შრი იუკტეშვარის აღდგომა
მთარგმნელი : ქრისტეანე
„უფალო კრიშნა!“ ავატარის დიდებული ფორმა მოელვარე ალში გამოჩნდა, როდესაც მე ბომბეიში, სასტუმრო „რეჯენტის“ ოთახში ვიჯექი. ქუჩის მოპირდაპირე მხარეს მაღალი შენობის სახურავზე ნათების აღუწერელი ხილვა მოულოდნელად გადამეშალა თვალწინ, როდესაც მესამე სართულის გრძელი, ღია ფანჯრიდან გავიხედე.
ღვთაებრივმა ფიგურამ ხელი დამიქნია, გამიღიმა და თავი დახარა მისალმების ნიშნად. როდესაც უფალ კრიშნას ზუსტი შეტყობინება ვერ გავიგე, ის კურთხევის ჟესტით წავიდა. საოცრად ამაღლებულმა ვიგრძენი, რომ რაღაც სულიერი მოვლენა იყო ნაწინასწარმეტყველები.
ჩემი დასავლეთის მოგზაურობა, ამ დროისთვის, გაუქმებული იყო. ბენგალში განმეორებით ვიზიტზე გამგზავრებამდე ბომბეიში რამდენიმე საჯარო გამოსვლა მქონდა დაგეგმილი.
1936 წლის 19 ივნისს, დღის სამ საათზე - კრიშნას ხილვიდან ერთი კვირის შემდეგ - ბომბეის სასტუმროში ჩემს საწოლზე ვიჯექი, მედიტაციის შემდეგ ნეტარმა შუქმა გამომაღვიძა. ჩემს გახელილ და გაოცებულ თვალებში მთელი ოთახი უცნაურ სამყაროდ, მზის შუქი კი ზეციურ ბრწყინვალებად გადაიქცა.
თანამედროვე მხატვრის წარმოდგენა ღვთაებრივ მასწავლებელზე, რომლის სულიერი რჩევები „ბჰაგავად გიტაში“ ინდუისტურ ბიბლიად იქცა. ინდუისტურ ხელოვნებაში კრიშნა გამოსახულია თმაში ფარშავანგის ბუმბულით (უფლის ლილას, თამაშის ან შემოქმედებითი სპორტის სიმბოლო) და ფლეიტით ხელში, რომლის აღმაფრთოვანებელი ნოტებიც ერთმანეთის მიყოლებით აღვიძებს ერთგულებს მაიას ანუ კოსმიური ილუზიის ძილისგან.
აღტაცების ტალღებმა შემიპყრო, როდესაც შრი იუკტესვარის ხორციელი და მჩქეფარე ფორმა დავინახე!
„შვილო ჩემო!“ - ნაზად თქვა ოსტატმა, სახეზე ანგელოზისებურად მომაჯადოებელი ღიმილით გადაფენილმა.
ცხოვრებაში პირველად მისალმების ნიშნად მის ფეხებთან არ დავჩოქილვარ, არამედ მყისიერად მივუახლოვდი და მოშიებულივით ჩავეხუტე. წამთა წამი! გასული თვეების ტანჯვა ჩემთვის უწონად ფასად იქცა იმ ქარიშხლიანი ნეტარებისთვის, რომელიც ახლა თავს დამესხა.
„ოსტატო ჩემო, ჩემი გულის საყვარელო, რატომ მიმატოვეთ?“ ზედმეტი სიხარულისგან გაუგებრობაში ვიყავი. „რატომ გამიშვით კუმბჰა მელაში? რა მწარედ დავადანაშაულე საკუთარი თავი, რომ მიგატოვეთ!“
„არ მინდოდა ხელი შემეშალა შენი ბედნიერი მოლოდინისთვის, რომ გენახა მომლოცველთა ადგილი, სადაც პირველად შევხვდი ბაბაჯის. მხოლოდ ცოტა ხნით დაგტოვე; განა ისევ შენთან არ ვარ?“
„მაგრამ თქვენ ხართ, ოსტატო, იგივე ღვთის ლომი? იმავე სხეულს ატარებთ, როგორიც სასტიკი პურის ქვიშების ქვეშ დავმარხე?“
„დიახ, შვილო, იგივე ვარ. ეს ხორცისა და სისხლის სხეულია. მიუხედავად იმისა, რომ მე მას ეთერულად აღვიქვამ, შენთვის ის ფიზიკურია. კოსმიური ატომებისგან მე შევქმენი სრულიად ახალი სხეული, ზუსტად ისეთი, როგორიც კოსმიური სიზმრის ფიზიკური სხეულია, რომელიც შენი სიზმრების სამყაროში, პურის სიზმრის ქვიშების ქვეშ ჩადე. მე ჭეშმარიტად აღვმდგარი ვარ - არა დედამიწაზე, არამედ ასტრალურ პლანეტაზე. მის მაცხოვრებლებს მიწიერ კაცობრიობაზე უკეთ შეუძლიათ ჩემი მაღალი სტანდარტების დაკმაყოფილება. იქ შენ და შენი ამაღლებული საყვარელი ადამიანები ოდესმე მოხვალთ ჩემთან ერთად.“
„უკვდავო გურუ, მეტი მომიყევით!“
ოსტატმა სწრაფად, მხიარულად ჩაიცინა. „გთხოვ, ძვირფასო“, - თქვა მან, „ცოტათი ხომ არ მოადუნებ ხელს?“
„მხოლოდ ცოტათი!“ რვაფეხას მსგავსად ვეხუტებოდი. იმავე სუსტი, სურნელოვანი, ბუნებრივი სუნი ვიგრძენი, რომელიც მანამდე მისი სხეულისთვის იყო დამახასიათებელი. მისი ღვთაებრივი ხორცის ამაღელვებელ შეხებას დღემდე ვგრძნობ ხელების შიდა ნაწილებსა და ხელისგულებში, როცა იმ დიდებულ საათებს ვიხსენებ.
„როგორც წინასწარმეტყველები იგზავნებიან დედამიწაზე, რათა დაეხმარონ ადამიანებს ფიზიკური კარმის დამუშავებაში, ასევე ღმერთმა მიმმართა მე, რომ ასტრალურ პლანეტაზე მხსნელად ვიმსახურო“, განმარტა შრი იუკტესვარმა. „მას ჰირანიალოკა ანუ „განათებული ასტრალური პლანეტა“ ჰქვია. იქ მე ვეხმარები განვითარებულ არსებებს, გათავისუფლდნენ ასტრალური კარმისგან და ამით მიაღწიონ განთავისუფლებას ასტრალური ხელახალი დაბადებისგან. ჰირანიალოკას მკვიდრნი სულიერად მაღალგანვითარებულები არიან; ყველა მათგანმა ბოლო მიწიერ ინკარნაციაში შეიძინა მედიტაციის შედეგად მინიჭებული ძალა, რათა სიკვდილის შემდეგ შეგნებულად დაეტოვებინათ ფიზიკური სხეული. ვერავინ შევა ჰირანიალოკაში, თუ დედამიწაზე საბიკალპა სამადჰის მდგომარეობიდან ნირბიკალპა სამადჰის უმაღლეს მდგომარეობაში არ გადავა. 43.1.
„ჰირანიალოკას მაცხოვრებლებმა უკვე გაიარეს ჩვეულებრივი ასტრალური სფეროები, სადაც სიკვდილის შემდეგ დედამიწის თითქმის ყველა არსება უნდა წავიდეს; იქ მათ ასტრალურ სამყაროებში წარსული ქმედებების მრავალი თესლი გამოიმუშავეს. ასტრალურ სამყაროებში ასეთი გამომსყიდველი სამუშაოს ეფექტურად შესრულება მხოლოდ მოწინავე არსებებს შეუძლიათ. შემდეგ, რათა უფრო სრულად გაეთავისუფლებინათ თავიანთი სულები მათ ასტრალურ სხეულებში ჩარჩენილი კარმული კვალის ჭუპრისგან, ეს უმაღლესი არსებები კოსმიური კანონით მიიზიდნენ, რათა ხელახლა დაბადებულიყვნენ ახალი ასტრალური სხეულებით ჰირანიალოკაზე, ასტრალურ მზეზე ანუ ზეცაზე, სადაც მე აღვდექი მათ დასახმარებლად. ჰირანიალოკაზე ასევე არიან მაღალგანვითარებული არსებები, რომლებიც უმაღლესი, დახვეწილი, მიზეზობრივი სამყაროდან მოვიდნენ.“
ჩემი გონება ახლა იმდენად სრულყოფილ თანხმობაში იყო ჩემს გურუსთან, რომ ის თავის სიტყვიერ სურათებს ნაწილობრივ სიტყვით და ნაწილობრივ აზრების გადაცემით მაწვდიდა. ამგვარად, მისი იდეა-ტაბლოიდები სწრაფად მივიღე.
„შენ წმინდა წერილებში წაგიკითხავს,“ განაგრძო ოსტატმა, „რომ ღმერთმა ადამიანის სული თანმიმდევრულად სამ სხეულში მოაქცია - იდეაში, ანუ კაუზალურ სხეულში; ნატიფ ასტრალურ სხეულში, ადამიანის გონებრივი და ემოციური ბუნების სამყოფელში; და უხეშ ფიზიკურ სხეულში. დედამიწაზე ადამიანი აღჭურვილია ფიზიკური შეგრძნებებით. ასტრალური არსება მუშაობს თავისი ცნობიერებითა და გრძნობებით და ლაიფტრონებისგან *lifetrons შემდგარი სხეულით. 43.2. მიზეზობრივი სხეულით შექმნილი არსება იდეების ნეტარ სამყაროში რჩება. ჩემი სამუშაო იმ ასტრალურ არსებებთანაა, რომლებიც მიზეზობრივ სამყაროში შესასვლელად ემზადებიან.“
„საყვარელო ოსტატო, გთხოვთ, მეტი მომიყევითთ ასტრალური კოსმოსის შესახებ.“ მიუხედავად იმისა, რომ შრი იუკტესვარის თხოვნით ოდნავ შევასვენე ჩახუტება, ხელები ისევ მის გარშემო მქონდა მოქცეული. ყველა საგანძურზე აღმატებული საგანძური, ჩემი გურუ, რომელმაც სიკვდილს დასცინა, რათა ჩემამდე მოეღწია!
