ნათლობა
თავსხმა წვიმის შემდეგ ყვავილები თითქოს არსაიდან გაჩნდნენ. უდაბური პეიზაჟი ყვავილების ხალიჩამ შეცვალა. ყვავილებში დავდიოდით, ვჭამდით მათ და ყვავილების გირლიანდებით გვქონდა მთელი სხეული მორთული. ეს მშვენიერი იყო.
უდაბნო უკან მოვიტოვეთ, სანაპიროს ვუახლოვდებოდით. მცენარეული საფარი თვალდათვალ მატულობდა. ირგვლივ მომრავლდა ტანმაღალი ხეები. საკვებმაც იმატა. მეტ ახალი სახეობის მარცვლეულს, თხილეულს და ველურ ხილს ვპოულობდით. ერთმა კაცმა ხეზე ნაჭდევი გააკეთა. ჩვენ ამ ნაჭდევს ჩვენი ახლადშეძენილი წყლის ჭურჭელი მოვუმარჯვეთ და ვუყურებდი, როგორ ავსებდა პირდაპირ ხიდან გადმოსული სითხე მათარას. თევზის დაჭერის პირველი შანსიც გაგვიჩნდა. შებოლილი თევზის გემო ახლაც ძვირფას მოგონებად დამრჩა მეხსიერებაში. როგორც რეპტილიების, ასევე ფრინველების კვერცხებიც ბლომად გვქონდა.
ერთხელ ველურ ბუნებაში შესანიშნავ აუზს მივადექით. ისინი მთელი დღის განმავლობაში მპირდებოდნენ, რომ გამაოცებდნენ, და მართლაც, ეს ნამდვილი სიურპრიზი აღმოჩნდა. ღრმა აუზი ცივი წყლით იყო სავსე. დიდი აუზი ნაკადულის ქვიან არხში იყო გამოკვეთილი და გაუვალი ბუჩქნარით იყო შემოსაზღვრული. ჩემმა თანამგზავრებმა წინასწარ იცოდნენ, რომ ეს ძალზე გამახარებდა და მეც აღფრთოვანება ვერ დავმალე. აუზი საკმაოდ დიდი იყო და მასში ცურვა შეიძლებოდა, ამიტომ ნებართვა ვითხოვე. მათ მითხრეს, მოთმინება გამომეჩინა. ნებართვა ამ ტერიტორიის მმართველ მაცხოვრებლებს უნდა მოეცათ. ტომმა აუზით სარგებლობის ნებართვა შესაბამისი რიტუალით ითხოვა. სანამ ისინი მღეროდნენ, წყლის ზედაპირი აჩქეფდა. თითქოს ტალღები ცენტრიდან ჩვენს მოპირდაპირე ნაპირისკენ ამოძრავდა. შემდეგ ნიანგის გრძელი და ბრტყელი თავი გამოჩნდა, მას ექვსფუტიანი ნიანგის უხეში ტანი მიყვა. ნიანგები სულ გადამავიწყდა. კიდევ ერთი გამოჩნდა ზედაპირზე. შემდეგ ორივე წყლიდან გამოვიდა და იქვე ბუჩქნარში გაუჩინარდა. როდესაც მითხრეს, რომ შემეძლო მეცურავა, ჩემი პირვანდელი აღფრთოვანება სადღაც გამქრალიყო.
დარწმუნებული ხართ, რომ ყველა ამოვიდა? - გავიფიქრე. საიდან იცოდნენ, რომ მხოლოდ ორნი იყვნენ? მათ დამარწმუნეს, რომ ნამდვილად ასეა, აიღეს გრძელი ხის ტოტი წყლის გამოსაკვლევად. სიღრმიდან პასუხი არ ყოფილა. ნაპირზე მოდარაჯე დატოვეს, რათა ნიანგების დაბრუნება არ გამოპარვოდათ, და საბანაოდ წავედით. წყალში ჭყუმპალაობამ და ცურვამ გამომაცოცხლა, ჩემი ხერხემალი დიდი ხნის განმავლობაში პირველად მოდუნდა ბოლომდე.
რაც არ უნდა უცნაურად ჟღერდეს, ჩემი უშიშარი ჩასვლა ნიანგებიან აუზში სიმბოლურად ახალი ნათლობა იყო ჩემს ცხოვრებაში. ახალი რელიგია არ მიპოვნია, მაგრამ ახალი რწმენა ვიპოვნე.
