ღვთაებრივი კაქტუსი
ღვთაებრივი კაქტუსი
„სვამდი თუ არა თვითონ, ან სხვებს თუ ასმევდი პეიოტს, საიდუმლოებები რომ გაგეგო, ან მიგეგნო დაკარგული თუ მოპარული ნივთებისათვის.“
პეიოტს უწოდებდნენ აცტეკები განსაკუთრებულ კაქტუსსაც და მისგან დამზადებულ შინაურ წამალსაც, იგი შეიცავდა მესკალინს - ნივთიერებას, რომელიც სიმთვრალის მაგვარ მდგომარეობას იწვევს უცნაური მოჩვენებებით. აცტეკები პეიოტს ღვთაებრივად მიიჩნევდნენ. ახალ, კათოლიკურ ხელისუფლებას არ დაუყოვნებია და პეიოტი „ეშმაკის ფესვად“ გამოაცხადა. ამისდა მიუხედავად, ინდიელები არ იცავდნენ აკრძალვას. და მართლაც, როგორ უნდა უარყო საშუალება, რომელიც გიცავს ხიფათისა და ავადმყოფობისაგან, მოაქვს წარმატებები, სიმამაცე და ხანგრძლივი სიცოცხლე, აფრთხობს გარეულ ნადირსაც კი?
ინდიელები განაგრძობდნენ პეიოტის მალულ ხმარებას და ზოგიერთ ადგილებში დღემდე იყენებენ მას. ბოლოს და ბოლოს საქმე კომპრომისით დამთავრდა. აცტეკთა შთამომავალთათვის კაქტუსი იესო ქრისტეს ერთ-ერთი სიმბოლო გახდა. და ახლაც შეიძლება შეხვდეთ ინდიელს, რომელიც პეიოტლის დანახვისას პირჯვარს იწერს. ჩვენი საუკუნის დასაწყისისათვის კი პეიოტი - მესკალინი კლინიკებსა და კვლევით ლაბორატორიებში გადაბარგდა.