სამშვინველის მსახურების შესახებ
შემდეგ ღამეს ზედმიწევნით ზუსტად უნდა ჩამეწერა ყველა სიზმარი, რომელთა გახსენებაც შემეძლო. ამ ქმედების აზრი ჩემთვის ბუნდოვანი იყო. რისთვის ეს ყველაფერი? მომიტევე ხმაური, რომელიც ჩემში აღიძრება. შენც ხომ ეს გინდა, რომ ასე მოვიქცე. რა საოცრებები მხვდება მე? ძალზე ბევრი ვიცი, რომ ვერ დავინახო, თუ როგორ ბეწვის ხიდზე გავდივარ. საით მიგყავარ? მომიტევე ჩემი ცოდნით აღსავსე შიში. ფეხები უკან მრჩება, რათა შენ გამოგყვე. რომელ ბურუსსა და ბნელში მიდის შენი ბილიკი? აზრის არქონაც უნდა ვისწავლო? მხოლოდ უაზრობად ან სიშლეგედ მეჩვენება ეს მე. არსებობს ზეაზრიც? ეს არის შენი აზრი, ჩემო სამშვინველო? კოჭლობით მოგყვები, გაგების ყავარჯენზე დაყრდნობილი. მე ადამიანი ვარ, შენ კი დააბიჯებ როგორც ღმერთი. როგორი ტანჯვაა! უკან უნდა დავბრუნდე, ჩემს ყველაზე წვრილმან საგნებთან. ჩემი სამშვინველის საგნებს მცირედ ვხედავდი, უბადრუკად მცირედ. შენ მაიძულებ, რომ მე ისინი დიდად დავინახო, დიდად ვაქციო. ეს არის შენი ნება? მე მოგყვები, მაგრამ მე ეს მზარავს. ისმინე ჩემი ეჭვი, თორემ ვერ მოგყვები, რადგან შენი აზრი არის ზეაზრი, და შენი ნაბიჯი ღმერთის ნაბიჯებია.
მე მესმის, რომ არც უნდა ვიფიქრო; იქნებ ფიქრებიც ზედმეტია? მთლიანად შენ უნდა მოგენდო - მაგრამ ვინ ხარ შენ? ვერ გენდობი - ოდნავაც ვერ გენდობი - განა ეს ჩემი სიყვარულია შენს მიმართ, ან სიხარული შენს მიმართ? არ ვენდობი ყოველ მამაც კაცს, და არც შენ გენდობი, ჩემო სამშვინველო? მძიმედ მაწევს შენი ხელი, მაგრამ მე ასე მსურს. განა არ ვეცადე, რომ მყვარებოდა ადამიანები და მივნდობოდი მათ, და იგივე არ მსურს შენთვისაც ვქნა? დაივიწყე ჩემი ეჭვი, ვიცი, რომ არ არის კარგი შენში დაეჭვება. შენ იცი, როგორ მიჭირს გლახური სიამაყის მოცილება ჩემი ფიქრებიდან. დამავიწყდა, რომ ჩემს მეგობართა შორის ხარ და უპირველესად შენ გაქვს უფლება ჩემს ნდობაზე. როცა სხვებისთვის გავცემ, განა იგივე შენ არ გეკუთვნის? ვაღიარებ ჩემს უსამართლობას. მე დაგაღალატე შენ, ასე ვხედავ. შენი კვლავ პოვნის სიხარული არ ყოფილა ნამდვილი. მე ვხვდები, რომ დამცინავი ხმა ჩემში მართალი იყო.
მე უნდა მიყვარდე და გსწავლობდე. თვითშეფასებაც უნდა მივატოვო? მეშინია. სამშვინველი მესაუბრებოდა და მეუბნებოდა: „ეს შიში ჩემს წინააღმდეგ არის.“ მართალია, ეს შენს წინააღმდეგ არის. ის კლავს წმინდა ნდობას შენსა და ჩემს შორის.
როგორი მკაცრია ბედი! როდესაც თქვენს სამშვინველს ხვდებით, პირველ რიგში აზრს კარგავთ. თქვენ გჯერათ, რომ უაზრობაში იძირებით, მარადიულ უწესრიგობაში. მართლები ხართ! ვერაფერი გიხსნით უწესრიგოსგან და უაზროსგან, რადგანე ეს არის სამყაროს მეორე ნახევარი.
თქვენი ღმერთი არის ბავშვი იქამდე, სადამდეც თქვენ არ ხართ ბავშვურები. ბავშვი არის წესრიგი, აზრი? თუ უწესრიგობა, ახირება? უწესრიგობა და უაზრობა არის დედა წესრიგისა და აზრისა. წესრიგი და აზრი არიან წარმოქმნილი და უცვლელი.
