წინასიტყვაობა
მთარგმნელი: ნინო ტურაბელიძე
ადამიანი ცხოვრების ქსელს არ ქსოვს, ის მხოლოდ მისი ძაფია. ყველაფერს, რასაც ის ქსელს უკეთებს, თავის თავს უკეთებს. ბელადი სიეტლი
ერთადერთი გზა გამოცდის გასავლელად გამოცდაზე გასვლაა. ეს გარდაუვალია. სამეფო შავი გედი
მხოლოდ მაშინ, როდესაც ბოლო ხე მოიჭრება, მხოლოდ მაშინ, როდესაც ბოლო მდინარე მოიწამლება, მხოლოდ მაშინ, როდესაც ბოლო თევზს დაიჭერენ, მხოლოდ მაშინ მიხვდებით, რომ ფულს ვერ შეჭამთ. კრი ინდიელთა წინასწარმეტყველება
ხელცარიელი დავიბადე,
ხელცარიელი მოვკვდები,
ცხოვრება სრული სისავსით
ხელცარიელმა დავამოწმე.
მარლო მორგანი
მკითხველს ავტორისგან
ეს წიგნი რეალური მოვლენების და პირადი გამოცდილების საფუძველზე დაიწერა. როგორც დაინახავთ, დღიურს არ ვაწარმოებდი. მას რომანის სახით გაწვდით, რაც აბორიგენთა პატარა ტომის ცხოვრებაში ეგრეთ წოდებული კანონიერი ჩარევისგან დაცვას ისახავს მიზნად. ზოგიერთი დეტალი ამოვიღე მეგობრების გამო, რომელთაც საკუთარი თავის გამჟღავნება არ ისურვეს, ასევე იმისთვის, რომ მათი ადგილმდებარეობის წმინდა საიდუმლო არ გამჟღავნდეს.
საჯარო ბიბლიოთეკის მონახულების აუცილებლობა წიგნში რამდენიმე ისტორიული ცნობის შეტანით აგაცილეთ. ასევე შემიძლია ავსტრალიაში გამგზავრებისგან გიხსნათ. პირობები, რომლებშიც დღევანდელი ავსტრალიელი აბორიგენები ცხოვრობენ, შეგიძლიათ ნებისმიერ ამერიკულ ქალაქში იხილოთ: მუქკანიანი ადამიანები თავიანთ უბანში ცხოვრობენ, მათგან ნახევარზე მეტი სოციალურ დახმარებაზე იმყოფება. ძირითადად ფიზიკურად მუშაობენ; მათ საკუთარი კულტურა დაკარგეს, როგორც რეზერვაციაში მოქცეულმა ამერიკელმა ინდიელებმა, რომლებსაც თაობების განმავლობაში თავინთი წმინდა ტრადიციების შესრულების უფლება არ ეძლეოდათ.
მე მხოლოდ სახეცვლილი გზავნილისგან ვერ გიხსნით.
ამერიკა, აფრიკა და ავსტრალია რასათა შორის ურთიერთობების გაუმჯობესებას ცდილობს. ამასობაში კი სადღაც ქვეყნიერების დასალიერს მშრალი უდაბნოს ცენტრში ნელა და რიტმულად ძგერს უძველესი ერის გული, ადამიანთა უნიკალური ჯგუფისა, ვისთვისაც რასიზმი უცხოა, მაგრამ ვისაც სხვა ადამიანების და გარემოს ბედი აღელვებთ. ამ პულსაციის გაგება ადამიანად ყოფნისა და ადამიანური ყოფიერების უკეთ გაგებას ნიშნავს.