„არსებობს მრავალი ასტრალური პლანეტა, რომლებიც სავსეა ასტრალური არსებებით“, - დაიწყო ოსტატმა. „მოსახლეობა ასტრალურ სიბრტყეებს, ანუ სინათლის მასებს იყენებს ერთი პლანეტიდან მეორეზე გადასაადგილებლად, რაც ელექტროენერგიასა და რადიოაქტიურ ენერგიაზე სწრაფად ხდება.
„ასტრალური სამყარო, რომელიც სინათლისა და ფერის სხვადასხვა დახვეწილი ვიბრაციებისგან შედგება, ასობით აღემატება მატერიალურ კოსმოსს. მთელი ფიზიკური ქმნილება პატარა მყარი კალათასავით ჰკიდია ასტრალური სფეროს უზარმაზარი მანათობელი ბუშტის ქვეშ. ისევე, როგორც კოსმოსში ბევრი ფიზიკური მზე და ვარსკვლავი დახეტიალობს, ასევე არსებობს უამრავი ასტრალური მზისა და ვარსკვლავური სისტემა. მათ პლანეტებს აქვთ ასტრალური მზეები და მთვარეები, რომლებიც უფრო ლამაზია, ვიდრე ფიზიკური. ასტრალური მნათობები ჩრდილოეთის ნათებას წააგავს - მზიანი ასტრალური პოლარული ნათება უფრო კაშკაშაა, ვიდრე სუსტად განათებული მთვარის პოლარული ნათება. ასტრალური დღე და ღამე მიწიერ დღე-ღამეზე უფრო ხანგრძლივია.
„ასტრალური სამყარო უსასრულოდ ლამაზი, სუფთა, წმინდა და მოწესრიგებულია. არ არსებობს მკვდარი პლანეტები ან უნაყოფო მიწები. ხმელეთის ლაქები - სარეველები, ბაქტერიები, მწერები, გველები - არ არსებობს. დედამიწის ცვალებადი კლიმატისა და სეზონებისგან განსხვავებით, ასტრალური პლანეტები ინარჩუნებენ მარადიული გაზაფხულის თანაბარ ტემპერატურას, დროდადრო მანათობელი თეთრი თოვლითა და მრავალფეროვანი შუქების წვიმით. ასტრალური პლანეტები უხვი არიან ოპალის ტბებით, კაშკაშა ზღვებითა და ცისარტყელასფერი მდინარეებით.
„ჩვეულებრივი ასტრალური სამყარო - და არა ჰირანიალოკას უფრო დახვეწილი ასტრალური სამოთხე - დასახლებულია მილიონობით ასტრალური არსებით, რომლებიც, მეტ-ნაკლებად, ახლახან ჩამოვიდნენ დედამიწიდან, ასევე უამრავი ფერიით, ქალთევზით, თევზებით, ცხოველებით, გობლინებით, ჯუჯებით, ნახევარღმერთებითა და სულებით, რომლებიც ყველა კარმული კვალიფიკაციის შესაბამისად სხვადასხვა ასტრალურ პლანეტებზე ცხოვრობენ. კეთილი და ბოროტი სულებისთვის სხვადასხვა სფერული სასახლეები ან ვიბრაციული რეგიონებია გათვალისწინებული. კეთილ სულებს შეუძლიათ თავისუფლად იმოგზაურონ, მაგრამ ბოროტი სულები შეზღუდულ ზონებში არიან შემოფარგლულნი. ისევე, როგორც ადამიანები ცხოვრობენ დედამიწის ზედაპირზე, ჭიები ნიადაგში, თევზები წყალში და ფრინველები ჰაერში, ასევე სხვადასხვა ხარისხის ასტრალური არსებები ენიჭებათ შესაბამის ვიბრაციულ საცხოვრებლებს.
„სხვა სამყაროებიდან განდევნილ დაცემულ ბნელ ანგელოზებს შორის, ლაიფტრონული ბომბებით ან მენტალის მანტრული 43.3. ვიბრაციული სხივებით, ხახუნი და ომი მიმდინარეობს. ეს არსებები ქვედა ასტრალური კოსმოსის ბნელ რეგიონებში ცხოვრობენ და თავიანთ ბოროტ კარმას ამუშავებენ.
„ბნელი ასტრალური ციხის ზემოთ არსებულ უზარმაზარ სამეფოებში ყველაფერი ანათებს და ლამაზია. ასტრალური კოსმოსი დედამიწაზე უფრო ბუნებრივადაა შერწყმული ღვთაებრივ ნებასა და სრულყოფილების გეგმასთან. ყოველი ასტრალური ობიექტი ძირითადად ღვთის ნებით და ნაწილობრივ ასტრალური არსებების ნების გამოძახილით ვლინდება. მათ აქვთ ძალა, შეცვალონ ან გააძლიერონ უფლის მიერ უკვე შექმნილი ყოველი მადლი და ფორმა. მან თავის ასტრალურ შვილებს მისცა თავისუფლება და პრივილეგია, შეცვალონ ან გააუმჯობესონ ასტრალური კოსმოსი სურვილისამებრ. დედამიწაზე მყარი სხეული თხევად ან სხვა ფორმად ბუნებრივი ან ქიმიური პროცესების მეშვეობით უნდა გარდაიქმნას, მაგრამ ასტრალური მყარი სხეულები ასტრალურ სითხეებად, აირებად ან ენერგიად მხოლოდ და მყისიერად, მაცხოვრებლების ნებით გარდაიქმნება.
„დედამიწა ბნელია ომებითა და მკვლელობებით ზღვაში, ხმელეთსა და ჰაერში“, - განაგრძო ჩემმა გურუმ, - „მაგრამ ასტრალურ სამყაროებში ბედნიერი ჰარმონია და თანასწორობაა. ასტრალური არსებები სურვილისამებრ დემატერიალიზებენ ან მატერიალიზებენ თავიანთ ფორმებს. ყვავილებს, თევზებს ან ცხოველებს შეუძლიათ გარკვეული დროით ასტრალურ ადამიანებად გარდაიქმნან. ყველა ასტრალურ არსებას შეუძლია ნებისმიერი ფორმის მიღება და ადვილად შეუძლია ერთმანეთთან ზიარება. არანაირი ფიქსირებული, განსაზღვრული, ბუნებრივი კანონი არ აკრავს მათ გარშემო - მაგალითად, ნებისმიერ ასტრალურ ხეს შეიძლება წარმატებით სთხოვონ ასტრალური მანგოს ან სხვა სასურველი ხილის, ყვავილის ან თუნდაც ნებისმიერი სხვა ობიექტის წარმოქმნა. გარკვეული კარმული შეზღუდვები არსებობს, მაგრამ ასტრალურ სამყაროში არ არსებობს განსხვავებები სხვადასხვა ფორმის ნატვრასთან დაკავშირებით. ყველაფერი ღვთის შემოქმედებითი შუქით არის განათებული.
„არავინ იბადება ქალისგან; შთამომავლობა მატერიალიზდება ასტრალური არსებების მიერ მათი კოსმიური ნების დახმარებით სპეციალურად შემუშავებულ, ასტრალურად შედედებულ ფორმებში. ფიზიკურად ახლახან განცალკევებული არსება ასტრალურ ოჯახში მოწვევით ჩადის, მსგავსი გონებრივი და სულიერი მიდრეკილებებით იზიდავს.
„ასტრალური სხეული არ ექვემდებარება სიცივეს, სიცხეს ან სხვა ბუნებრივ პირობებს. ანატომია მოიცავს ასტრალურ ტვინს, ანუ სინათლის ათასფურცლიან ლოტოსს, და ექვს გამოღვიძებულ ცენტრს სუშუმნას, ანუ ასტრალურ ცერებროსპინალურ ღერძს. გული ასტრალური ტვინიდან კოსმიურ ენერგიასა და სინათლეს იზიდავს და მას ასტრალურ ნერვებსა და სხეულის უჯრედებში, ანუ ლაიფტრონებში, აწვდის. ასტრალურ არსებებს შეუძლიათ თავიანთ სხეულებზე გავლენა მოახდინონ ლაიფტრონული ძალით ან მანტრული ვიბრაციებით.
„ასტრალური სხეული ბოლო ფიზიკური ფორმის ზუსტი ანალოგია. ასტრალური არსებები ინარჩუნებენ იმავე გარეგნობას, რაც ჰქონდათ ახალგაზრდობაში, მიწიერი მოგზაურობისას; ზოგჯერ ასტრალური არსება, ჩემსავით, ირჩევს შეინარჩუნოს თავისი სიბერის გარეგნობა.“ ოსტატმა, ასხივებდა რა ახალგაზრდობის არსს, მხიარულად ჩაიცინა.
