64. სულის იალქანი
64. სულის იალქანი
დეკლარაცია
ყოველ ადამიანს აქვს თავისი მიზანი, რომლის მიღწევის გზაზეც ის ავლენს თავის ნიჭებს და ჰპოვებს ჭეშმარიტ ბედნიერებას. თუ ის ვერ ახერხებს თავისი უნიკალურობის, ღვთაებრივი ძალის გაცნობიერებას და ეფლობა არაცნობიერ სიზმარში, ქანქარები მაშინვე ერთვებიან საქმეში, ახვევენ მას ცრუ მიზნებს და უჩენენ ადგილს მატრიცაში, რათა ის იქცეს სისტემაზე მომუშავე უბრალო ჭანჭიკად. როდესაც ადამიანი ემსახურება სხვის მიზანს, მისი ცხოვრება პატიმრის სასჯელის მოხდას ემსგავსება. ხოლო, როდესაც თქვენს მიზანს ემსახურებით, მაშინ ჰპოვებთ ამ ცხოვრებაში ნამდვილ ბედნიერებას. თქვენი მიზანი თქვენს ცხოვრებას დღესასწაულად აქცევს. თქვენი მიზნის მიღწევა გამოიწვევს ყველა დანარჩენი სურვილების ასრულებას, და თან შედეგები ყველა მოლოდინს გადააჭარბებს. ეძიეთ თქვენი მიზანი. თქვენ მას იპოვით.
ახსნა
საჭიროა კი საერთოდ მიზნის ძიება? მართლაც, ბევრი ადამიანი უბრალოდ ცხოვრობს და ამას არც კი უფიქრდება. უფრო ზუსტად, კი არ ცხოვრობს, არამედ სასჯელს იხდის. ყოველი ასეთი დღე ერთმანეთს ჰგავს: რუტინული სამუშაო, ერთიდაიგივე სახეები, ქუჩები, კედლები, გართობის ძალიან მწირი არჩევანი, მოვალეობის უცვლელი უღელი, დღესასწაულები მხოლოდ წინასწარ განსაზღვრულ(არა ჩვენს მიერ) დღეებში. მაგრამ არიან იღბლიანებიც, რომელთა ცხოვრებაც კარნავალს ჰგავს. სინამდვილეში მათ არა აქვთ სამუშაო დღეები, და „მუშაობით ისე მუშაობენ“, თითქოს რაიმე თამაშს თამაშობდენ, და მათი ყოველი დღე საინტერესო მოვლენებით, სასიხარულო განცდებით და შეხვედრებითაა სავსე. რატომ ხდება მათ ცხოვრებაში ყველაფერი საინტერესო, ჩემთან კი საერთოდ არაფერი მნიშვნელოვანი? რადგან, ამ რჩეულებმა იპოვეს თვიანთი გზა. ასეთები ერთეულები არიან, დანარჩენები კი მატრიცის ტყვეები გახდნენ, სისტემის რიგითი ელემენტები. ყოვლისშემძლე და უნიკალურმა ღვთის შვილებმა, ისე რომ ვერც კი აცნობიერებდნენ ამას, უარი თქვეს თავისუფალი არჩევანის უფლებაზე, და უფლება მისცეს ქანქარებს მათი ცხოვრება არაცნობიერ სიზმრად ექცია. ამიტომაც, ახლა მათ ნაცვლად სისტემა წყვეტს, რა უნდა სურდეთ, როგორ იცხოვრონ და რისკენ უნდა ისწრაფვოდნენ.