46. კარები
46. კარები
დეკლარაცია
თქვენი კარი არის ის, რომელიც მიგიყვანთ თქვენს მიზნამდე. ატრიალეთ ფიქრებში მიზნობრივი სლაიდი, და გარე განზრახვა ადრე თუ გვიან გამოგიჩენთ სხვადასხვა შესაძლებლობებს - კარს. თუ თქვენ მიზნამდე მიმავალ გზაზე იღლებით, კარგავთ ენერგიას, გაჭირვებით ართმევთ თავს, ე.ი. ეს არ არის თქვენი კარი. ვერ გეტყვით, რომ ყველაფერი მარტივი იქნება. მაგრამ თუ საქმეში განიცდით სულიერ აღმაფრენას, შთაგონებას - მაშინ თამამად შეგიძლიათ ეს საქმე თქვენს კარად მიიჩნიოთ. ყველაფერის რისი კეთებაც შეგიძლიათ ადვილად, ძალდაუტანელბლად, გააჩნია მნიშვნელობა და ღირებულება. ნებისმიერი სისულელე რომელიც გახასიათებთ, თუნდაც სტერეოტიპების ჩარჩოში იყოს მოქცეული და არ გააჩნდეს არანაირი ღირებულება, შეიძლება თქვენი კარის გასაღები აღმოჩნდეს. შეეცადეთ გამოიყენოთ თქვენთვის მახასიათებელი „არასერიოზულობა“ სერიოზული კარისთვის.
ახსნა
ქანქარებმა მიაჩვიეს ადამიანები, რომ აკეთონ ის რაც აუცილებელია, და მიიღონ ეს გარდაუვალად. ადამიანი ისე ეჩვევა აუცილებლობას, რომ სულის ჭეშმარიტი მიდრეკილებები იმარხება ცნობიერების ყველაზე ღრმა კუნჭულში უკეთესი დროის მოლოდინში. მაგრამ ცხოვრება მთავრდება, ხოლო უკეთესი დრო არა და არ დგება. ბედნიერება გამუდმებით სადღაც მომავალში ლივლივებს. ცრუ სტერეოტიპი ამტკიცებს: იმისათვის რომ ეს მომავალი მართლა დადგეს, აუცილებელია მისი ბრძოლით მოპოვება, გამომუშავება. ადამიანები ხშირად უარს ამბობენ საყვარელი საქმის კეთებაზე მატერიალური მოსაზრებებით. საქმე იყოფა ორ ნაწილად: გატაცებად და სამუშაოდ, რომელმაც უნდა მოიტანოს შემოსავალი. სინამდვილეში კი ჰობის მეშვეობითაც შეიძლება კარგად გამომუშავება, თუ ეს თქვენი მიზანია. ამ ქვეყნად ყველაფერი რაც შექმნილია მთელი სულით, ძალიან ძვირად ფასობს. მაგრამ გარდაუვალი აუცილებლობის ცრუ სტერეოტიპი არ აძლევს ადამიანს საშუალებას, მიუძღვნას საკუთარი თავი მიზანს. ის ემსახურება ვიღაც „ბიძას“ მთელი თავისი ცხოვრების განმავლობაში, - რადგან ეს აუცილებელია არსებობისათვის. სული კი ნამცეცებს ღებულობს, რაც სამუშაო დროის დამთავრების შემდეგ რჩება. მაშ ვისთვის ცხოვრობს ადამიანი? იმ ვიღაც „ბიძასთვის“?