„სივრცული, სამგანზომილებიანი ფიზიკური სამყაროსგან განსხვავებით, რომელსაც მხოლოდ ხუთი გრძნობა აღიქვამს, ასტრალური სფეროები ხილულია ყოვლისმომცველი მეექვსე გრძნობის - ინტუიციისთვის“, - განაგრძო შრი იუკტესვარმა. „მხოლოდ ინტუიციური გრძნობით, ყველა ასტრალური არსება ხედავს, ისმენს, ყნოსავს, აგემოვნებს და ეხება. მათ სამი თვალი აქვთ, რომელთაგან ორი ნაწილობრივ დახურულია. მესამე და მთავარი ასტრალური თვალი, რომელიც ვერტიკალურად არის განთავსებული შუბლზე, ღიაა. ასტრალურ არსებებს აქვთ ყველა გარეგანი გრძნობის ორგანო - ყურები, თვალები, ცხვირი, ენა და კანი - მაგრამ ისინი ინტუიციურ გრძნობას იყენებენ სხეულის ნებისმიერი ნაწილის მეშვეობით შეგრძნებების განსახილველად; მათ შეუძლიათ ყურით, ცხვირით ან კანით დანახვა. მათ შეუძლიათ თვალებით ან ენით მოსმენა და ყურებით ან კანით გემოს შეგრძნება და ა.შ. 43.4.
„ადამიანის ფიზიკური სხეული უამრავი საფრთხის წინაშე დგას და ადვილად ზიანდება ან სახიჩრდება; ეთერული ასტრალური სხეული შეიძლება ხანდახან დაიჭრას ან დალურჯდეს, თუმცა მხოლოდ ნებით იკურნება.“
„გურუდევა, ყველა ასტრალური ადამიანი ლამაზია?“
„ასტრალურ სამყაროში სილამაზე სულიერი თვისებაა და არა გარეგნული განსახიერება“, მიპასუხა შრი იუკტესვარმა. „ამიტომ, ასტრალური არსებები სახის ნაკვთებს მცირე მნიშვნელობას ანიჭებენ. თუმცა, მათ აქვთ პრივილეგია, სურვილისამებრ შეიმოსონ ახალი, ფერადი, ასტრალურად მატერიალიზებული სხეულებით. ისევე, როგორც მიწიერი ადამიანები ახალ სამოსს იცვამენ საზეიმო ღონისძიებებისთვის, ასევე ასტრალური არსებები პოულობენ შესაძლებლობებს, რათა თავი სპეციალურად შექმნილ ფორმებში მორთონ.
„ჰირანიალოკას მსგავს უმაღლეს ასტრალურ პლანეტებზე სიხარულის მომგვრელი ასტრალური დღესასწაულები მაშინ ხდება, როდესაც არსება სულიერი წინსვლის გზით თავისუფლდება ასტრალური სამყაროდან და, შესაბამისად, მზად არის კაუზალური სამყაროს სამოთხეში შესასვლელად. ასეთ შემთხვევებში უხილავი ზეციერი მამა და წმინდანები, რომლებიც მასში არიან შერწყმული, მატერიალიზდებიან საკუთარ არჩეულ სხეულებად და უერთდებიან ასტრალურ დღესასწაულს. თავისი საყვარელი ერთგულის საამებლად, უფალი იღებს ნებისმიერ სასურველ ფორმას. თუ ერთგული თაყვანს სცემს ერთგულებით, ის ღმერთს ღვთაებრივ დედად ხედავს. იესოსთვის უსასრულობის მამის ასპექტი სხვა ცნებებზე უფრო მიმზიდველი იყო. ინდივიდუალურობა, რომლითაც შემოქმედმა დააჯილდოვა თავისი თითოეული ქმნილება, უფლის მრავალმხრივობას ყველა წარმოუდგენელ და წარმოუდგენელ მოთხოვნას უყენებს!“ მე და ჩემი გურუ ბედნიერებით ვიცინოდით ერთად.
„სხვა ცხოვრებების მეგობრები ადვილად ცნობენ ერთმანეთს ასტრალურ სამყაროში“, - განაგრძო შრი იუკტესვარმა თავისი ლამაზი, ფლეიტის მსგავსი ხმით. „მეგობრობის უკვდავებით გახარებულები, ისინი აცნობიერებენ სიყვარულის ურღვევობას, რაშიც ხშირად ეჭვი ეპარებათ მიწიერი ცხოვრების სევდიანი, მატყუარა განშორების დროს.“
„ასტრალური არსებების ინტუიცია ფარდას კვეთს და აკვირდება დედამიწაზე ადამიანის საქმიანობას, მაგრამ ადამიანს არ შეუძლია ასტრალური სამყაროს დანახვა, თუ მისი მეექვსე გრძნობა გარკვეულწილად არ არის განვითარებული. ათასობით დედამიწის მკვიდრს ასტრალური არსება ან ასტრალური სამყარო წუთიერად აქვს ნანახი.
„ჰირანიალოკაზე მყოფი მოწინავე არსებები გრძელი ასტრალური დღე-ღამის განმავლობაში ძირითადად ექსტაზში ფხიზლად რჩებიან, რაც ხელს უწყობს კოსმიური მმართველობის რთული პრობლემების მოგვარებას და უძღები შვილების, მიწიერი სულების, გამოსყიდვას. როდესაც ჰირანიალოკას არსებებს სძინავთ, მათ ხანდახან სიზმრის მსგავსი ასტრალური ხილვები აქვთ. მათი გონება, როგორც წესი, უმაღლესი ნირბიკალპას ნეტარების შეგნებულ მდგომარეობაშია ჩაფლული.
„ასტრალური სამყაროების ყველა კუთხის მაცხოვრებლები კვლავ განიცდიან ფსიქიკურ ტანჯვას. ჰირანიალოკას მსგავს პლანეტებზე მცხოვრები უმაღლესი არსებების მგრძნობიარე გონება მუხლის ტკივილს გრძნობს, თუ ქცევაში ან ჭეშმარიტების აღქმაში რაიმე შეცდომაა დაშვებული. ეს განვითარებული არსებები ცდილობენ, თავიანთი ყოველი ქმედება და აზრი სულიერი კანონის სრულყოფილებას შეუსაბამონ.
„ასტრალურ მაცხოვრებლებს შორის კომუნიკაცია მთლიანად ასტრალური ტელეპათიისა და ტელეხედვის მეშვეობით ხორციელდება; არ არსებობს დაწერილი და ზეპირი სიტყვის ის დაბნეულობა და გაუგებრობა, რაც დედამიწის მკვიდრებმა უნდა აიტანონ. ისევე, როგორც კინოეკრანზე გამოსახული ადამიანები სინათლის სურათების სერიის მეშვეობით მოძრაობენ და მოქმედებენ და სინამდვილეში არ სუნთქავენ, ასევე ასტრალური არსებები დადიან და მუშაობენ სინათლის ინტელექტუალურად მართვადი და კოორდინირებული გამოსახულებების მსგავსად, ჟანგბადისგან ენერგიის მიღების აუცილებლობის გარეშე. ადამიანი არსებობისთვის დამოკიდებულია სიმყარეზე, სითხეზე, აირზე და ენერგიაზე; ასტრალური არსებები ძირითადად კოსმიური სინათლით ირჩენენ თავს.
„ჩემო ოსტატო, ასტრალური არსებები რამეს ჭამენ?“ მის საოცარ განმარტებებს ვსვამდი - გონებით, გულით, სულით - ჩემი ყველა აღქმის უნარით. ჭეშმარიტების ზეცნობიერი აღქმა მუდმივად რეალური და უცვლელია, მაშინ როცა წარმავალი გრძნობითი გამოცდილება და შთაბეჭდილებები მხოლოდ დროებით ან შედარებით ჭეშმარიტია და მალევე კარგავს მეხსიერებაში მთელ თავის სიცხადეს. ჩემი გურუს სიტყვები იმდენად ღრმად აღიბეჭდა ჩემი არსების პერგამენტზე, რომ ნებისმიერ დროს, ჩემი გონების ზეცნობიერ მდგომარეობაში გადატანით, შემიძლია ნათლად განვიცადო ღვთაებრივი გამოცდილება.
„მანათობელი სხივისებრი ბოსტნეული უხვად არის ასტრალურ ნიადაგებში“, მიპასუხა მან. „ასტრალური არსებები ბოსტნეულს მოიხმარენ და ნექტარს სვამენ, რომელიც სინათლის დიდებული წყაროებიდან, ასტრალური ნაკადულებიდან და მდინარეებიდან მოედინება. ისევე, როგორც დედამიწაზე მყოფი ადამიანების უხილავი გამოსახულებების ამოღება და ტელევიზიის აპარატით ხილულად გახდომაა შესაძლებელი, შემდეგ კი ისევ კოსმოსში გაშვება, ასევე შესაძლებელია ეთერში მოტივტივე ბოსტნეულისა და მცენარეების ღვთის მიერ შექმნილი, უხილავი ასტრალური ნახაზების მისი მაცხოვრებლების ნებით ასტრალურ პლანეტაზე დალექვა. ანალოგიურად, ამ არსებების ყველაზე გიჟური ფანტაზიიდან მატერიალიზდება სურნელოვანი ყვავილების მთელი ბაღები, რომლებიც მოგვიანებით ეთერულ უხილავობას უბრუნდებიან. მიუხედავად იმისა, რომ ზეციურ პლანეტებზე, როგორიცაა ჰირანიალოკა, მაცხოვრებლები თითქმის თავისუფლები არიან ჭამის ყოველგვარი აუცილებლობისგან, კიდევ უფრო მაღალია თითქმის სრულიად განთავისუფლებული სულების უპირობო არსებობა მიზეზობრივ სამყაროში, რომლებიც მხოლოდ ნეტარების მანანას ჭამენ.
