გათავისუფლებული
თანდათან ზევით მივიწევდით და წინა დღესთან შედარებით უფრო მაღლა დავბანაკდით. ჰაერი სუფთა და გრილი იყო, და მათ მითხრეს, რომ ოკეანე უკვე ახლოსაა, თუმცა ჯერ არ ჩანს. ადრიანი დილა იყო. მზე ჯერ არ იყო ამოსული, მაგრამ უმეტესობა უკვე ფეხზე იყო. მათ დილის ცეცხლი გააჩაღეს, რაც იშვიათად ხდებოდა. მაღლა ავიხედე და ხეზე მჯდომი შევარდენი დავინახე. ჩვენ ჩვეული დილის რიტუალი ჩავატარეთ, შემდეგ კი სამეფო შავმა გედმა ხელი ჩამკიდა და კოცონთან მიმიყვანა. ოოოტამ მითხრა, რომ ბელადს განსაკუთრებული დალოცვა სურდა. ხალხი წრიულად განლაგდა; მე გამოშვერილი ხელების ცენტრში ვიდექი. ისინი თვალდახუჭული და ცისკენ აშვერილი სახით იდგნენ. სამეფო შავმა გედმა ცას შეჰღაღადა. ოოოტამ მითარგმნა: მოგესალმები, ღვთიურო ერთობავ. ჩვენ შენს წინაშე გადაგვარებულთან ერთად ვდგავართ. ჩვენ მასთან ერთად ვიარეთ და ვიცით, რომ მასში შენი სრულყოფილების ნაპერწკალია. ჩვენ შევეხეთ მას და შევცვალეთ ის, მაგრამ გადაგვარებულის შეცვლა რთული საქმეა. თქვენ დაინახავთ, რომ მისი უცნაური უფერული კანი უფრო ბუნებრივი ყავისფერი ხდება, ხოლო მისი თეთრი თმა იზრდება და ლამაზ მუქ თმად იქცევა. მაგრამ მისი თვალების უცნაურ ფერს ვერაფერი მოვუხერხეთ.
ჩვენ მრავალი რამ ვასწავლეთ გადაგვარებულს, და მისგანაც ბევრი გავიგეთ. მგონი, გადაგვარებულებს აქვთ ცხოვრებაში რაღაც, რასაც საწებელი ეწოდება. მათ იციან ჭეშმარიტება, მაგრამ ის კეთილდღეობის, მატერიალიზმის, დაურწმუნებლობის და შიშის სქელი ფენის ქვეშაა ჩაკარგული. ასევე მათ აქვთ ცხოვრებაში კიდევ რაღაც, რასაც მინანქარი შეიძლება ვუწოდოთ. ეს გამოხატავს, თუ როგორ ხარჯავენ ისინი თავისი ყოფიერების თითქმის მთელ დროს ზედაპირულ, ხელოვნურ, დროებით, გემრიელ და ბრჭყვიალა საქმიანობაზე და ძალიან მცირე დროს უთმობენ მათი მარადიული არსების განვითარებას.
ჩვენ ავირჩიეთ ეს გადაგვარებული და ვუშვებთ მას როგორც ფრინველს ბუდიდან, რათა ის გაფრინდეს შორს და მაღლა, და ფრინველივით იყივლოს და აუწყოს მსმენელებს, რომ ჩვენ მივდივართ.
ჩვენ არ განვიკითხავთ გადაგვარებულებს. ჩვენ მათთვის ვლოცულობთ და ვუშვებთ მათ, ისევე როგორც ჩვენთვის ვლოცულობთ და საკუთარ თავს ვუშვებთ. ჩვენ ვლოცულობთ, რომ მათ ყურადღებით შეხედონ თავიანთ ქმედებებს, თავიანთ ღირებულებებს, და ვიდრე გვიან არ არის, მანამდე მიხვდნენ, რომ მთელი ცხოვრება ერთიანია. ჩვენ ვლოცულობთ, რომ მათ შეწყვიტონ დედამიწის და ერთმანეთის განადგურება. ჩვენ ვლოცულობთ, რომ საკმარისი გადაგვარებული მოიძებნოს, რომლებიც ჭეშმარიტ ადამიანად გადაქცევის ზღურბლზე დგას, რათა რაღაც შეიცვალოს.
ჩვენ ვლოცულობთ, რათა გადაგვარებულთა სამყარომ უსმინოს და მიიღოს ჩვენი მაცნე.
გზავნილის დასასრული.
ქალმა-სულმა და მე ერთად გავიარეთ გარკვეული მანძილი და, როდესაც მზის პირველმა სხივებმა ალიონი გვაუწყეს, ქვემოთ გადაშლილ ქალაქზე მიმითითა. ცივილიზაციაში დაბრუნების დრო დადგა. მისი დანაოჭებული ყავისფერი სახე და გამჭოლი შავი თვალები შორს კლდის ქიმს მიღმა იყურებოდა. ის თავის მშობლიურ ენაზე ლაპარაკობდა, შორეულ ქალაქზე მანიშნებდა და მე მივხვდი, რომ ეს გათავისუფლების დილა იყო - ტომი მიშვებდა, მე კი მასწავლებლებს ვუშვებდი. რამდენად კარგად ავითვისე მათი გაკვეთილები? დრო გვიჩვენებს. შევძლებ ყველაფრის დამახსოვრებას? სასაცილოა, მაგრამ მათი გზავნილის გადაცემაზე უფრო ვღელავდი, ვიდრე ავსტრალიურ საზოგადოებაში ჩემს დაბრუნებაზე.
ჯგუფთან დავბრუნდით, და ტომის ყველა წევრი დამემშვიდობა. ერთმანეთს გადავეხვიეთ - ვფიქრობ, ეს ნამდვილი მეგობრების დამშვიდობების უნივერსალური ფორმაა. ოოოტამ თქვა: ჩვენ ვერაფერს მოგცემდით ისეთს, რაც შენ არ გაქვს, მაგრამ ვფიქრობთ, რომ მიუხედავად იმისა, რომ ვერაფერს მოგცემდით, შენ ისწავლე მიღება, აღქმა და ჩვენგან აღება. ესაა ჩვენი საჩუქარი. სამეფო შავმა გედმა ხელები ჩამკიდა. მგონი, მას თვალებზე ცრემლი მოადგა. მეც ავტირდი. გთხოვ, არასდროს დაკარგო შენი ორი გული, მეგობარო, - მითხრა მან, ოოოტა მითარგმნიდა მის ნათქვამს - შენ ორი გახსნილი გულით მოხვედი ჩვენთან. ახლა ისინი როგორც ჩვენი სამყაროს, ასევე შენი საკუთარი სამყაროს მიმართ გაგებითა და ემოციებითაა სავსე. შენ მეც მაჩუქე მეორე გული. ახლა მე მაქვს ცოდნა და გაგება, რომელიც ყველაფერს აღემატება, რისი წარმოდგენაც შემეძლო. ჩვენი მეგობრობა ჩემთვის განძია. მშვიდობით წადი, და დაე ჩვენმა აზრებმა დაგიცვან.
მისი თვალები შინაგანი შუქით ასხივებდა, როდესაც დაამატა: ჩვენ კვლავ შევხვდებით ერთმანეთს, მაგრამ უკვე ჩვენი მოუხეშავი სხეულების გარეშე.
