სამოთხის აღმოჩენა
თავი პირველი - ორსახოვანი იანუსი
სამოთხის აღმოჩენა
პირველად, როგორც ეს მკვლევარს მოეთხოვება, ოლდზმა საკუთარ თვალებს არ დაუჯერა.
ცდაში თითქოს არაფერი იყო ახალი. ლითონის წმინდა ღერო მჭიდროდ იჯდა ვირთაგვას ტვინის სიღრმეში. ელექტროდის წვერი ადრევე მონიშნულ ანატომიურ წერტილში იმყოფებოდა, გარეთა გამომყვანიდან კი ტვინში იგზავნებოდა სუსტი, მოკლე ელექტრული იმპულსი. ამოცანა მარტივი იყო: უნდა ენახათ, რას იზამდა ვირთაგვა, როდესაც ტვინს ამ წერტილში გაუღიზიანებდნენ. სხვა მკვლევართა ცდებიდან ოლდზმა უკვე იცოდა, რომ ტვინის ზოგიერთი ღრმა ნაწილის გაღიზიანებამ ცხოველებში შეიძლება გამოიწვიოს სიშმაგე, შიში, აღგზნება, ან პირიქით, დათრგუნულობა, გაოგნება, ძილი...
ეს ვირთაგვა კი ძალზე უცნაურად იქცეოდა. ორი სამი გაღიზიანების შემდეგ იგი უკვე აღარ გაურბოდა ექსპერიმენტატორს, როგორც ამას ყველა მისი თვისტომი აკეთებს ხოლმე და რასაც ცოტა ხნის წინ თვითონაც აკეთებდა. ახლა, პირიქით, ვირთაგვას აგდებდნენ, მაგრამ იგი ჯიუტად მიიწევდა იქითეკნ, საიდანაც ოლდზი მის ტვინში ელექტრულ იმპულსებს აგზავნიდა.
მოეწონა?
ცხოველი სპეციალურ კამერაში გადასვეს. ნორმალური ვირთაგვა აუცილებლად სასწრაფოდ გამოიკვლევს ახალ სამყოფელს: ყველაფერს მოათვალიერებს, დასუნავს, მოსინჯავს... აი, რაღაც საინტერესოა მოშვერილი... პედალი.
არის!
დენი ჩაირთო. ვირთაგვა აწვება პედალს, რომელიც ელექტრულ ბატარეასთან არის მიერთებული და საკუთარი ტვინის გაღიზიანებას იწვევს. მან თვითონ უკარნახა მკვლევარს სად არის შეყვანილი ელექტროდი. ხაზზეა ,,სამოთხე’’.