„დედამიწისგან განთავისუფლებული ასტრალური არსება ხვდება ნათესავების, მამების, დედების, ცოლების, ქმრებისა და მეგობრების სიმრავლეს, რომლებიც შეიძინეს დედამიწაზე სხვადასხვა ინკარნაციის დროს და რომლებიც დროდადრო ჩნდებიან ასტრალური სამყაროების სხვადასხვა ნაწილში. 43.5. ამიტომ, მას არ ესმის, თუ ვინ უნდა უყვარდეს განსაკუთრებით; ამ გზით ის სწავლობს, რომ ყველას, როგორც ბავშვებსა და ღმერთის ინდივიდუალურ გამოხატულებებს, ღვთაებრივი და თანაბარი სიყვარული მისცეს. მიუხედავად იმისა, რომ საყვარელი ადამიანების გარეგნული იერსახე შესაძლოა შეცვლილიყო, მეტ-ნაკლებად, ნებისმიერი კონკრეტული სულის უახლეს ცხოვრებაში ახალი თვისებების განვითარების მიხედვით, ასტრალური არსება იყენებს თავის უტყუარ ინტუიციას, რათა ამოიცნოს ყველა ის ადამიანი, ვინც ოდესღაც მისთვის ძვირფასი იყო არსებობის სხვა სიბრტყეებში და მიესალმოს მათ ახალ ასტრალურ სახლში. რადგან შემოქმედებაში ყოველი ატომი უკვდავად არის დაჯილდოებული ინდივიდუალურობით, 43.6. ასტრალური მეგობარი ამოიცნობა მიუხედავად იმისა, თუ რა კოსტუმს ჩაიცვამს ის, ისევე როგორც დედამიწაზე მსახიობის ვინაობის აღმოჩენა შესაძლებელია ახლო დაკვირვებით, ნებისმიერი შენიღბვის მიუხედავად.
„ასტრალურ სამყაროში სიცოცხლის ხანგრძლივობა გაცილებით გრძელია, ვიდრე დედამიწაზე. ნორმალური, განვითარებული ასტრალური არსების საშუალო სიცოცხლის ხანგრძლივობა ხუთასიდან ათას წლამდეა, რაც იზომება დროის მიწიერი სტანდარტების შესაბამისად. როგორც ზოგიერთი სეკვოია ათასწლეულებით ცოცხლობს, ან როგორც ზოგიერთი იოგი რამდენიმე ასეული წელი ცოცხლობს, თუმცა ადამიანების უმეტესობა სამოცი წლის ასაკამდე კვდება, ასევე ზოგიერთი ასტრალური არსება ასტრალური არსებობის ჩვეულებრივ ხანგრძლივობაზე გაცილებით მეტხანს ცოცხლობს. ასტრალური სამყაროს სტუმრები იქ უფრო დიდხანს ან უფრო მოკლე პერიოდით რჩებიან მათი ფიზიკური კარმის სიმძიმის შესაბამისად, რაც მათ გარკვეულ დროში დედამიწაზე აბრუნებს.
„ასტრალურ არსებას არ უწევს მტკივნეულად გაუმკლავდეს სიკვდილს თავისი მანათობელი სხეულის დაკარგვის დროს. მიუხედავად ამისა, ამ არსებების უმეტესობა ოდნავ ნერვიულობს ასტრალური ფორმის უფრო დახვეწილი კაუზალური ფორმის დათმობის გაფიქრებაზე. ასტრალური სამყარო თავისუფალია უნებლიე სიკვდილისგან, დაავადებისა და სიბერისგან. ეს სამი საშინელება დედამიწის წყევლაა, სადაც ადამიანმა თავის ცნობიერებას თითქმის მთლიანად მისცა ნებართვა, რომ თავი გაეიგივებინა მყიფე ფიზიკურ სხეულთან, რომელსაც არსებობისთვის ჰაერის, საკვებისა და ძილისგან მუდმივი დახმარება სჭირდება.
„ფიზიკურ სიკვდილს თან ახლავს სუნთქვის გაქრობა და ხორციელი უჯრედების დაშლა. ასტრალური სიკვდილი გულისხმობს ლაიფტრონების, ენერგიის იმ გამოვლინებული ერთეულების გაფანტვას, რომლებიც ასტრალური არსებების სიცოცხლეს ქმნიან. ფიზიკური სიკვდილის დროს არსება კარგავს ხორციელ ცნობიერებას და თავის ნატიფ სხეულს ასტრალურ სამყაროში აცნობიერებს. თავის დროზე ასტრალური სიკვდილის განცდით, არსება ასტრალური დაბადებისა და სიკვდილის ცნობიერებიდან ფიზიკური დაბადებისა და სიკვდილის ცნობიერებაზე გადადის. ასტრალური და ფიზიკური შემოსაზღვრულობის ეს განმეორებადი ციკლები ყველა გაუნათლებელი არსების გარდაუვალი ბედისწერაა. სამოთხისა და ჯოჯოხეთის ბიბლიური განმარტებები ზოგჯერ ადამიანში ქვეცნობიერზე ღრმა, ხანგრძლივ მოგონებებს აღძრავს უსუსურ ასტრალურ და იმედგაცრუებულ მიწიერ სამყაროებში განცდილი გამოცდილების შესახებ.“
„საყვარელო ოსტატო,“ ვკითხე მე, „გთხოვთ, უფრო დეტალურად აღწეროთ განსხვავება დედამიწაზე ხელახლა დაბადებასა და ასტრალურ და კაუზალურ სფეროებში ხელახალ დაბადებას შორის?“
„ადამიანი, როგორც ინდივიდუალიზებული სული, არსებითად მიზეზ-შედეგობრივი სხეულის მქონეა“, - ამიხსნა ჩემმა გურუმ. „ეს სხეული წარმოადგენს ოცდათხუთმეტი იდეის მატრიცას, რომელიც ღმერთს სჭირდება, როგორც ძირითადი ან კაუზალური აზროვნების ძალები, საიდანაც მან მოგვიანებით შექმნა ცხრამეტი ელემენტისგან შემდგარი დახვეწილი ასტრალური სხეული და თექვსმეტი ელემენტისგან შემდგარი უხეში ფიზიკური სხეული“.
„ასტრალური სხეულის ცხრამეტი ელემენტია გონებრივი, ემოციური და სიცოცხლისუნარიანი. (ლაიფტრონები) . ცხრამეტი კომპონენტია ინტელექტი; ეგო; გრძნობა; გონება (გრძნობა-ცნობიერება); ცოდნის ხუთი ინსტრუმენტი, მხედველობის, სმენის, ყნოსვის, დაგემოვნების და შეხების გრძნობების დახვეწილი ანალოგები; მოქმედების ხუთი ინსტრუმენტი, აღმასრულებელი შესაძლებლობების გონებრივი შესაბამისობა რეპროდუქციის, გამოყოფის, საუბრის, სიარულისა და ხელითი უნარების ვარჯიშისთვის; და სასიცოცხლო ძალის ხუთი ინსტრუმენტი, რომლებიც უფლებამოსილია შეასრულოს სხეულის კრისტალიზაციის, ასიმილაციის, ელიმინაციის, მეტაბოლიზმისა და სისხლის მიმოქცევის ფუნქციები. ცხრამეტი ელემენტის ის ნატიფი ასტრალური გარსი გადარჩება ფიზიკური სხეულის სიკვდილს, რომელიც თექვსმეტი უხეში მეტალური და არამეტალური ელემენტისგან შედგება.
„ღმერთმა საკუთარ თავში სხვადასხვა იდეა მოიფიქრა და ისინი სიზმრებში გადაანაწილა. ამგვარად, კოსმიური სიზმარი თავისი ფარდობითობის ყველა კოლოსალური, დაუსრულებელი ორნამენტით მორთული აღმოცენდა.
„კაუზალური სხეულის ოცდათხუთმეტი აზროვნების კატეგორიაში ღმერთმა დაამუშავა ადამიანის ცხრამეტი ასტრალური და თექვსმეტი ფიზიკური ანალოგის ყველა სირთულე. ვიბრაციული ძალების კონდენსაციით, თავდაპირველად დახვეწილი, შემდეგ უხეში, მან შექმნა ადამიანის ასტრალური სხეული და ბოლოს მისი ფიზიკური ფორმა. ფარდობითობის კანონის თანახმად, რომლის მიხედვითაც პირველყოფილი სიმარტივე გამაოგნებელ მრავალფეროვნებად იქცა, კაუზალური კოსმოსი და კაუზალური სხეული განსხვავდება ასტრალური კოსმოსისა და ასტრალური სხეულისგან; ფიზიკური კოსმოსი და ფიზიკური სხეული ასევე დამახასიათებლად განსხვავდება ქმნილების სხვა ფორმებისგან.
„ხორციელი სხეული შემოქმედის ფიქსირებული, ობიექტივიზებული ოცნებებისგან შედგება. დუალიზმი დედამიწაზე ყოველთვის იარსებებს: დაავადება და ჯანმრთელობა, ტკივილი და სიამოვნება, დანაკარგი და მოგება. ადამიანები შეზღუდვებსა და წინააღმდეგობას სამგანზომილებიან მატერიაში პოულობენ. როდესაც ადამიანის სიცოცხლის სურვილი ძლიერ შეირყევა დაავადების ან სხვა მიზეზების გამო, დგება სიკვდილი; ხორცის მძიმე საფარი დროებით იცლება. სული კი ასტრალურ და კაუზალურ სხეულებში რჩება მოქცეული. 43.7. წებოვანი ძალა, რომლითაც სამივე სხეული ერთმანეთთანაა დაკავშირებული, სურვილია. შეუსრულებელი სურვილების ძალა ყველა ადამიანის მონობის ფესვია.