აუზთან არ დავბანაკდით, იმ დღეს ჩვენი მოგზაურობა განვაგრძეთ. როდესაც მეორედ შევხვდით ნიანგს, ის გაცილებით მომცრო იყო და იმგვარად გამოჩნდა, როგორც ახლა ვხვდები, რომ ჩვენთვის სიცოცხლე მოეცა, ნებაყოფლობით მოგვევლინა ვახშმად. ჭეშმარიტი ადამიანები ბევრ ნიანგის ხორცს არ ჭამენ. ისინი თვლიან, რომ რეპტილიებს აგრესიული და ეშმაკი ბუნება აქვთ. ამ ხორცის ვიბრაცია შეიძლება შეერიოს პირად ვიბრაციებს, რის გამოც ადამიანს უჭირს იყოს მშვიდობიანი და არამოძალადე. ვჭამეთ ასევე ნიანგის გამომცხვარი კვერცხები, რომლებიც საშინელი გემოსი აღმოჩნდა. მაგრამ როდესაც სამყაროს ვახშამს სთხოვ, ეჭვი არ შეგაქვს იმაში, რაც მოდის. შენ უბრალოდ იცი, რომ ზოგადად ყველაფერი რიგზეა, ამიტომ დინებას მიყვები, ყლაპავ დიდ ნაჭრებს და დამატებაზე უარს ამბობ!
წყლის გასწვრივ მოგზაურობისას ბევრი წყლის გველი შეგვხვდა. მათ ცოცხლად ვატყვევებდით, ვახშმად ახალი ხორცი რომ გვქონოდა. ბანაკში ვაკვირდებოდი, როგორ იჭერდა რამდენიმე კაცი მაგრად გველებს და მათ მოსისინე თავებს იდებდა პირში. კბილებით გველის თავი ეჭირათ, და ხელების ძლიერი მკვეთრი მოძრაობით მომენტალურად უმტკივნეულოდ კლავდნენ ამ არსებებს. ვიცოდი, რომ მათ გულწრფელად სწამთ, რომ ღვთაებრივი ერთიანობა არც ერთი ცოცხალი არსების ტანჯვას არ გეგმავს, გარდა იმისა, რასაც არსება თავის თავზე იღებს. ეს ეხება როგორც ადამიანებს, ასევე ცხოველებს.
სანამ გველები იბოლებოდა, ვიჯექი და ვიღიმებოდი, რადგან გამახსენდა ძველი მეგობარი, დოქტორი კარლ კლივლენდი, და მისი მრავალწლიანი აქცენტირებული ყურადღება ზუსტ მოძრაობებზე, როდესაც ის სტუდენტებს სახსრების ამოვარდნილობების ჩასწორებას ასწავლიდა. საკუთარ თავს შევახსენე, რომ როდისმე მას ამ მომენტს გავუზიარებ.
არც ერთი არსება არ უნდა იტანჯებოდეს, ნებაყოფლობით მიღებულის გარდა. ეს იყო აზრი განსჯისთვის. ქალმა-სულმა ახსნა, რომ ჩვენი ყოფიერების უმაღლეს დონეზე ყოველ ინდივიდუალურ სულს შეუძლია და ხანდახან ირჩევს არასრულყოფილ სხეულში დაბადებას; ისინი ხშირად მოდიან, რათა ასწავლონ და იმოქმედონ ცხოვრებაზე, რომელსაც ეხებიან. ქალმა-სულმა თქვა, რომ ტომის წევრებმა, რომლებიც წარსულში მოკლეს, დაბადებამდე აირჩიეს სრულფასოვნად ცხოვრება, მაგრამ დროის რომელიღაც მომენტში სხვა სულებთან დაკავშირებული განსაცდელის გაზიარება მათ განსასწავლად. მათ კლავდნენ მათივე თანხმობით მარადისობის დონეზე და ეს მხოლოდ იმაზე მიუთითებდა, რაოდენ ღრმად ესმოდათ მათ მარადისობა. ეს ნიშნავდა, რომ მკვლელმა გამოცდა ვერ გაიარა და მომავალში კვლავ მოუწევს გამოცდის გავლა. ყველა დაავადებას და დარღვევას, მათი აზრით, სულიერი კავშირები აქვს და საფეხურების როლს ასრულებს, თუკი გადაგვარებულები გაეხსნებიან და თავიანთ სხეულებს მიაყურადებენ, რათა გაიგონ, რა ხდება.
იმ ღამით, შავ და უფორმო უდაბნოში, გავიგონე, როგორ ცოცხლდება სამყარო, და მივხვდი, რომ ბოლოს და ბოლოს შიში დავძლიე. შესაძლოა, დასაწყისში უხალისო ქალაქელი მოსწავლე ვიყავი, მაგრამ ახლა სწორად მიმაჩნდა ამ გამოცდილების აქ, გადაკარგულში მიღება, სადაც არის მხოლოდ მიწა, ცა და უძველესი სიცოცხლე, სადაც პრეისტორიული ქერცლი, ეშვები და კლანჭები ყველგანაა, მაგრამ მათ უშიშარი ხალხი მართავს.
ვიგრძენი, რომ ბოლოს და ბოლოს მზად ვიყავი იმ ცხოვრებისთვის, რომელიც, როგორც ჩანს, მემკვიდრეობით მერგო.