თქვენ ხსნით სამშვინველის კარიბჭეს, რათა თქვენს წესრიგსა და თქვენს აზრში ქაოსის ბნელი ნაკადები შემოუშვათ. როდესაც წესრიგსა და ქაოსს ერთმანეთს უთავსებთ, მაშინ ჩასახავთ ღვთაებრივ ბავშვს, ზეაზრს აზრისა და უაზრობის მიღმა.
გეშინიათ კარიბჭის გაღება? მეც მეშინოდა, რადგან დაგვავიწყდა, რომ ღმერთი ნაყოფიერია. ქრისტე ასწავლიდა: ღმერთი სიყვარულია. მაგრამ თქვენ ასევე უნდა იცოდეთ, რომ სიყვარული ნაყოფიერია.
ვესაუბრებოდი მოსიყვარულე სულს, და როდესაც მას მივუახლოვდი, შიშის ბრძანებით აღვმართე ეჭვის კედელი და ვერ ვხვდებოდი, რომ ამით ჩემთვის შემზარავი სამშვინველისგან ვიცავდი თავს.
სიღრმე გაფრთხობთ; უნდა დაგაფრთხოთ, ასეთია გზა მომავლისკენ. შენ უნდა განიცადო შიშისა და ეჭვის ცდუნება, სისხლით ხორცამდე იმეცნებდე მას, რომ შენი შიში სწორია და შენი ეჭვი გონივრული. როგორ იარსებებდა სხვაგვარად ჭეშმარიტი ცდუნება და ჭეშმარიტი დაძლევა?
ქრისტე დაძლევს ეშმაკის ცდუნებას, მაგრამ არა ღმერთის ცდუნებას კეთილისა და გონივრულის მიმართ. ქრისტე ექვემდებარება ცდუნებას.
ესეც უნდა ისწავლოთ, რომ ცდუნებას კი არ დაექვემდებაროთ, არამედ ყველაფერი ნებაყოფლობით შეასრულოთ; მაშინ იქნებით თავისუფალნი და ქრისტიანობის მიღმა გასულნი.
უნდა შევიმეცნო, რომ არ უნდა გავქცეოდი იმას, რისიც მეშინია და უფრო მეტიც, უნდა მყვარეობდა ის, რაც შიშის ზარს მცემს. ეს იმ წმინდანისგან უნდა ვისწავლოთ, რომელმაც ამაზრზენი შავი ჭირის დროს წყლულიდან ჩირქი შესვა და ცხადი გახდა, რომ ის ვარდის სურნელს აფრქვევდა. წმინდანის ქმედებანი არ იყო ამაო.
ყველაფერი, რაც ეხება შენს ხსნასა და წყალობის მოპოვებას, შენი სამშვინველისგან არის დამოკიდებული. ამის გამო შენთვის მსხვერპლის გაღება არ უნდა იყოს რთული. თუ შენი სიქველენი გაბრკოლებს ხსნისთვის, მოიშორე, რადგან ბოროტებად იქცნენ ისინი. სიქველეთა მონა ისევე ვერ პოულობს გზას როგორც მანკიერებათა მონა.
თუ თავს იწამებ შენი სამშვინველის უფლად, გახდი მისი მსახური, თუ ყოფილხარ მისი მსახური, შეიმეცნე მასზე შენი უფლება, მასზე ხომ ბატონობაა საჭირო. ეს იყოს შენი პირველი ნაბიჯები.
ექვსი ღამის განმავლობაში დუმდა სიღრმის სული ჩემში, და ვირყეოდი შიშს, წინააღმდეგობასა და ზიზღს შორის და ჩემს ვნებათა მსხვერპლად ვიქეცი. არ შემეძლო და არ მსურდა მესმინა სიღრმისთვის. მეშვიდე ღამეს მესაუბრა სიღრმის სული: „ჩაიხედე შენს სიღრმეში, ევედრე შენს სიღრმეს, გააღვიძე მიცვალებულნი.“
მაგრამ მე ვიდექი უმწეოდ და არ ვიცოდი, რა უნდა მექნა. ჩემში ჩავიხედე, და ერთადერთი, რაც ჩემში ვიპოვე, იყო ადრეული სიზმრების მოგონება, რომელიც ყველა ამოვიწერე და არ ვიცოდი რისთვის გამომადგებოდა. ყველაფრის გადაყრა და დღის სინათლეზე დაბრუნება მსურდა. მაგრამ სულმა დამიჭირა მე და მაიძულა ჩემში მივბრუნებულიყავი.