„ფიზიკური სურვილები ეგოიზმსა და გრძნობებით სიამოვნებებშია ფესვგადგმული. სენსორული გამოცდილების იძულება ან ცდუნება უფრო ძლიერია, ვიდრე ასტრალურ მიჯაჭვულობასთან ან კაუზალურ აღქმასთან დაკავშირებული სურვილის ძალა.“
„ასტრალური სურვილები ვიბრაციის თვალსაზრისით ტკბობაზეა ორიენტირებული. ასტრალური არსებები ტკბებიან სფეროების ეთერული მუსიკით და მოხიბლულნი არიან მთელი ქმნილების, როგორც ცვალებადი სინათლის ამოუწურავი გამოხატულების, ხილვით. ასტრალური არსებები ასევე გრძნობენ სუნს, გემოს და შეხების სინათლეს. ამგვარად, ასტრალური სურვილები დაკავშირებულია ასტრალური არსების ძალასთან, წარმოაჩინოს ყველა ობიექტი და გამოცდილება სინათლის ფორმებად ან შედედებული აზრებისა და სიზმრების სახით.
„მიზეზობრივი (causal) სურვილები მხოლოდ აღქმით სრულდება. თითქმის თავისუფალი არსებები, რომლებიც მხოლოდ კაუზალურ სხეულში არიან გამომწყვდეულნი, მთელ სამყაროს ღმერთის სიზმრების იდეების რეალიზებად აღიქვამენ; მათ შეუძლიათ ყველაფრის მატერიალიზება სუფთა აზროვნებით. ამიტომ, მიზეზობრივი არსებები ფიზიკური შეგრძნებებით ან ასტრალური სიამოვნებებით ტკბობას უხეშად და სულის დახვეწილი მგრძნობელობისთვის დამთრგუნველად მიიჩნევენ. კაუზალური არსებები თავიანთ სურვილებს მათი მყისიერი მატერიალიზებით ასრულებენ. 43.8. მათ, ვინც თავს მხოლოდ კაუზალური სხეულის ნაზი ფარდით ფარავს, შეუძლიათ სამყაროები გამოავლინონ შემოქმედის როლშიც კი. რადგან მთელი ქმნილება კოსმიური სიზმრის ტექსტურისგან შედგება, კაუზალით თხლად შემოსილ სულს ძალაუფლების უზარმაზარი რეალიზება აქვს.
„სული, რომელიც ბუნებით უხილავია, მისი გარჩევა მხოლოდ მისი სხეულის ან სხეულების არსებობით შეიძლება. სხეულის არსებობაც კი იმაზე მიუთითებს, რომ მისი არსებობა შეუსრულებელი სურვილების წყალობით არის შესაძლებელი. 43.9.
„სანამ ადამიანის სული ერთ, ორ ან სამ სხეულის კონტეინერშია მოთავსებული, მჭიდროდ დალუქული უმეცრებისა და სურვილების საცობებით, მას არ შეუძლია სამშვინველის ზღვასთან შერწყმა. როდესაც უხეში ფიზიკური სათავსო სიკვდილის ჩაქუჩით განადგურდება, დანარჩენი ორი საფარი - ასტრალური და კაუზალური - კვლავ რჩება, რათა ხელი შეუშალოს სულს შეგნებულად შეუერთდეს ყოვლისშემძლე სიცოცხლეს. როდესაც სურვილების უქონლობა სიბრძნით მიიღწევა, მისი ძალა შლის დარჩენილ ორ ჭურჭელს. პაწაწინა ადამიანის სული საბოლოოდ თავისუფლდება; ის ერთიანდება განუზომოელ ამპლიტუდასთან.“
ჩემს ღვთაებრივ გურუს ვთხოვე, მეტი სინათლე მოეფინა მაღალ და იდუმალ კაუზალურ სამყაროზე.
„მიზეზობრივი სამყარო აღუწერლად ფაქიზია“, მიპასუხა მან. „ამის გასაგებად, ადამიანს უნდა ჰქონდეს კონცენტრაციის ისეთი უზარმაზარი უნარი, რომ შეძლოს თვალების დახუჭვა და ასტრალური და ფიზიკური კოსმოსის მთელი მათი უსასრულობით წარმოდგენა - მანათობელი ბუშტი მყარი კალათით - როგორც მხოლოდ იდეებში არსებული. თუ ამ ზებუნებრივი კონცენტრაციით ადამიანი შეძლებდა ორი კოსმოსის, მათი ყველა სირთულის, სუფთა იდეებად გარდაქმნას ან გადაჭრას, მაშინ ის მიაღწევდა კაუზალურ სამყაროს და დადგებოდა გონებასა და მატერიას შორის შერწყმის საზღვარზე. იქ ყველა შექმნილ არსებას - მყარი, თხევადი, აირადი, ელექტროენერგია, ენერგია, ყველა არსება, ღმერთები, ადამიანები, ცხოველები, მცენარეები, ბაქტერიები - აღიქვამენ, როგორც ცნობიერების ფორმებს, ისევე როგორც ადამიანს შეუძლია თვალები დახუჭოს და გააცნობიეროს, რომ არსებობს, მიუხედავად იმისა, რომ მისი სხეული უხილავია მისი ფიზიკური თვალებისთვის და წარმოდგენილია მხოლოდ იდეის სახით.
„რაც კი ადამიანს შეუძლია წარმოსახვაში გააკეთოს, მიზეზობრივ არსებას შეუძლია სინამდვილეში გააკეთოს. ყველაზე კოლოსალურ წარმოსახვით ადამიანურ ინტელექტს, მხოლოდ გონებით, შეუძლია აზროვნების ერთი უკიდურესობიდან მეორეში გადაადგილდეს, გონებაში პლანეტიდან პლანეტაზე ხტუნაობდეს, ან დაუსრულებლად ეშვებოდეს მარადისობის ორმოში, ან რაკეტასავით აიჭრას გალაქტიკის ტილოში, ან პროექტორივით ბრწყინავდეს ირმის ნახტომსა და ვარსკვლავებით მოჭედილ სივრცეებზე. მაგრამ კაუზალურ სამყაროში მყოფ არსებებს გაცილებით დიდი თავისუფლება აქვთ და შეუძლიათ ძალისხმევის გარეშე გამოხატონ თავიანთი აზრები მყისიერ ობიექტურობაში, ყოველგვარი მატერიალური ან ასტრალური დაბრკოლების ან კარმული შეზღუდვის გარეშე.
„მიზეზობრივი არსებები აცნობიერებენ, რომ ფიზიკური კოსმოსი ძირითადად ელექტრონებისგან არ არის აგებული და ასტრალური კოსმოსი ლაიფტრონებისგან არ შედგება - სინამდვილეში ორივე შექმნილია ღვთაებრივი აზრის უმცირესი ნაწილაკებისგან, რომლებიც დაჭრილი და გაყოფილია მაიათი, ფარდობითობის კანონით, რომელიც, როგორც ჩანს, ერევა ნუმენონს მისი ფენომენებისგან გამოყოფისთვის.“
„კაუზალურ სამყაროში სულები ერთმანეთს სიხარულით აღსავსე სულის ინდივიდუალურ წერტილებად აღიქვამენ; მათი აზროვნების ობიექტები ერთადერთი ობიექტებია, რომლებიც მათ გარს აკრავს. კაუზალური არსებები თავიანთ სხეულებსა და აზრებს შორის განსხვავებას უბრალოდ იდეებად ხედავენ. როგორც ადამიანს, თვალების დახუჭვით, შეუძლია წარმოიდგინოს კაშკაშა თეთრი შუქი ან მკრთალი ლურჯი ნისლი, ასევე მიზეზობრივ არსებებს მხოლოდ აზროვნებით შეუძლიათ დაინახონ, მოისმინონ, იგრძნონ, გასინჯონ და შეეხონ; ისინი ქმნიან ან ხსნიან ნებისმიერ რამეს კოსმიური გონების ძალით.
„როგორც სიკვდილი, ასევე ხელახალი დაბადება კაუზალურ სამყაროში აზროვნებაშია. კაუზალურ-სხეულიანი არსებები მხოლოდ მარადიული ახალი ცოდნის ამბროზიით ნადიმობენ. ისინი სვამენ მშვიდობის წყაროებიდან, დახეტიალობენ აღქმების უკვდავ ნიადაგზე, ბანაობენ ნეტარების ოკეანეში - უსასრულობაში. და აჰა! შეხედეთ, როგორ გადაუვლიან მათი კაშკაშა გონებრივი სხეულები სულის მიერ შექმნილ ტრილიონობით პლანეტას, სამყაროების ახალ ბუშტებს, სიბრძნის ვარსკვლავებს, ოქროსფერი ნისლეულების სპექტრულ სიზმრებს, უსასრულობის ცისფერ წიაღში!
„ბევრი არსება ათასობით წლის განმავლობაში რჩება კაუზალურ კოსმოსში. უფრო ღრმა ექსტაზებით, განთავისუფლებული სული შემდგომ შორდება პატარა კაუზალურ სხეულს და იმოსება კაუზალური კოსმოსის უსასრულობაში. იდეების ყველა ცალკეული მორევები, ძალაუფლების, სიყვარულის, ნების, სიხარულის, სიმშვიდის, ინტუიციის, სიწყნარის, თვითკონტროლისა და კონცენტრაციის სპეციფიკური ტალღები დნება ნეტარების მარადიული სიხარულის ზღვაში. სულს აღარ სჭირდება თავისი სიხარულის განცდა, როგორც ცნობიერების ინდივიდუალური ტალღის, არამედ ის გაერთიანებულია ერთ კოსმიურ ოკეანეში, მისი ყველა ტალღით - მარადიული სიცილით, მღელვარებით, პულსაციით.