ეს წიგნი მშვიდობიანი, ჩემს მიერ დამოუკიდებლად გამოქვეყნებული ნაშრომია, რომელმაც ბევრი კამათი გამოიწვია. მისი წაკითხვის შემდეგ შესაძლოა სხვადასხვა დასკვნა გამოიტანოთ. მკითხველს შესაძლოა მოეჩვენოს, რომ ადამიანი, რომელსაც ჩემს თარჯიმანს ვუწოდებ, წინა წლებში, შესაძლოა, სამთავრობო კანონებს და დადგენილებებს არღვევდა. მაგალითად, როგორიცაა აღწერა, გადასახადები, არჩევნებში მონაწილეობა, მიწის გამოყენება, სასარგებლო წიაღისეულის მოპოვების უფლების აღება, სიკვდილიანობის და შობადობის რეგისტრაცია და ა.შ. შესაძლოა, ის მისი თანატომელების სამოქალაქო დაუმორჩილებლობას უწყობდა ხელს. მე საზოგადოებისთვის ამ ადამიანის წარდგენა და უდაბნოში ჩვენი მარშრუტით ჯგუფის წაყვანა მთხოვეს. მე უარი ვთქვი! ასე რომ შეგიძლიათ დამადანაშაულოთ იმაში, რომ ამ ადამიანებს კანონთან დაპირისპირებაში ვეხმარები, ან ტყუილში, რადგან არ წარმოგიდგენთ ტომის წევრებს, რომლებიც, შედეგად, სულაც არ არსებობენ.
ჩემი პასუხი ასეთია: მე არ ვლაპარაკობ ავსტრალიელი აბორიგენების სახელით. მე მხოლოდ ერთ პატარა, უდაბნოში მცხოვრებ ხალხზე ვსაუბრობ, რომელთაც ველურ, ან უძველეს ადამიანებს უწოდებენ. მე მათ კიდევ ერთხელ ვეწვიე შტატებში ჩემი დაბრუნების წინ 1994 წლის იანვარში. მაშინ მათ კიდევ ერთხელ აკურთხეს და მოიწონეს ჩემი საქმიანობა.
თქვენ, მკითხველებს, აი რა მინდა გითხრათ: ასე მგონია, ზოგი თქვენგანი მხოლოდ გართობას ელის. თუ ერთ-ერთი მათგანი ხართ - წაიკითხეთ, ისიამოვნეთ და წადით, როგორც თეატრში ნანახი კარგი სპექტაკლიდან. თქვენთვის ეს ყველაფერი - გამონაგონია, და იმედგაცრუებული არ დარჩებით: ფული ტყუილად არ გადაგიყრიათ.
მაგრამ თუ იმათგან ხართ, ვისაც გზავნილის გაგონება ძალუძს, - ის, ხმამაღლა და ძლიერად მჟღერი, თქვენთან მოვა. თქვენ მას შინაგანად, გულით, თავით, ძვლის ტვინით იგრძნობთ. თქვენ დაინახავთ, რომ სრულიად შესაძლებელია არჩეული ყოფილიყავით ამ მოგზაურობისთვის, და დამიჯერებთ, რაზედაც ვოცნებობდი.
ჩვენ ყველამ უნდა მივიღოთ ჩვენი საკუთარი გამოცდილება იმ მხარეში. უბრალოდ მე ეს პირდაპირი გაგებით ქვეყნიერების დასალიერს შემემთხვა. მაგრამ მე ის გავაკეთე, რის გაკეთებაც ისეც და ასეც, ადრე თუ გვიან მოგიწევთ.
დაე, ეს ადამიანები თქვენს გულებს შეეხონ, ვიდრე წიგნს ფურცლავთ. მე ინგლისურად ვწერ, მაგრამ მათი ცხოვრების სიმართლე უხმოა.
გთავაზობთ, დააგემოვნოთ ჩემი გზავნილი, მისგან თქვენთვის შესაფერისი ამოარჩიოთ, დანარჩენი კი უკუაგდოთ; ბოლოს და ბოლოს, ასეთია სამყაროს კანონი.
უდაბნოს ხალხის ტრადიციების თანახმად ჩემი ახალი ნიჭის შესაბამისი სხვა ახალი სახელი დავირქვი.
პატივისცემით, მოგზაური ენა
ეს წიგნი მხატვრული ნაწარმოებია, რომელიც ჩემმა ავსტრალიურმა გამოცდილებამ შთამაგონა. მსგავსი რამ აფრიკაშიც, სამხრეთ ამერიკაშიც, და სხვა ნებისმიერ ადგილას შეიძლება მომხდარიყო, სადაც ჯერ კიდევ ცოცხლობს ჭეშმარიტი ცივილიზაცია. მკითხველს ისღა დარჩენია, ჩემი ისტორიიდან საკუთრივ მისთვის განკუთვნილი გზავნილი მიიღოს. მ. მ.