ფრინველები
დილით ფრინველთ სიზმარმხილველის და დილის წრეში გამოვიდა. მან თავისი უნარის გაზიარება შემოგვთავაზა. თუკი ეს ყველას და ყოველის სასიკეთოდაა, მაშინ ღვთაებრივი ერთიანობა შეეწევა მას. უკვე ორი თუ სამი კვირის განმავლობაში ფრინველისთვის თვალიც კი არ მოგვიკრავს ჩემი ერთგული მეგობრის, ყავისფერი შევარდენის გარდა მუქი ხავერდოვანი ფრთებით, ის ჩვენს მოძრავ ჯგუფს თავზე დატრიალებდა, და ყოველთვის ჩემს თავთან აღმოჩნდებოდა ხოლმე.
ხალხი ძალზე აღელვებული იყო ამ მოვლენით, და თანდათან მეც დავიჯერე, რომ ფრინველები არსაიდან გამოჩნდებოდნენ, თუ ჩვენი დღის გეგმით ასე იყო დადგენილი.
როდესაც მზის კაშკაშა-წითელი დისკო სანახევროდ ჩაეშვა შორეულ გორაკებს მიღმა, ისინიც გამოჩნდნენ. ნაირფერი ჩიტების გუნდი გვიახლოვდებოდა, ზომით ოდესღაც სახლში რომ მყავდა, იმ თუთიყუშებზე ოდნავ მოზრდილები იყვნენ, და ისეთივე ჭრელი ბუმბული ჰქონდათ. იმდენად ბევრნი იყვნენ, რომ მათ გაშლილ ფრთებს შორის ლურჯი ცის დანახვა თითქმის შეუძლებელი იყო. უეცრად ბუმერანგების ზუზუნმა გაკვეთა ჰაერი და ჩიტების კივილს შეერია. თითქოს ჩიტები ყვიროდნენ: „მე, მე, მე!“. ისინი ორ-ორი, სამ-სამი ცვიოდნენ მიწაზე. ჩიტები არ იტანჯებოდნენ, მათ მომენტალურად კლავდნენ.
იმ ღამეს დიდებულად მოვულხინეთ, და ტომმა ფერადი ბუმბულის მარაგიც შეივსო. ბუმბულის ნაწილისგან თავის და გულმკერდის მოსართავები, ხოლო ღინღლისგან ქალებისთვის მენსტრუაციისას გამოსაყენებელი ჰიგიენური საშუალებები დაამზადეს. ფრინველის ხორცი შევჭამეთ, ტვინი მოვაგროვეთ და ცალკე შევინახეთ. შემდეგ მას გააშრობენ და ან ბალახეულის ნაყენს დაამატებენ ან წყლის და ცხიმის ნარევს, რომელსაც ტყავების დამუშავებისას იყენებენ. გამოუსადეგარი ნარჩენები ველურ ძაღლებს დინგოებს დაუყარეს, რომლებიც მუდამ უკან მოგვყვებოდნენ.
არავითარი ნარჩენი. ყველაფერი გადამუშავდა და მიწას, ბუნებას დაუბრუნდა. ჩვენი პიკნიკის შემდეგ არანაირი ნაგავი არ დარჩენილა. და მართლაც, ყოველ ჯერზე, როდესაც ტომი დაბანაკების ადგილს ტოვებდა, ძნელი მისახვედრი იყო, რომ იქ ვინმემ ივახშმა და ღამე გაათენა.
ეს ადამიანები ოსტატები არიან სამყაროს შეერწყან, გამოიყენონ და ის ხელუხლებელი დატოვონ.