„როდესაც სული სამი სხეულის ჭუპრს ტოვებს, ის სამუდამოდ გაურბის ფარდობითობის კანონს და ხდება აღუწერელი, მარადის არსებული. 43.10. შეხედეთ ყველგანმყოფობის პეპელას, რომლის ფრთებიც ვარსკვლავებით, მთვარეებითა და მზეებითაა ამოტვიფრული! სამშვინველად გაფართოებული სული მარტო რჩება უნათო სინათლის, უბნელო სიბნელის, უაზრო ფიქრის სფეროში, მთვრალი თავისი სიხარულის ექსტაზით ღმერთის კოსმიური შექმნის ოცნებაში.
„თავისუფალი სული!“ - წამოვიყვირე აღფრთოვანებულმა.
„როდესაც სული საბოლოოდ გამოდის სხეულისეული ილუზიების სამი ქილიდან“, - განაგრძო ოსტატმა, - „ის ერთიანდება უსასრულობასთან ინდივიდუალურობის დაკარგვის გარეშე. ქრისტემ ეს საბოლოო თავისუფლება მოიპოვა იესოდ დაბადებამდეც კი. მისი წარსულის სამ ეტაპზე, რაც მის მიწიერ ცხოვრებაში სიმბოლურად სიკვდილისა და აღდგომის სამდღიანი გამოცდილებით იყო წარმოდგენილი, მან სულში სრულად აღდგომის ძალა მოიპოვა.
„განუვითარებელმა ადამიანმა უნდა გაიაროს უამრავი მიწიერი, ასტრალური და კაუზალური ინკარნაცია, რათა გამოვიდეს თავისი სამი სხეულიდან. ოსტატს, რომელიც ამ საბოლოო თავისუფლებას მიაღწევს, შეუძლია აირჩიოს დედამიწაზე დაბრუნება წინასწარმეტყველად, რათა სხვა ადამიანები ღმერთთან დააბრუნოს, ან ჩემსავით, მას შეუძლია აირჩიოს ასტრალურ კოსმოსში ცხოვრება. იქ მხსნელი იღებს თავის თავზე მაცხოვრებლების კარმის 43.11. ტვირთის ნაწილს და ამით ეხმარება მათ ასტრალურ კოსმოსში რეინკარნაციის ციკლის დასრულებასა და კაუზალურ სფეროებში სამუდამოდ გადასვლაში. ან გათავისუფლებული სული შეიძლება შევიდეს მიზეზობრივ სამყაროში, რათა დაეხმაროს თავის არსებებს, შეამცირონ თავიანთი ხანგრძლივობა მიზეზობრივ სხეულში და ამით მიაღწიონ აბსოლუტურ „თავისუფლებას“.
„აღმდგარო, მინდა მეტი გავიგო კარმის შესახებ, რომელიც სულებს სამ სამყაროში დაბრუნებას აიძულებს.“ გავიფიქრე, რომ შემიძლია უსასრულოდ მოვუსმინო ჩემს ყოვლისმცოდნე ოსტატს. მის მიწიერ ცხოვრებაში არასდროს შემძლებია ერთ ჯერზე მისი სიბრძნის ამდენი ათვისება. ახლა პირველად ვიღებდი ნათელ, გარკვეულ წარმოდგენას სიცოცხლისა და სიკვდილის დაფაზე არსებული იდუმალებით მოცული ინტერვალების შესახებ.
„ადამიანის ფიზიკური კარმა ან სურვილები სრულად უნდა დამუშავდეს, სანამ მისი ასტრალურ სამყაროებში მუდმივი ყოფნა შესაძლებელი გახდება“, - განმარტა ჩემმა გურუმ თავისი ამაღელვებელი ხმით. „ასტრალურ სფეროებში ორი სახის არსება ცხოვრობს. ისინი, ვისაც ჯერ კიდევ აქვთ მიწიერი კარმა გასანეიტრალებელი და ამიტომ კარმული ვალების გადასახდელად უხეშ ფიზიკურ სხეულში ხელახლა უნდა დასახლდნენ, ფიზიკური სიკვდილის შემდეგ შეიძლება კლასიფიცირდნენ, როგორც ასტრალური სამყაროს დროებითი სტუმრები და არა როგორც მუდმივი მაცხოვრებლები.
„არცერთ არსებას, რომელსაც გამოუსყიდავი მიწიერი კარმა აქვს, ასტრალური სიკვდილის შემდეგ არ აქვთ უფლება, გადავიდნენ კოსმიური იდეების მაღალ კაუზალურ სფეროში, არამედ ისინი მხოლოდ ფიზიკური და ასტრალური სამყაროებიდან უნდა გადაადგილდნენ წინ და უკან, თანმიმდევრობით აცნობიერებდნენ თექვსმეტი უხეში ელემენტისგან შემდგარ ფიზიკურ სხეულს და ცხრამეტი დახვეწილი ელემენტისგან შემდგარ ასტრალურ სხეულს. თუმცა, ფიზიკური სხეულის ყოველი დაკარგვის შემდეგ, დედამიწიდან ჩამოსული განუვითარებელი არსება უმეტესწილად სიკვდილის ძილის ღრმა სისულელეში რჩება და ძლივს აცნობიერებს მშვენიერ ასტრალურ სფეროს. ასტრალური დასვენების შემდეგ, ასეთი ადამიანი ბრუნდება მატერიალურ სიბრტყეში შემდგომი გაკვეთილებისთვის, თანდათანობით ეჩვევა, განმეორებითი მოგზაურობის გზით, დახვეწილი ასტრალური ტექსტურის სამყაროებს.
„მეორეს მხრივ, ასტრალური სამყაროს ნორმალური ან დიდი ხნის მაცხოვრებლები არიან ისინი, ვინც სამუდამოდ გათავისუფლდნენ ყოველგვარი მატერიალური ლტოლვისგან და აღარ სჭირდებათ დედამიწის უხეშ ვიბრაციებში დაბრუნება. ასეთ არსებებს მხოლოდ ასტრალური და კაუზალური კარმა აქვთ გამოსამუშავებელი. ასტრალური სიკვდილის შემდეგ ეს არსებები უსასრულოდ უფრო ნატიფ და ნაზ კაუზალურ სამყაროში გადადიან. კოსმიური კანონით განსაზღვრული გარკვეული პერიოდის ბოლოს კაუზალური სხეულის აზროვნების ფორმის მოშორებით, ეს განვითარებული არსებები ბრუნდებიან ჰირანიალოკაში ან მსგავს მაღალ ასტრალურ პლანეტაზე, ხელახლა იბადებიან ახალ ასტრალურ სხეულში, რათა გამოიმუშაონ თავიანთი გამოუსყიდელი ასტრალური კარმა.
„შვილო ჩემო, ახლა შეგიძლია უფრო კარგად გაიგო, რომ მე ღვთაებრივი განკარგულებით აღვდექი“, - განაგრძო შრი იუკტესვარმა, „როგორც ასტრალურად რეინკარნირებული სულების მხსნელი, რომლებიც კაუზალური სფეროდან ბრუნდებიან, და არა იმ ასტრალური არსებების, რომლებიც დედამიწიდან ამოდიან. დედამიწიდან ისინი ვინც, თუ მათ ჯერ კიდევ შენარჩუნებული აქვთ მატერიალური კარმის კვალი, ვერ ამაღლდებიან ჰირანიალოკას მსგავსად ძალიან მაღალ ასტრალურ პლანეტებზე.
„ისევე, როგორც დედამიწაზე მცხოვრები ადამიანების უმეტესობამ მედიტაციის გზით ვერ ისწავლა ასტრალური ცხოვრების უმაღლესი სიხარულისა და უპირატესობების დაფასება და ამგვარად, სიკვდილის შემდეგ, მიწიერი შეზღუდული, არასრულყოფილი სიამოვნებებისადმი დაბრუნების სურვილი, ასევე ასტრალური არსება, მათი ასტრალური სხეულების ნორმალური დაშლის დროს, ვერ ახერხებს კაუზალურ სამყაროში სულიერი სიხარულის მოწინავე მდგომარეობის წარმოდგენას და, უფრო უხეში და თვალშისაცემი ასტრალური ბედნიერების ფიქრებში ჩაძირვით, ასტრალური სამოთხის ხელახლა ნახვისკენ ისწრაფვის.
ასეთმა არსებებმა მძიმე ასტრალური კარმა უნდა გამოისყიდონ, სანამ ასტრალური სიკვდილის შემდეგ მათ შეეძლებათ მუდმივი დარჩენა კაუზალურ აზროვნების სამყაროში, რომელიც ასე ძლივს არის გამოყოფილი შემოქმედისგან.
„მხოლოდ მაშინ, როდესაც არსებას აღარ აქვს სურვილი, განიცადოს გამოცდილება თვალისთვის სასიამოვნო ასტრალურ კოსმოსში და არ აქვს იქ დაბრუნების ცდუნება, ის რჩება კაუზალურ სამყაროში. აქ ასრულებს რა ყველა კაუზალური კარმის ან წარსული სურვილების თესლის გამოსყიდვის საქმეს, ჩაკეტილი სული გამოდევნის უმეცრების სამი საცობიდან უკანასკნელს და, კაუზალური სხეულის ბოლო ქილიდან გამოსვლისას, ერწყმის მარადიულს.
„ახლა ხვდები?“ ოსტატმა ისე მომაჯადოებლად გაიღიმა!
