73. გონების სიძუნწე
73. გონების სიძუნწე
დეკლარაცია
ადამიანი ვისი გონებაც დაპყრობილია ქანქარების მიერ, იძულებულია შეეგუოს უამრავ შეზღუდვას და შეასრულოს თავისი როლი თავსმოხვეულ თამაშში. ნუ დაიჯერებთ გონების მოსაზრებებს, რომელიც ცდილობს დაგაჯეროთ მიზნის მიღწევის შეუძლებლობაში, გახსოვდეთ - ის მოქცეულია სტერეოტიპების ჩარჩოებში. სიცოცხლე ხომ მთავრდება, ხოლო ოცნება ისევ მტვრიან ყუთში რჩება გამოკეტილი. ამ სამყაროში გონებას სულის გარეშე ბევრი არაფერი შეუძლია. ერთად კი, მათ ყველაფერი ძალუძთ, რადგან სულისა და გონების ერთობა ბადებს ჯადოსნურ ძალას - გარეგან განზრახვას. უარს ნუ იტყვით თქვენს ოცნებაზე, მხოლოდ იმიტომ რომ, ვიღაც ავტორიტეტებმა მისცეს თავიანთ თავს უფლება განსაზღვრონ რაა რეალური და რა არა. თქვენც მიეცით თქვენს თავს უფლება გქონდეთ პერსონალური სასწაული.
ახსნა
გონება სულს ეპყრობა როგორც ბავშვს, რომელიც მაღაზიაში სათამაშოს ყიდვას ითხოვს. გონების პასუხები ჩვეულებრივ სტანდარტულია, მაგალითად; „სისულელეა, ამისთვის არ გვაქ ფული! მე უკეთ ვიცი შენ რა გინდა. ეგ არაა საჩვენო, ჩვენ უბრალო ხალხი ვართ. ეს არარეალურია! ეს ყველასთვის არ არის. შენ არ გაქვს მონაცემები და შესაძლებლობები. სად შენ, სად ის! უნდა ვიცხოვროთ სხვებივით, და ვიმყოფინოთ ის რისი საშუალებაც გვაქვს!“ გონებას თავისი ლოგიკა აქვს, ქანქარების მიერ თავსმოხვეული, რომელთაც აწყობთ, რომ თავიანთი მიმდევრები შებოჭილი ჰყავდეთ და ოცნების არჩევის თვისუფლების უფლებაც არ მისცენ. სულს კი ლოგიკა საერთოდ არ გააჩნია, ის ყველაფერს პირდაპირ გებულობს. გონება ამტკიცებს, რომ ამისთვის ფული არ ააქვს. მაგრამ სული ფულს კი არა სათამაშოს ითხოვს! გონება კი ფულის არ ქონით მოტივირებული, კრძალავს სათამაშოს (ეს არარეალურია, ძნელადმისაღწევია), და სულს სხვა გზა არ რჩება და თავის თავში იკეტება, და ამის შემდეგ სათამაშოზე ხმას არ იღებს. ასე დასამარდა ოცნება. გონებას ვერ წარმოუდგენია როგორ შეიძლება ამ ოცნების ასრულება, ამიტომაც არ უშვებს მას თავისი ცხოვრების ფენაში - რადგან ცხოვრებაში ყველაფერი ლოგიკური და გასაგები უნდა იყოს. არადა საჭიროა მხოლოდ დათანხმდეთ ქონაზე, მაშინ გარეგანი განზრახვა იზრუნებს საშუალებებზე.