ ერთობლივად თუ ერთიანობაში, იღებენ მსოფლიოში არსებული ყველა ადამიანის შუა და დაბალი „მე“-ების საქციელებს, ფიქრებსა და სურვილებს, შეაჯერებენ ყველაფერს ამას და აწარმოებენ მომავლის შაბლონებს, მაშინ ეს შაბლონები ჩანს მაღალი მეს ცნობიერების პლანზე (განზომილებაში), და ყველა მისი დეტალი კრისტალიზდება და ეწყობა იმგვარად, როგორც ეს ძირითადი შაბლონითაა განსაზღვრული.
ამ გარემოებებს მივყავართ იმ ფაქტამდე, რომ მაღალ მეს აზროვნების ისეთი ზემაღალი სიმძლავრე გააჩნია ჩვენთან შედარებით, რომ ჩვენ მათ ვერ აღვიქვამთ. არაფერი რომ არ ვთქვათ იმის გაგების შეუძლებლობაზე, თუ როგორ მუშაობენ ისინი. ჩვენ ამაზე ძალიან ცოტა თუ შეგვიძლია ვიცოდეთ. ჩვენ შეგვიძლია ამაზე მხოლოდ ბევრი ვივარაუდოთ. თუმცაღა, რისი ცოდნაც ჩვენ გვჭირდება, ჩვენი სანახევრო ცოდნის პრაქტიკაში გამოსაყენებლად, ეს არის ის, ვიცოდეთ, რა უნდა გავაკეთოთ ჩვენ, რომ მაღალი მესგან დახმარება მივიღოთ, ჩვენი მომავალი ცხოვრება და მოღვაწეობა ჯანმრთელად, წარმატებულად და მეტი სიკეთეებით აღსავსე იყოს.
კაჰუნებს სჯეროდათ, რომ მომავლის მნიშვნელოვანი მოვლენები ფიქსირებული იყო და მათი დანახვა კარგა ხნით ადრე შეიძლებოდა. მსოფლიო თუ ქვეყნების მოვლენები ასი და ათასი წლით ადრეც კი შეიძლება დავინახოთ. ცალკეული ადამიანების მომავალი კი, ადამიანთა მოკლე სასიცოცხლო პერიოდის გამო, შესაძლოა მხოლოდ თვეებით ან წლებით ადრე გამოჩნდეს.
კაჰუნები მუდმივად ამჟღავნებდნენ ადამიანების მომავლის დანახვის და მისი უკეთესობისკენ შესაცვლელად მაღალი მესგან დახმარების მიღების უნარს. აქედან შეგვიძლია დავასკვნათ, ჩვენ რომ საკმარისად განათლებულები/განვითარებულნი ვიყოთ, შევძლებდით წინასწარ დაგვენახა მსოფლიოსა და ქვეყანების მომავლის დანახვასა და შეცვლას, შესაბამისი ძალისხმევის შედეგად. დღეს, როცა ჩვენ ატომური ბომბის იარაღად გამოყენებას შესაძლებლად განივიხილავთ, სიხარბე რომ არ მართავდეს მსოფლიოს, კვლავ შევძლებდით ერთობლივი ძალისხმევით შეგვეცვალა ის, რაც ბრმისთვისაც კი ნათელია, რომ გარდაუვალ უბედურებას წარმოადგენს.
სამწუხაროდ, ადამიანების უმეტესობას სიხარბე და დაბალი მეს ცხოველური ინსტიქტები ამოძრავებს მისი კომპლექსური და უსაფუძვლო სიძულვილებითა და შიშებით, ვიდრე შუა მეს უემოციო ლოგიკა. მხოლოდ მცირენი უსმენენ მაღალი მე-ს კარნახს, სადაც სიყვარული და მსახურების კანონები დომინირებს.
კი, ჩვენ გვგონია, რომ ჩვენი ცნობიერი გონება მართავს სამყაროს, მაგრამ მათზე დაბალი „მე“-ები დომინირებენ. ისინი კი, ჯერ კიდევ ცხოველები არიან - ჯიუტები, ველურნი და აზროვნების უნარს მოკლებულნი. როგორც შუა „მე“-ებს, ჩვენ მოგვეცა თავისფალი ნება, მაგრამ ვიდრე ჩვენი ერთობლივი, დაგროვილი მსოფლიო გამოცდილება ვერ გვასწავლის იმ გაკვეთილებს, რისი ცოდნაც გვჭირდება, ჩვენ საჩუქარს - თავისუფალ ნებას, როგორც ცალკეული ადამიანები, ისე ქვეყნები, ძალიან ცუდად გამოვიყენებთ.
კაჰუნები ასწავლიდნენ, რომ არსებობდა ისეთი იდეალური მდგომარეობა, რომლისკენაც ინდივიდს უნდა ესწრაფვა. ეს იყო მდგომარეობა, რომელშიც მაღალი „მე“-სგან დახმარება და რჩევა მოითხოვებოდა, მიიღებოდა და სრულდებოდა. ერთადერთი წესი, რომელსაც ადამიანი ცხოვრებაში უნდა დაემორჩილოს, არის ის, რომ არ ავნო სხვას. უფრო განვითარებულთათვის წესი შეიცავდა მოყვასისთვის კეთილმსახურებას. სიყვარულს შეუძლია ადამიანთა გაერთიანება დიადი საქმეების საკეთებლად ყველასთვის სასიკეთოდ. სიძულვილი და შიში მხოლოდ ომისა და ნგრევისთვის აერთიანებს ადამიანებს.
იმ დროს, როცა კაჰუნებს პოლინეზიაში საუკეთესო ხანა ქონდათ, ისინი ასწავლიდნენ ადამიანებს, რომ სხვისთვის არ ევნოთ. ვინც გამიზნულად ვნებდა სხვას, სიკვდილის ღირსად ითვლებოდა და ხშირად მას სასიკვდილო ცოდვით სჯიდნენ. ეს განვითარების მეთოდს წარმოადგენდა პოლინეზიაში, მთელ მსოფლიოში ყველაზე მეგობრულ და მზუნველ ხალხში. ყველა ადრეული პერიოდის მოგზაური, გამონაკლისის გარეშე, გაოცებული იყო ამით და ყველა ახსენებდა ჩანაწერებში. ეს იყო ოქროს ხანასთან ყველაზე მიახლოებული პერიოდი იმ ისტორიის მანძილზე, რომელზეც ჩანაწერები არსებობს.