„დიახ, თქვენი წყალობით. სიხარულითა და მადლიერებით ენა ჩამივარდა.“
არასდროს მიმიღია ასეთი შთამაგონებელი ცოდნა სიმღერიდან ან მოთხრობიდან. მიუხედავად იმისა, რომ ინდუისტური წმინდა წერილები ეხება კაუზალურ და ასტრალურ სამყაროებს და ადამიანის სამ სხეულს, რამდენად შორეული და უაზროა ეს გვერდები ჩემი აღმდგარი ოსტატის თბილ ავთენტურობასთან შედარებით! მისთვის მართლაც არ არსებობდა არც ერთი „აღმოუჩენელი ქვეყანა, საიდანაც არც ერთი მოგზაური არ ბრუნდება“!
„ადამიანის სამი სხეულის ურთიერთშეღწევა მისი სამმაგი ბუნების მეშვეობით მრავალი გზით გამოიხატება“, - განაგრძო ჩემმა დიდმა გურუმ. „დედამიწაზე ფხიზელ მდგომარეობაში მყოფი ადამიანი მეტ-ნაკლებად აცნობიერებს თავის სამ ეტლს. როდესაც ის სენსორულად არის ორიენტირებული დაგემოვნების, ყნოსვის, შეხების, მოსმენის ან დანახვისკენ, ის ძირითადად თავისი ფიზიკური სხეულით მუშაობს. ვიზუალიზაციის ან ნებისყოფის გზით, ის ძირითადად თავისი ასტრალური სხეულით მუშაობს. მისი კაუზალური მედიუმი გამოხატულებას მაშინ პოულობს, როდესაც ადამიანი ფიქრობს ან ღრმად ჩაფლულია ინტროსპექციაში ან მედიტაციაში; გენიალური კოსმიური აზრები მოდის იმ ადამიანთან, რომელიც რეგულარულად უკავშირდება თავის კაუზალურ სხეულს. ამ გაგებით, ინდივიდი შეიძლება კლასიფიცირდეს, როგორც „მატერიალური ადამიანი“, „ენერგიული ადამიანი“ ან „ინტელექტუალური ადამიანი“.“
„ადამიანი დღეში დაახლოებით თექვსმეტი საათის განმავლობაში აიგივებს საკუთარ თავს თავისი ფიზიკური საშუალებით. შემდეგ მას სძინავს; თუ სიზმარს ხედავს, ის ასტრალურ სხეულში რჩება და ძალისხმევის გარეშე ქმნის ნებისმიერ ობიექტს, ისევე როგორც ასტრალური არსებები. თუ ადამიანის ძილი ღრმა და სიზმრების გარეშეა, მას რამდენიმე საათის განმავლობაში შეუძლია თავისი ცნობიერება, ანუ „მე“-ს გრძნობა, კაუზალურ სხეულში გადაიტანოს; ასეთი ძილი აღმდგენია. მძინარე თავის ასტრალურ სხეულს უკავშირდება და არა კაუზალურს; მისი ძილი სრულად გამაახლებელი არ არის.
სიყვარულით ვაკვირდებოდი შრი იუკტესვარს, სანამ ის თავის საოცარ ახსნას წარმოთქვამდა.
„ანგელოზო გურუ“, - ვთქვი მე, - „თქვენი სხეული ზუსტად ისე გამოიყურება, როგორც ბოლოს, როცა მას დავტიროდი პურის აშრამში“.
„ოჰ, დიახ, ჩემი ახალი სხეული ძველის იდეალური ასლია. ამ ფორმის ნებისმიერ დროს, სურვილისამებრ, მატერიალიზებას ან დემატერიალიზაციას ვახდენ, გაცილებით ხშირად, ვიდრე დედამიწაზე ყოფნისას ვაკეთებდი. სწრაფი დემატერიალიზაციის გზით, ახლა მე მყისიერად ვმოგზაურობ სინათლის ექსპრესით პლანეტიდან პლანეტაზე ან, უფრო სწორად, ასტრალურიდან კაუზალურ ან ფიზიკურ კოსმოსში.“ ჩემმა ღვთაებრივმა გურუმ გამიღიმა. „მიუხედავად იმისა, რომ ამ ბოლო დროს ასე სწრაფად მოძრაობ, ბომბეიში შენი პოვნა არ გამჭირვებია!“
„ოჰ, ოსტატო, ძალიან ვწუხდი თქვენი სიკვდილის გამო!“
„აჰ, სად მოვკვდი? რაიმე წინააღმდეგობა ხომ არ არის მანდ?“ შრი იუკტესვარის თვალები სიყვარულითა და ხალისით ბრწყინავდა.
„ეს მხოლოდ სიზმარი ნახე დედამიწაზე; დედამიწაზე, სადაც შენ ჩემი სიზმარ-სხეული ნახე“, - განაგრძო მან. „მოგვიანებით შენ ეს სიზმარ-გამოსახულება დამარხე. ახლა ჩემი უფრო დახვეწილი ხორციელი სხეული - რომელსაც შენ ხედავ და ახლაც კი საკმაოდ მჭიდროდ ეხუტები! - აღდგა ღმერთის კიდევ ერთ, უფრო დახვეწილ, სიზმარ-პლანეტაზე. ოდესმე ეს უფრო დახვეწილი სიზმარ-სხეული და უფრო დახვეწილი სიზმარ-პლანეტა გაქრება; ისინიც არ არიან მარადიული. ყველა სიზმრის ბუშტი საბოლოოდ უნდა გასკდეს სიფხიზლის ბოლო შეხებისას. განასხვავე, შვილო, იოგანანდა, სიზმრები და რეალობა!“
ვედანტური 43.12. აღდგომის ამ იდეამ გამაოცა. მრცხვენოდა, რომ ოსტატი შემეცოდა, როდესაც მისი უსიცოცხლო სხეული პურიში ვნახე. საბოლოოდ მივხვდი, რომ ჩემი გურუ ყოველთვის სრულად იყო გამოღვიძებული ღმერთში, საკუთარ ცხოვრებას და გარდაცვალებას დედამიწაზე, ისევე როგორც ამჟამინდელ აღდგომას, აღიქვამდა როგორც ღვთაებრივი იდეების ფარდობითობას კოსმიურ სიზმარში.
„ახლა უკვე გითხარი, იოგანანდა, ჩემი ცხოვრების, სიკვდილისა და აღდგომის ჭეშმარიტება. ნუ დამწუხრდები; ჯობია გაავრცელო ყველგან ჩემი აღდგომის ამბავი, რომელიც ღმერთის სიზმარ-მიწიდან, ასტრალურად შემოსილი სულების სხვა ღმერთის სიზმარ-პლანეტაზე გადავიდა! ახალი იმედი ჩაინერგება ამქვეყნიური უბედურებით შეშლილი, სიკვდილის შიშით აღსავსე მოსიზმრეთა გულებში.“
„დიახ, ოსტატო!“ რა სიამოვნებით გავუზიარებდი სხვებს ჩემს სიხარულს მისი აღდგომის გამო!
„დედამიწაზე ჩემი სტანდარტები არაკომფორტულად მაღალი იყო, რაც არ შეეფერებოდა ადამიანებთა უმეტესობის ბუნებას. ხშირად გაკრიტიკებდი იმაზე მეტად, ვიდრე საჭირო იყო. შენ ჩააბარე ჩემი გამოცდა; შენი სიყვარული ყველა საყვედურის ღრუბლებს მიღმა ბრწყინავდა.“ მან რბილად დაამატა: „მე დღეს იმისთვისაც მოვედი, რომ გითხრა: „აღარასდროს შემოგხედავ საყვედურის მკაცრი მზერით. აღარასდროს გაგკიცხავ.“
როგორ მენატრებოდა ჩემი დიდი გურუს სასჯელი! თითოეული მათგანი მფარველი ანგელოზი იყო.
„უძვირფასესო ოსტატო! მილიონჯერ მისაყვედურე - ახლავე გამკიცხე!“
„აღარ გისაყვედურებ.“ მისი ღვთაებრივი ხმა სერიოზული იყო, თუმცა თანდაყოლილი სიცილის ტალღა ახლდა. „მე და შენ ერთად გავიღიმებთ, სანამ ჩვენი ორი ფორმა განსხვავებულად გამოჩნდება ღმერთის სიზმარ-მაიაში. საბოლოოდ ჩვენ გავერთიანდებით როგორც ერთი კოსმიური საყვარელი; ჩვენი ღიმილი მისი ღიმილი იქნება, ჩვენი ერთიანი სიხარულის სიმღერა, რომელიც მარადისობაში ვიბრირებს, რათა ღმერთ-შეწყობილ სულებს გადაეცეს!“
შრი იუკტესვარმა გარკვეულ საკითხებს ნათელი მოჰფინა, რომელთა გამხელაც აქ არ შემიძლია. ბომბეის სასტუმროს ნომერში ჩემთან ერთად გატარებული ორი საათის განმავლობაში, მან ყველა ჩემს კითხვას უპასუხა. მის მიერ 1936 წლის ივნისის დღეს წარმოთქმული არაერთი მსოფლიო წინასწარმეტყველება უკვე ახდა.
„ახლა გტოვებ, საყვარელო!“ ამ სიტყვებზე ვიგრძენი, როგორ იშლებოდა ოსტატი ჩემს მომრგვალებულ მკლავებში. „შვილო ჩემო“, - გაისმა მისი ხმა, რომელიც ჩემი სულის ცაში ვიბრირებდა, - „როდესაც ნირვიკალპა სამადჰის კარს შეაღწევ და დამიძახებ, მე შენთან ხორცითა და სისხლით მოვალ, როგორც დღეს“.
ამ ზეციური დაპირებით შრი იუკტესვარი ჩემი თვალთახედვიდან გაქრა. ღრუბლის ხმამ მუსიკალური ჭექა-ქუხილით გაიმეორა: „ყველას მოუყევი! ყველას, ვინც ნირბიკალპას გაცნობიერებით იცის, რომ თქვენი დედამიწა ღმერთის სიზმარია, შეუძლია მოვიდეს უფრო დახვეწილ, სიზმარის მიერ შექმნილ პლანეტა ჰირანიალოკაზე და იქ მნახოს აღმდგარი სხეულით, ზუსტად ისეთივე, როგორიც ჩემი მიწიერია. იოგანანდა, ყველას მოუყევი!“
განშორების მწუხარება გაქრა. მისი სიკვდილის გამო განცდილი სირცხვილი და მწუხარება, ჩემი სიმშვიდის დიდი ხნის მძარცველი, ახლა სრული სირცხვილით გაიქცა. ნეტარება შადრევანივით იღვრებოდა დაუსრულებელ, ახლად გახსნილ სულის ფორებში. ძველად უმოქმედობით გადაჭედილი, ახლა ისინი სიწმინდით გაფართოვდნენ ექსტაზის მოზღვავებული ნიაღვრისას. ჩემი წარსული ინკარნაციების ქვეცნობიერი ფიქრები და გრძნობები იშორებენ კარმულ ლაქებს და ბრწყინვალედ განახლდნენ შრი იუკტესვარის ღვთაებრივი ვიზიტით.
ჩემი ავტობიოგრაფიის ამ თავში მე დავემორჩილე ჩემი გურუს მითითებას და გავავრცელე სასიხარულო ამბავი, თუმცა ამან კიდევ ერთხელ დააბნია ცნობისმოყვარე თაობა. ძუნწობა, ადამიანმა კარგად იცის; სასოწარკვეთა იშვიათად არის უცხო; თუმცა ეს გარყვნილებებია, რომლებიც ადამიანის ჭეშმარიტი ბედ-იღბალის ნაწილი არ არის. როდესაც მოუნდება, ის თავისუფლების გზას დაადგება. დიდი ხანია, რაც ის უსმენს თავისი „მტვერი ხარ“ მრჩევლების ნესტიან პესიმიზმს, რაც უგულებელყოფს დაუმარცხებელ სულს.
მე არ ვიყავი ერთადერთი, ვისაც მქონია პრივილეგია, მენახა აღმდგარი გურუ.
შრი იუკტესვარის ერთ-ერთი ჩელა ხანში შესული ქალი იყო, რომელსაც სიყვარულით მა-ს (დედას) ეძახდნენ და რომლის სახლიც პურის სავანესთან ახლოს იყო. დილის სეირნობისას ოსტატი ხშირად ჩერდებოდა მასთან სასაუბროდ. 1936 წლის 16 მარტის საღამოს, დედა აშრამში მივიდა და თავისი გურუს ნახვა ითხოვა.
„რატომ, ოსტატი ერთი კვირის წინ გარდაიცვალა!“ სვამი სებანანდამ, რომელიც ახლა პურის სავანის ხელმძღვანელი იყო, სევდიანად შეხედა მას.
„ეს შეუძლებელია!“ ოდნავ გაიღიმა მან. „იქნებ უბრალოდ ცდილობ გურუს დაჟინებული მნახველებისაგან დაცვას?“
„არა“, მოუყვა სებანანდამ დაკრძალვის დეტალები. „წამოდით“, უთხრა მან, წინა ბაღში წაგიყვანთ შრი იუკტესვარჯის საფლავთან“.
დედამ თავი გააქნია. „მას საფლავი არ აქვს! დღეს დილით, ათ საათზე, მან ჩვეული სეირნობით ჩემს კართან გაიარა! რამდენიმე წუთი ვესაუბრე მას ნათელი ამინდის ფონზე.“
„„დღეს საღამოს აშრამში მოდით“, - თქვა მან.
„მე აქ ვარ! კურთხევა ამ მოხუც, ჭაღარა თმას! უკვდავ გურუს სურდა, გამეგო, რა ტრანსცენდენტულ სხეულში მესტუმრა ამ დილით!““
გაოცებულმა სებანანდიმ მის წინ დაიჩოქა. „დედა,“ თქვა მან, „რა მწუხარების ტვირთი მომხსენით გულიდან! ის აღდგა!“
.........................................................................................................................................................
43.1. სავიკალპა სამადჰიში ერთგული სულიერად განვითარდა შინაგანი ღვთაებრივი ერთიანობის მდგომარეობამდე, მაგრამ ვერ შეინარჩუნებს თავის კოსმიურ ცნობიერებას უმოძრაო ტრანსის მდგომარეობის გარდა. უწყვეტი მედიტაციით ის აღწევს ნირბიკალპა სამადჰის უმაღლეს მდგომარეობას, სადაც თავისუფლად მოძრაობს სამყაროში და ასრულებს თავის გარეგან მოვალეობებს ღვთაებრივი რეალიზაციის დაკარგვის გარეშე.
43.2. შრი იუკტესვარმა გამოიყენა სიტყვა „პრანა“; მე ის ვთარგმნე, როგორც მაცოცხლებელი, სასიცოცხლო (lifetrons). ინდუისტურ წმინდა წერილებში მოხსენიებულია არა მხოლოდ ანუ, „ატომი“ და პარამანუ, „ატომის მიღმა“, უფრო ნატიფი ელექტრონული ენერგიები; არამედ პრანაც, „შემოქმედებითი სიცოცხლისუნარიანი ძალა“. ატომები და ელექტრონები ბრმა ძალებია; პრანა თანდაყოლილად ინტელექტუალურია. მაგალითად, სპერმატოზოიდებსა და კვერცხუჯრედებში არსებული პრანიკული ლაიფტრონები ემბრიონის განვითარებას კარმული დიზაინის შესაბამისად წარმართავენ.
43.3. მანტრას ზედსართავი სახელი, გალობა-ხმა-თესლები, რომლებიც გამოდის კონცენტრაციის გონებრივი იარაღით. პურანები (უძველესი შასტრები ან ტრაქტატები) აღწერენ დევებსა და ასურებს (ღმერთებსა და დემონებს) შორის მიმდინარე ამ მანტრულ ომებს. ერთხელ ასურამ ძლიერი გალობით დევას მოკვლა სცადა. მაგრამ არასწორი წარმოთქმის გამო გონებრივმა ბომბმა ბუმერანგის მსგავსად იმოქმედა და დემონი მოკლა.
43.4. ასეთი ძალების მაგალითები დედამიწაზეც კი არ არის საკმარისი, როგორც ეს ჰელენ კელერის და სხვა იშვიათი არსებების შემთხვევაშია.
43.5. ერთხელ უფალ ბუდას ჰკითხეს, თუ რატომ უნდა უყვარდეს ადამიანს ყველა ადამიანი თანაბრად. „იმიტომ, რომ“, უპასუხა დიდმა მასწავლებელმა, „თითოეული ადამიანის მრავალრიცხოვან და მრავალფეროვან სიცოცხლის მანძილზე, ყველა სხვა არსება გარკვეულ დროს მისთვის ძვირფასი იყო“.
43.6. რვა ელემენტარული თვისება, რომლებიც შედის ყველა შექმნილ სიცოცხლეში, ატომიდან ადამიანამდე, არის მიწა, წყალი, ცეცხლი, ჰაერი, ეთერი, მოძრაობა, გონება და ინდივიდუალობა. (ბჰაგავად გიტა: VII:4.)
43.7. სხეული ნიშნავს სულის ნებისმიერ გარსშემორტყმას, უხეშს თუ დახვეწილს. სამი სხეული სამოთხის ჩიტის გალიაა.
43.8. ისევე როგორც ბაბაჯიმ დაეხმარა ლაჰირი მაჰასაიას, გათავისუფლებულიყო წარსული ცხოვრებიდან სასახლისადმი ქვეცნობიერი სურვილისგან, როგორც ეს 34-ე თავშია აღწერილი.
43.9. „და უთხრა მათ: სადაც იქნება ლეში, იქვე შეიყრებიან სვავებიც.“ - ლუკა 17:37.
სადაც არ უნდა იყოს სული ფიზიკურ სხეულში, ასტრალურ სხეულში თუ კაუზალურ სხეულში, იქ შეიკრიბებიან სურვილების სვავები, რომლებიც ადამიანის გრძნობითი სისუსტეებით ან ასტრალური და კაუზალური მიჯაჭვულობებით იკვებებიან, რათა სული „ტყვედ“ დარჩეს.
43.10. „მძლეველს სვეტად აღვმართავ ჩემი ღვთის ტაძარში, და აღარ გავა გარეთ; ... მძლეველს გვერდით მოვისვამ ჩემს ტახტზე, როგორც თავად ვძლიე და ჩემს მამასთან დავჯექი მის ტახტზე.“ გამოცხადება 3:12-21.
43.11. შრი იუკტესვარი გულისხმობდა, რომ ისევე, როგორც მიწიერ განსახიერებაში ის ხანდახან იღებდა ავადმყოფობის სიმძიმეს თავისი მოწაფეების კარმის შესამსუბუქებლად, ასევე ასტრალურ სამყაროში მისი, როგორც მხსნელის, მისია საშუალებას აძლევდა, აეღო ჰირანიალოკას მკვიდრთა გარკვეული ასტრალური კარმა და ამით დაეჩქარებინა მათი ევოლუცია უმაღლეს კაუზალურ სამყაროში.
43.12 სიცოცხლე და სიკვდილი, როგორც მხოლოდ აზროვნების ფარდობითობა. ვედანტა მიუთითებს, რომ ღმერთი ერთადერთი რეალობაა; ყველა ქმნილება ან ცალკეული არსებობა მაია ანუ ილუზიაა. მონიზმის ამ ფილოსოფიამ უმაღლესი გამოხატულება შანკარას უპანიშადების კომენტარებში მიიღო.